มอง มอง มอง ดู มอง ดูเธอเดินผ่าน
ใน ทัน ที ก็ มีอาการหวั่นไหว
มือไม้มันค่อยๆสั่น ในท้องมันก็เริ่มปั่น ตาก็ยังลายๆ ใจกระวนกระวาย
เป็นยังงี้ทุกที่ไป คงเพราะคุณนั้นสูงไป มันก็แพ้
.
ก็บนนั้นมันช่างสูงได้ยินมั๊ยคุณ
ทำไมหลายคนชอบถาม ว่าทำไมไม่ถ่ายคน?
เอาจริงๆเราก็ถ่ายคนนะ แต่เราชอบความธรรมชาติของโลกมากกว่า
อย่างน้อยดอกหญ้ามันก็ไม่ฝืนยิ้ม อย่างน้อยมันไม่บอกว่าเอาผอมๆไรงี้
เราสามารถอยู่กับธรรมชาติที่ไม่ใช่คนได้นานมากกว่า
ใช้มือหมุนเลนส์โฟกัสให้ชัดจนกว่าจะพอใจ เรื่อยๆมาเคียงๆ555
อุปสรรคของธรรมชาติคือ. . .ลม มันทำให้ภาพเบลอ แต่ก็มีเสน่ห์นะ
ประเด็นคือไปนั่งถ่ายในป่าหลังบ้านคนอื่น อะฮึ่มมมมหมาเห่าเยอะฉิบหาย ไอ่เราก็กลัวหมาขึ้นสมอง เลยรีบๆถ่ายมา เสียดายยยยยยยย
วันนี้คุณเป็นไงมั้งวะ
แต่ช่างมันเถอะ
ชีวิตเขาชีวิตเรา : )
อย่าเอาชีวิตเรามาเปิดเผยมาก
อย่าพยายามเข้าไปในชีวิตคนอื่นมาก
อย่าพยายามใช้ชีวิตคนเดียวมากไป
โลกนี้มีตั้งหลายมุม
เขาไม่รัก เออ นั่นมันเป็นเรื่องของใจเขา
ส่วนใจเราต้องเคลียร์ความรู้สึกเหล่านั่นเอง
กินอาหารก็อย่ากินร้านเดียว
อะไรไม่เคยกินก็ไปกิน
อะไรไม่เคยทำก็ไปทำ
จะได้รู้ว่าไอ่ที่คนอื่นมันทำแล้วดีเนี่ย
มันเหมาะกับตัวเราไหม
การที่รู้ว่าชอบอะไร โดยที่ความชอบของเราไม่ได้เดินตามใคร มันรู้สึกว่าหาตัวเองเจอนะ
สิ่งที่ชอบมากๆอาจจะไม่ค่อยได้ทำ
สิ่งที่ทำประจำอาจไม่ใช่สิ่งที่ชอบ
อย่าลืมเว่ย ตัวเลือกในชีวิตมึงมีไม่มาก
ใครจะไปรู้ พิมพ์เรื่องนี้เสร็จ อีกกี่วันกี่เดือนปี จะได้มาตั้งใหม่ : )
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in