รุ่งสางก่อนพระอาทิตย์จะตื่นนอน  ก่อนตะวันจะโด่ง ก่อนไก่อีโต้งจะขัน เช้าที่จะตรู่ในหนึ่งวัน 

กับกำหนดการจะต้องเดินทางออกจากไปแต่เช้ามืด การตื่นนอนเป็นไปอย่างเร่งรีบเสียว่า เวลากำลังจะหมดไปอย่างไรอย่านั้นซ่ะอีก ฤดูหนาวเช้านี้ก็อาจจะหนาวเหมือนอย่างที่เคย รถวิ่งแล่นออกจากตัวบ้านอย่างเบาเงียบ ราวกับกลัวว่าใครจะตื่นรู้ว่ามีการขยับเขยื่อนออกไปแล้ว

 รถวิ่งไปตามถนน เส้นเดิมที่มองไปครั้งใดก็คงจะเบื่อ อากาศข้างนอกรถกำลังเย็นสบาย สวนทุ่งข้าวกำลังจะตื่นนอนในอีกไม่ช้า แมลงเริ่มส่งเสียงทักทาย ท้องฟ้าเริ่มขยับสยายตัวเอง รถวิ่งแล่นไปข้างหน้าอย่างสบายตัว เสียงเพลงคลอเบาๆปลุกเรียกสรรพสิ่งที่หลับใหล ให้ตื่นนอน 

"สายลมสบายเจ้าเอย พระอาทิตย์ตื่นสาย วิ่งไล่ตามตูดฉัน"

   "บ่อยครั้งที่ฉันพูดคุยกับตัวเอง เสียงที่ตอบกลับมามันว่างเปล่า ฉันคอยฟังว่าจะมีเสียงใดตอบกลับมารึเปล่า เสียงนั้นช่างเบาหวิว ,บ่อยครั้งที่หลายสิ่งหลายอย่างถาโถมเข้ามา ฉันไม่มีคำใดเอื่อยเอยออกไปทักทายสิ่งเหล่านั้นเลย สมองของฉันมันขาวโพล้นไปหมด ปากกาหมึกซึมไม่รองรับความรู้สึกของฉันอีกต่อไป "  

"ทักทายกับฉันหน่อยได้มั้ย"

ฉันกลัวความเหงา ฉันกลัวไม่ได้รับความรัก ฉันกลัวความโดดเดี่ยว ฉันกลัวการผิดหวัง และคาดหวัง 

ฉันกลัวความล้มเหลว ฉันกลัวความเจ็บปวด

ฉันจึงต้องสร้างเกราะกำบัง .... ให้ตัวฉันเอง