ผมเคยสงสัยว่าในหัวของคนเรากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่ว่าจะตอนที่เรากำลังทานข้าว ขับรถ ดูหนัง หรือว่ากำลังฟังเพลง ในตอนนั้นหัวของเรานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ คิดว่าจะต้องขับรถไปรับลูกหลังเลิกเรียน คิดว่าอาหารมื้อต่อไปจะทานอะไรดี หรือกำลังคิดว่าวันพรุ่งนี้จะเหมือนกับวันนี้อีกมั้ย มันเป็นสิ่งที่ผมเคยอยากรู้มาตลอดว่าในหัวคนเรานั้นจะคิดอะไรกันอยู่ในหนึ่งวัน ความอยากรู้อยากเห็นของผมทำให้ผมสงสัยเหลือเกิน ผมเองก็อยากรู้ว่าขณะที่ผมกำลังนั่งพิมพ์สิ่งที่ผมเขียนอยู่ จะมีใครกำลังคิดอะไรสักอย่างเหมือนกับผมอยู่มั้ย แต่เมื่อผมกลับมาคิดดูดีๆเกี่ยวกับเรื่องนี้มันกลับทำให้ผมอยากจะล้มเลิกความคิดที่อยากรู้ว่าคนเรากำลังคิดอะไรอยู่ มันดูไม่ค่อยจำเป็นเลยที่เราจะต้องรู้ว่าคนคนหนึ่งกำลังคิดอะไรอยู่หากมันไม่จำเป็นที่จะต้องรู้จริงๆ ผมคิดว่าการที่ผมอยากรู้ว่าคนอื่นคิดอะไรสักอย่างภายในหัวของเขา มันฟังดูไร้สาระและไม่จำเป็นที่ผมจะต้องมาใส่ใจเพราะมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรที่ผมควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย อาจเป็นเพราะว่าผมไม่รู้จะทำอะไร มันเลยทำให้ผมอยากรู้ความคิดของคนอื่นในตอนนี้ก็เป็นได้

           ผมคิดว่าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่เคยคิดแบบนี้ และผมมองว่าความคิดของคนเรามันสามารถเปลี่ยนไปได้ตามช่วงเวลาตามเวลาของแต่ละคน ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่า คนเราคิดอะไรกันอยู่บ้างในแต่ละวัน แต่ถึงผมได้ความสามารถที่สามารถเข้าถึงความคิดของแต่ละคน ผมเชื่อว่าไม่นานหลังจากนั้นผมคงชิงตัวตายเสียก่อน เพราะผมคิดว่าขนาดความคิดของผมเองมันมีทั้งทุกข์และสุข  แล้วให้ผมมารับรู้ความคิดด้านทุกข์และสุขของคนอื่นอีก มันก็เหมือนให้ผมแบกรับความคิดของคนทั้งโลกไว้ภายในห้วของผมคนเดียว มันคงเป็นเรื่องที่ผมไม่น่ารับได้ ผมเองก็อยากบอกอะไรสักอย่างก่อนจะจากกันไปว่าการที่ความคิดของคนเราจะมีทั้งทุกข์และสุข สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับการมองโลกของแต่ละคน หากคุณมองโลกในทางดีความคิดของคุณก็จะมีเรื่องดีๆเข้ามาในหัว แต่ในทางกลับกันหากคุณมองโลกในทางที่ไม่ดี แน่นอนคุณจะได้ความคิดที่มันไม่ดีกลับไป  ผมไม่ได้จะบอกว่าคนเราควรมองโลกแต่ในทางที่ดีเสมอ บางทีการที่เรามองโลกในทางที่ไม่ดี มันจะทำให้เราได้คิดและค้นหาวิธีรับมือกับสิ่งไม่ได้ที่มันกำลังจะเกิิดขึ้น ซึ่งผมเชื่อว่ามันจะส่งผลดีต่อตัวคุณในอนาคตไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง