ทุกวันนี้การใช้ชีวิตไม่ง่ายเสมอไป การตั้งเป้าหมายในชีวิตดูเป็นสิ่งที่สำคัญ สิ่งเล็กๆสามารถหลอมรวมเป็นเป้าหมายได้หรือเปล่า ในขณะที่กำลังอยู่บนแท็กซี่เพื่อกลับไปเยียวยาตัวเองเพื่อกลับไปใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้ใหม่อีกครั้ง ก็ฉุกคิดได้ว่าห่างหายจากงานเขียนไปนานแค่ไหน ในสองสามปีมานี้ชีวิตเราได้ตกอยู่ในวังวนที่จมดิ่งลึก คันไม้คันมืออยากเขียนอะไรที่อยากเขียนเพื่อตอบสนองความคิดของตัวเองและแบ่งประสบการณ์กับหลายๆคน แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะหลากเหตุผลอะไรก็ตาม ความคิดที่สะสมกลับไม่ถูกหลังไหลออกมาในท้ายที่สุด พูดง่ายๆก็คือไม่สามารถเขียนออกมาเสร็จได้ซักหนึ่งบทความด้วยซำ้ อาจเป็นเพราะความไม่มั่นใจ แรงผลักดันที่ถูกทำลายไปจนหมดในช่วงเวลาหนึ่ง เมื่อเริ่มต้นปีใหม่เรามักมีสิ่งที่อยากทำให้สำเร็จ งานเขียนเป็นหนึ่งในสิ่งที่อยากทำให้สำเร็จในสองสามปีนี้เสมอ ในที่สุดปีนี้ก็ได้แบ่งปันความคิดออกมาซักทีเพราะปีนี้ได้เปลี่ยนสู่สังคมใหม่ทำให้มีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมากๆ เป็นอะไรที่ภูมิใจมากๆขณะที่นั่งพิมพ์อยู่ขณะนี้ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้คงนั่งแก้บทความไปมาและสุดท้ายเมื่อคิดว่ายังไม่ดีพอก็ลบมันทิ้ง ทิ้งความคิดที่มีความหมายสำหรับเราลงไปพร้อมกับเลือนหายตามการเวลา

        ต้องขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นข้างนอกจากหน้าต่างบนแท็กซี่วันนี้ที่ทำให้นึกถึงสิ่งที่อยากทำแต่กลับลืมเลือนมันไป ปีนี้แชร์ความคิดของเราออกมาให้ทุกคนได้ผ่านมาอ่านกัน ฝากติดตามด้วยนะ ติชมได้เลย ขอบคุณทุกคนนะ ที่อ่านถึงตรงนี้ 

รัก

D’Slyn.k