อาจดูน่าตื่นเต้น ถ้าบอกว่า การไปเรียนที่เกาะไหหลำ สาธารณรัฐประชาชนจีนของฉันในครั้งนี้ เป็นการไปเรียนต่างประเทศครั้งแรก (แน่ล่ะเป็นใครเค้าก็ตื่นเต้นกันหมดแหล่ะ) แต่สำหรับฉัน ความตื่นเต้นกลับเพิ่มมากขึ้นไปอีก เพราะนอกจากนี่จะเป็นการไปเรียนต่างประเทศครั้งแรกแล้ว ยังเป็นการขึ้นเครื่องบินครั้งแรกของฉันอีกด้วย เอ่ออ อย่าว่าแต่ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกเลย นี่เป็นการไปเยือนสนามบินสุวรรณภูมิเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ

คราวนี้ฉันขอพูดถึงสาเหตุการที่ต้องไปเรียนที่ไหหลำซักหน่อยแล้วกัน ฉันเป็นนักศึกษาคณะการแพทย์แผนจีน ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แถวๆสนามบินสุวรรณภูมิ (อยู่ใกล้สนามบินขนาดนี้แต่ไม่เคยไปเลยเนี่ยนะ)  ซึ่งต้องใช้ภาษาจีนในการเรียนวิชาคณะ ดังนั้น ในชั้นปีที่ 1 ทางมหาวิทยาลัยจะส่งนักศึกษาไปเรียนภาษาจีนที่จีนเป็นระยะเวลา 7 เดือน และนักศึกษาที่จะสามารถเรียนวิชาคณะในชั้นปีที่ 2 ได้นั้น จะต้องสอบผ่าน HSK 5 ( HSK คือการสอบวัดระดับความสามารถทางภาษาจีน ซึ่งมีทั้งหมด 6 ระดับด้วยกัน เอ้อออ โหดดไปอีกกกก) เอาล่ะ สรุปง่ายๆคือ ฉันไปจีนเพื่อเอา HSK 5 กลับมาและจะได้ขึ้นเรียนปี 2 นั่นเอง

ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก เป็นการบินกับสายการบิน low cost สายการบินหนึ่งของจีน ตื่นเต้นมาก แต่ฉันได้ที่นั่งริมทางเดิน แหม่ อย่างนี้ก็ไม่คุ้มค่าสิ ฉันจึงขอแลกที่นั่งกับเพื่อนที่ได้ที่ริมหน้าต่าง ซึ่งเพื่อนฉันก็ยอมนะ เพราะเพื่อนฉันเดินทางกลับบ้านด้วยเครื่องบินบ่อย เพื่อนบอกว่านั่งตรงไหนก็เหมือนกัน เราจะหลับ  ท้องฟ้าวันที่ฉันเดินทางไปนั้น ค่อนข้างสวยเลยทีเดียว เพราะฟ้าสดใส และมีเมฆเยอะมาก ฉันถึงกับพูดกับเพื่อนว่า อยากจะเปิดประตูหน้าต่างละกระโดดลงไปนอนบนปุยเมฆเลยทีเดียว เพราะดูแล้วว่าน่าจะนุ่มมากกก (ใจเย็นก่อนนะ)

นั่งเครื่องบินมาได้ซักพัก ก็เริ่มอยากเข้าห้องน้ำ ฉันจึงเดินไปทางท้ายเครื่อง พออยู่หน้าห้องน้ำ ก็ไม่แน่ใจว่ามีคนอยู่ข้างในมั้ย ฉันจึงหันไปถามสจ๊วต ซึ่งนั่งอยู่บริเวณนั้นพอดี ว่าห้องน้ำว่างมั้ย (แน่นอนว่าถามด้วยภาษาอังกฤษ) เขาตอบฉันว่า ไม่ว่าง ให้รอก่อน ฉันจึงยืนรออยู่หน้าห้องน้ำนั่นแหล่ะ บังเอิญ สจ๊วตเห็นเสื้อฉัน ที่มีตราสัญลักษณ์คณะ และเขียนด้วยภาษาจีนว่า 中医学院 (คณะการแพทย์แผนจีน) เค้าจึงเริ่มชวนฉันคุยด้วยภาษาจีนว่าฉันเรียนอะไร ไปจีนทำไม กลับเมื่อไหร่ ฉันผู้ซึ่งมีพื้นภาษาจีนอยู่น้อยนิด จึงได้แต่ตอบเขาไปด้วย ภาษาจีนปนอังกฤษในประโยคเดียวกัน (ถึงวันนี้ฉันยังสงสัย วันนั้นที่ฉันพูดไปเนี่ยย เขาเข้าใจมั้ยนะ )

และแล้วฉันก็ได้เข้าห้องน้ำ และกลับมานั่งที่นั่งเป็นที่เรียบร้อย รอเวลาเครื่องลงจอดที่สนามบิน พอใกล้ถึงเวลาเครื่องลงจอด พนักงานบนเครื่องบินจะต้องเดินมาดูความเรียบร้อย และสจ๊วตคนนั้นก็เดินมาหาฉัน และพูดกับฉัน ด้วยภาษาจีนว่า เครื่องจะลงแล้ว (โอเค อันนี้พอฟังออก) หลังจากนั้นเค้าก็พูดกับฉันอีกหลายประโยค ฉันซึ่งฟังไม่รู้เรื่อง ฉันจึงตอบเค้าไปว่า " I'm not good at Chinese ,you speak English 可以吗 " (พูดภาษาจีนยังไม่ค่อยเก่งอ่ะค่ะ คุณพูดอังกฤษได้มั้ยยย) เอ่ออ ตอนนั้นฉันเอาทุกภาษามาพูดรวมกันจริงๆนะ  แต่เค้ากลับบอกฉันว่า " 我的英语不太好 " (ผมไม่เก่งภาษาอังกฤษครับ) และหลังจากนั้น เขาก็พูดภาษาจีนกับฉันมาอีกหลายประโยค จบท้ายด้วยการยกนิ้วโป้งให้ (เอ่ออ น่าจะแปลว่าเยี่ยม ) และพูดคำสุดท้ายว่า ลาก่อน (ชีวิตฟังจีนได้แค่นี้แหล่ะ ) และเขาก็เดินจากไปดูผู้โดยสารที่นั่งอื่นๆต่อ ฉันจึงหันไปถามกับเพื่อนว่า "เอ่ออ มะกี้ เค้าพูดไรมั่งวะ ฟังไม่ทัน" เพื่อนฉันซึ่งฟังภาษาจีนได้เยอะกว่า บอกว่า เขาพูดว่า ให้ตั้งใจเรียนนะ เรียนคณะนี้น่ะ มันดีแล้ว ฉันจึงพยักหน้าให้เพื่อนไปเบาๆ พร้อมกับมีความรู้สึกดีเกิดขึ้นมาในใจ  ถือว่าเป็นการเริ่มต้นการมาต่างประเทศที่ไม่เลวเลยทีเดียว

เครื่องบินลงจอด เราได้โบกมือร่ำลากับสจ๊วตคนนั้น ที่ริมประตูทางออก เขายังคงทำหน้าที่ของเขาต่อไป

ส่วนฉันก็กำลังเดินออกไปเริ่มต้นทำหน้าที่ของฉันเช่นกัน