ข้ามีต้นไม้กระถางไร้ดอก -และแน่นอนว่าข้าหามา

เหตุจากความเหงาที่ก่อตัวขึ้น-เวลาละเล็กละน้อย

และหากมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องดูแล ใส่ใจ ข้าอาจดีขึ้น 

: ทำไมข้าไม่ออกจากบ้านเพื่อพบปะผู้คนน่ะหรือ ก็เพราะข้าไม่ชอบ ข้าพึ่งถือกำเนิดมาไม่นาน ยากนักที่จะเอ่ยคำว่า สวัสดี จากนั้นก็ชวนเขามาเป็นเพื่อน? ข้าคงไม่ทำเช่นนั้น

: รดน้ำ? ข้าทำทุกวันในยามเช้า พูดคุย และเล่าเรื่องราวต่างๆ เล่าว่าวันนี้ข้าไม่อยากตื่นขึ้นมา เฉกเช่นทุกๆวันที่ผ่านมา แต่เพราะข้ามีเจ้าต้องดูแล เล่าว่าเจ้าสำคัญนะ คือเหตุผลหลักๆที่ทำให้ข้าตื่นด้วยความเต็มใจเชียวล่ะ

: เติบโตมากขึ้น เจ้ามีใบสีเขียวเข้มและอ่อนสลับกันไปมา บางครั้งข้าก็สงสัยว่านั่นเปรียบได้กับเส้นผมบนศรีษะของมนุษย์หรือไม่ ถ้าใช่ ข้าต้องตัดมันหรือไม่ล่ะ หรือว่าบางทีเจ้าอาจจะอยากไว้ทรงผมแบบว่า เอิ่ม... ยาวสลวยเหมือนข้า ... มันก็เป็นได้นะ

: ไม่เคยตอบกลับ? แน่นอนว่าข้าพูดคนเดียวตลอดเวลานาทีที่เอ่ยปากออกเสียงกับเจ้า เจ้าไม่เคยตอบกลับข้า ไม่เคยพูดหรือทำสิ่งใด แต่เจ้าตอบสนองการดูแลของข้า เพราะเจ้าเติบโต และแข็งแรง

: แตกต่าง? ข้าคิดว่าเจ้ามองข้าว่าแตกต่าง เจ้าจึงไม่ได้โต้ตอบหรือพูดคุย และบางครั้งข้าก็คิดว่าภาษาของเราอาจไม่ตรงกัน เจ้าคือธรรมชาติ ข้าคือมนุษย์ ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะเหงาหรือไม่ เหมือนที่ข้าเหงา

ในเมื่อไม่มีสิ่งใดที่เป็นเหมือนกัน อยู่ด้วยกันกับเจ้า 

: ดูแลเจ้าดังเดิม เหมือนเดิม ทุกวัน...

: ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง...

: เจ้าอาจต้องการเพื่อน สิ่งที่เหมือนกับเจ้า

เช้านี้ข้ายังคงดูแลเจ้าดังเดิม สิ่งเล็กๆที่มีสีเขียวอบอุ่น

แต่ช่วงสายของยามเช้านั้นแตกต่าง ข้ามีสิ่งที่ต้องทำและจัดการ

-ของขวัญให้เจ้า 

: ของขวัญ ยามเย็นของวันนี้ ข้ามีของขวัญมาให้เจ้า -เพื่อนของเจ้า -เหมือนเจ้า 

: กระถางต้นไม้สีเขียวไร้ดอก ข้าหามา ข้าเลือกกระถางเฉดสีเดียวกับของเจ้า ขนาดเท่ากัน 

: พบกัน ข้าจัดวางกระถางต้นไม้สีเขียวนี้ไว้ข้างๆกับกระถางของเจ้า ระดับที่เท่าๆกัน

: คู่แฝด แลดูเหมือนว่าเจ้าทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน ต่างกันแค่ความอ่อนและความแก่ของอายุที่พวกเจ้าเจริญเติบโต ข้าคิดว่าเจ้าดีใจที่ได้เห็นสิ่งที่เหมือนตนเอง เป็นแบบเดียวกัน อยู่ด้วยกันกับเจ้า หรืออย่างน้อย ก็อยู่ในที่ที่เจ้านั้นมองเห็น

: ทุกเช้า ดูแลเจ้าทั้งสองเหมือนเดิม แต่ใส่ใจเพื่อนใหม่ของเจ้ามากกว่าเพราะเขายังเด็กและยังต้องการ-การดูแลมากกว่าเจ้า ข้ารดน้ำ ข้าใส่ปุ๋ยเล็กน้อย ข้าพูดคุยเช่นเดียวกันกับเมื่อข้าดูแลเจ้า

: เฝ้าดู ข้าเฝ้าดูเจ้าทั้งสองเจริญเติบโต และในไม่ช้าเพื่อนใหม่ของเจ้า น้องใหม่ของบ้านก็เจริญเติบโต ตอนนี้กิ่งก้านที่อ่อนนุ่มของมันก็ยาวเลื้อยออกมานอกกระถาง เช่นเดียวกันกับของเจ้าเมื่อไม่นานมานี้

: ทุกเช้า ข้ามีความสุขดีที่ได้ตื่น -หรือมีเหตุผลให้ตื่น ข้าดูแลเจ้าทั้งสองได้ดีทีเดียว พวกเจ้าต่างพากันเจริญเติบโต มีสีเขียวเข้มและอ่อนสลับกันไปมา สัมผัสเย็นๆที่ยอดใบของเจ้าเมื่อข้ายื่นมือไปจับ และบีบเบาๆอย่างอดใจไม่ได้ ตอนนี้ข้าสนุกดีและไม่เหงา ข้าชอบนั่งดูพวกเจ้า ดูสายลมพัดผ่านถูกกิ่งก้านของเจ้า ลมหนักๆหน่อยก็ทำให้เจ้าพลิ้วไหว เบาหน่อยก็ทำให้เจ้าส่ายไปมาเล็กน้อย 

: สื่อสาร เจ้ายังคงเงียบกับข้า เจ้าทั้งสองยังคงไม่โต้ตอบสิ่งใด แต่ข้าก็ไม่ได้เสียใจหรือทุกข์ใจ ในเมื่อข้ารู้ ข้าสัมผัสได้ว่าเจ้าทั้งสองเข้าใจทุกอย่าง และข้ารู้ว่าเจ้าทั้งสองพูดคุยกัน สื่อสารกัน ดึงดูดกัน ข้าสัมผัสได้ถึงความสุขและสนุกที่มาจากพวกเจ้า ยามที่ข้าเฝ้ามองเจ้าทั้งสอง ยามที่สายลมหนักๆพัดผ่านเข้ามา ตอนนี้พวกเจ้ามีขนาดเท่ากันแล้ว กิ่งก้านอ่อนนุ่มเหล่านั้นกำลังยืดยาวและเลื้อยไปมา

-ข้าต้องหาข้อมูลสักหน่อยแล้วล่ะ ว่าต้องตัดทิ้งหรือไม่- 

การเปลี่ยนแปลง

 : เช้านี้ ข้าตื่นลืมตาในเวลาปกติ เท่าเดิมของทุกวัน และยังคงทำทุกอย่างเหมือนดังเดิม แต่สิ่งที่ทำให้ข้าไม่เหมือนเดิมและรู้สึกประหลาดใจก็คือ เจ้าทั้งสอง ธรรมชาติของข้า ที่ข้ามีได้ในบ้านหลังนี้ มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ข้าเดินช้าๆไปหาพวกเจ้า ก้มตัวและเอียงคอมองดูพวกเจ้าไกล้ๆ ข้าอุทานด้วยใจที่ตื่นเต้น  นี่พวกเจ้าจับมือกันหรืออย่างไร?

: จับมือกัน กิ่งก้านสีเขียวอ่อนนุ่มของพวกเจ้าทั้งสอง เกี่ยวพันกันราวกับแขนของมนุษย์สองตนที่เอื้อมมือมาจับกัน นั่นทำให้ข้ารู้สึกและคิดได้มากมาย บางความคิดก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

 ดังนั้นเช้านี้ข้าจึงมีเรื่องต้องจัดการเพิ่มเติม หลังจากที่ดูแลเจ้าทั้งสองแล้ว

ข้าได้ขยับ เคลื่อนย้ายกระถางของพวกเจ้าทั้งสอง ให้เข้าหากันอีกอย่างละเล็กละน้อย โดยไม่เคลื่อนย้ายของใครฝ่ายเดียว เพราะข้าคิดว่าพวกเจ้าทั้งสองมีความต้องการที่จะไกล้กัน เท่ากัน ทั้งคู่ -และเมื่อพวกเจ้าทั้งสองเคลื่อนย้ายเรียบร้อยแล้ว กิ่งก้านสีเขียวที่เปรียบดั่งแขนของพวกเจ้าก็ห้อยต่ำลงมา ราวกับคนสองคนจับและจูงมือกัน ช่างน่ารักนะ ข้าคิด

บ่ายวันนั้น ข้านั่งวาดรูปของพวกเจ้าทั้งสอง ข้าชอบวาดรูปและลงสี ข้าชื่นชอบงานศิลปะทุกแขนงหากพวกเจ้าไม่รู้ ข้าได้เขียนข้อความไว้ใต้ภาพวาดของพวกเจ้าทั้งสองด้วยนะ

 ไม่ว่าอะไร สิ่งใด หากว่ามีชีวิตหรือหัวใจที่เต้น ล้วนต้องการ

 ต้องการรัก สนุก สุข และมิตร

ธรรมชาติก็เช่นกัน เราควานหาหัวใจที่เต้นแบบเราในตัวพวกเขาไม่ได้

แต่เรารู้สึก สังเกตุ และสัมผัสได้

พวกเขามีชีวิต เกิดและเติบโตแบบเรา รวมถึงตายจากไป ก็ได้เช่นกัน

...

แด่- สหายสองต้นสีเขียวของข้า

ขอบคุณที่ทำให้ข้าไม่เหงาเหมือนที่เคยเป็น และขอบคุณที่สอนให้ข้าเข้าใจ

ทำให้ข้ามองเห็นว่าทุกสิ่งมีชีวิตล้วนต้องการอยู่ในที่ที่เหมาะสม 

อยู่กับพวกพ้องผู้คนที่เหมือนตนเอง

ทำให้ข้ามองเห็นตนเอง แล้วเห็น

เห็นความแตกต่างในตัวข้า

ที่ทำให้ข้ายังหาคนที่เหมือนกันกับข้า อยู่ด้วยกันกับข้าไม่ได้

แต่สักวันหนึ่ง เมื่อข้าออกเดินทาง ข้าอาจเจอเพื่อน พบมิตรและสหาย

ที่เหมือนกันกับข้า หรือยอมรับข้า ชอบในสิ่งที่ข้าเป็น

เมื่อนั้นข้าจะเติบโตและอยู่ได้

ข้ามองดูพวกเจ้า เรื่องเล็กๆที่มีอิทธิพลของข้า

ขอบคุณอีกครั้ง สหายสีเขียว

.................................................................................................................................................