พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าวันคืนล่วงไป ๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่

ให้ตายเถอะ ผมนึกถึงประโยคนี้ทุกครั้งที่เห็นหน้ามัน
กว่าแปดปีมาแล้ว ที่ผมได้ยินประโยคนี้เป็นครั้งแรก เชื่อผมเถอะบนโลกใบนี้มีไอ้บ้าไม่กี่คนหรอกที่ตั้งเสียงธรรมเทศนาแบบนี้เป็นริงโทนโทรศัพท์มือถือ

แล้วตอนนี้ไอ้บ้าคนนั้นก็มานั่งอยู่ต่อหน้าผม ในมือของมันถือขวดเบียร์ Vitus ไว้ข้างละขวด แล้วส่งยิ้มมา

“ส่งแก้วมึงมา” มันบอก
...

เกือบสองปีแล้วที่กลุ่มเพื่อนของเราไม่ได้มาเจอกัน ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก ผมคิดอย่างนั้นนะ พอจบม.ปลาย พวกเราทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปตามเส้นทางของตัวเอง ก้าวเข้าสู่รั้วมหา’ลัย สังคมใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมเปลี่ยน มุมมองทัศนคติก็เปลี่ยน พอทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ต่อให้ตอนนั้นเราสนิทกันแค่ไหน สุดท้ายเราก็จะค่อย ๆ ห่างกัน ทั้งระยะทางและมุมมอง ใช่เลย เราค่อย ๆ ห่างกันทั้งระยะห่างและมุมมอง ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก ผมคิดอย่างนั้น
...

แล้ววันคืนก็ล่วงไป ๆ ถึงผมจะไม่อยากแค่ไหนก็เถอะ แต่สุดท้ายพวกเราก็เข้าสู่วัยทำงาน แล้วเราก็ยิ่งนัดกันยากขึ้น ๆ แล้วเราก็ยิ่งห่างกัน ๆ จนกระทั่งวันหนึ่งอยู่ ๆ พวกเราก็นัดกันขึ้นมา
“เชี่ย นัดรวมกลุ่มไปเที่ยวกันเถอะ”
แล้วเราก็มานั่งรวมกลุ่มกันตรงนี้ ในวงเบียร์ ในบ้านพักตากอากาศที่เราเช่าพัก
เราทุก ๆ คนต่างก็เปลี่ยนไป มีทั้งเพื่อนที่ไปทำคางสองชั้นมา(เชี่ย แม่งอ้วนขึ้นเยอะเลย) มีทั้งเพื่อนที่กลายเป็นหนุ่มใหญ่ที่มีบรรยากาศแบบคนวัยทำงานเต็มตัว มีเพื่อนที่เหมือนไปอัพสกิลสายพ่อค้ามา แล้วก็มีไอ้บ้าที่ตอนนี้หันไปติดเบียร์ ไอ้บ้าที่เพิ่งจะเลิกกับแฟนมา
...

วันคืนล่วงไป ๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่

ดื่มเบียร์ ไม่สิต้องพูดว่า กำลังดื่มด่ำกับรสชาติของเบียร์มั้ง

พวกเราตั้งวงเหล้า แล้วต่างคนต่างก็กรอกเบียร์กระป๋องโหลนึงเข้าท้อง
ก่อนที่มันจะเอาของที่ดีที่สุดในคืนนั้นออกมา
มันเอาเบียร์ Vitus มาด้วยสองขวด มันบอกว่า “เอามาให้ลองชิมกัน”
และพวกเราต่างก็รู้สึกว่า Vitus เป็นเบียร์ที่ดีตั้งแต่อึกแรกที่ดื่มเข้าไป
ให้ตายสิ การมานั่งนึกถึงคำพูดของพระพุทธองค์ไป พร้อมกับดื่มเบียร์ดี ๆ ไปด้วยแบบนี้ แม่งโคตรขัดแย้งกัน แต่ต้องยอมรับเลยว่า Vitus เป็นเบียร์ที่รสชาติเยี่ยมมาก ผมบอกได้เลยว่าในตอนนั้นทุกคนค่อย ๆ ดื่มเบียร์ในแก้วตัวเองอย่างช้า ๆ ค่อย ๆ ละเลียดรสชาตินุ่มนวลของ Vitus

“แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ”
พอบรรยากาศได้ที่ เพื่อนคนนึงก็ถามมันเรื่องแฟนที่เพิ่งเลิกไป
มันไม่ตอบอะไร สิ่งที่มันทำคือการเติม Vitus ลงไปในแก้วที่พร่องลง จากนั้นก็ยกขึ้นดื่มช้า ๆ ก่อนจะถามขึ้นมาว่า “พวกมึงว่า Vitus อร่อยมั้ย”
แน่นอนว่าทุกคนพยักหน้า
“พวกมึงรู้มั้ย กูดื่มเบียร์มาเยอะมาก แต่ไม่มีเบียร์ยี่ห้อไหนเหมือน vitus”
“ต่อให้เบียร์แม่งอร่อยแค่ไหน พอมึงดื่มไปเรื่อย ๆ วันนึงมึงก็จะเบื่อ ยกเว้นก็แต่ Vitus แม่งเป็นเบียร์ยี่ห้อเดียวที่กูจะดื่มได้ตลอดโดยที่ไม่เบื่อ”
มันยกแก้วขึ้นดื่ม
“กูว่ากูคิดอย่างนั้น และกูว่าเค้าก็คิดแบบนั้น”
ไม่มีใครพูดอะไร
...

บัดนี้เราทำอะไรอยู่

ผมมักจะนึกถึงเรื่องที่มันพูดในวันนั้น ในตอนที่นั่งดื่มเบียร์ พลางตั้งคำถามว่าผมกำลังทำอะไรอยู่
นั่นสิ ในตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่ พวกเราทำอะไรอยู่ เธอทำอะไรอยู่ ทุกคนบนโลกกำลังทำอะไรอยู่
ผมมักจะนั่งนึกถึงเรื่องเหล่านั้น ใช้มันต่างกับแกล้ม ในขณะที่ค่อย ๆ จิบเบียร์

บางครั้งผมก็คิดว่า
บางที อาจจะนะ
บางทีทุกคนอาจจะกำลังเมาอยู่ เมาหนักขึ้น หาความเมาใหม่ ๆ เมาหนักขึ้น พลางตามหาความเมาที่อยากจะอยู่ร่วมกับมันไปตลอด
ในขณะที่บางคนหาเจอ บางคนก็ไม่
แล้วถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาจะทำอย่างไรละ ?

บางครั้งในตอนที่เมา ผมมักจะฝันถึงสิ่งที่ผม พวกเรา เธอ ทุกคนกำลังทำ กำลังจะทำ หรือวางแผนว่าจะทำในโลกที่ออกจะเมา ๆ
ในโลกที่วันคืนล่วงไป ๆ
ในโลกที่มีผู้คนมากมาย และเราไม่ได้เป็น Vitus ของกันและกัน