เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ชีวิตหว่องๆPj
ชีวิตหว่องๆ
  • เคยผิดหวังและรู้สึกเกลียดตัวเองที่สุดเรื่องไหน
    .
    .
    เรากำลังเผชิญกับความผิดหวังอยู่แหละ 
    จบใหม่ ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีงาน เพราะไม่ตรงสายหรือด้วยอะไรหลายๆอย่าง บางครั้งก็สงสัยว่าหรือจริงๆเราแม่งห่วยวะ (แต่ตอนเด็กๆมีคนชมนะ แข่งเทควันโดได้เหรียญเงินด้วย!) 

    เราไม่เคยมาเขียนอะไรแบบนี้เลย (ไม่ได้หวังให้ใครมาอ่านหรอก แค่อยากลองเขียนดู ฮ่าๆ) ครั้งนี้มันคงสุดจริง ปกติจะคุยกับเพื่อน แต่นี่มาถึงจุดที่ก็ยังคุยกับเพื่อนแหละ แต่ก็ไม่รู้สิ บางทีก็ไม่อยากเอาเรื่องตัวเองไปให้ใคร ทุกคนก็มีเรื่องของตัวเอง  

    เราเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีแพชชั่น(อันแรงกล้า) อย่างคนอื่น ขี้เกียจนิดๆ (มีอะไรดีบ้างวะเนี่ย) แต่ให้ทำก็ทำได้นะ แค่มันไม่สุดสักทาง เรียนภาษาจีนมา2ปี ก็ทิ้งไปต่อศิลป์-ญี่ปุ่นซะงั้น ช่วงม.6ก็ยังไม่รู้ว่าจะต่ออะไรหรอก ก็อย่างที่บอกเราไม่รู้ว่าชอบอะไร ถือเป็นการหลงทางครั้งที่1 

    แต่ข้อท้าวความก่อนเรามีโอกาสได้ไปดูละครวารสารแล้วรู้สึกสนใจ ไปโอเพ่นเฮาส์ที่มธ.ด้วย ตอนเอนท์เราเลยเลือกวารสาร อันดับ1 แต่มันไม่ติดว่ะ.. โอเคไม่เป็นไร มาติดรัฐศาสตร์แทน ก็เรียนๆไปเพราะรู้สึกว่าก็เรียนได้ไม่ได้ชอบขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบ อยู่มหาลัยได้เจอเพื่อน ทำกิจกรรม ไปกินเหล้า เฮฮา สนุกดี สนุกจนไม่คิดว่าพอจบแล้วทำไมชีวิตกูเป็นแบบนี้วะ! 
    .
    .

  • หลงทางครั้งที่2 เรียนจบแล้ว 4ปีืไวเหมือนโกหก เป็นอีกช่วงที่เคว้งคว้าง ไม่รู้จะเอายังไง ไปทางไหน ไปเรียนต่อมั้ย หรือไปเทคคอร์สภาษาดี

    เราเริ่มหางานหลังจากเรียนจบประมาณ1เดือน ในขณะที่เพื่อนเราหางานอย่างบ้าคลั่ง บางคนก็เริ่มได้งานแล้ว ช่วงนั้นก็เครียดๆแหละ ถามตัวเองว่าเราจะทำงานอะไรดีวะ หรือมีอะไรก็ทำๆไป ถ้าถามความชอบจริง เรารู้แต่ว่าเราชอบฟังเพลง ชอบไปคอนเสิร์ต ชอบดูหนัง อยากทำงานสายสื่ิอ สายมีเดีย บันเทิงอะไรเทือกนั้น (แต่มึงจบรัฐศาสตร์)

    สมัครไปหลายที่ สัมภาษณ์ไปหลายที่ ทำไมไม่ได้สักทีวะ! เหนื่อย ท้อ มันเป็นความรู้สึกที่ว่าตัวเองไร้ประโยชน์อ่ะ uselessโคตร ทำไมทำไม่ได้วะอะไรแบบนี้ พอยิ่งคิดแบบนี้ก็ยิ่งจม ยิ่งเห็นคนอื่นเค้าได้งานกันก็ยิ่งจมหนัก ต้องพยายามเชียร์ตัวเองมากๆเป็นช่วงที่ให้กำลังใจตัวเองมากสุดในชีวิตแล้วมั้ง มึงต้องสู้ จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ ต้องไม่เป็นป๊อปคอร์นไม่แตกที่ก้นถัง! 

    เออแล้วอีกอย่างเราต้องเจอคำถามพวกที่ว่า ทำไมไม่สมัครงานล่ะ / หาอะไรทำมั้ย/ ไม่ทำงานแม่ไม่บ่นหรอ/ทำไมมึงว่างจังวะ อืม บั่นทอนหน่อยๆเพราะเค้าไม่ได้รู้เลยว่าเราทำอะไรบ้าง แต่หลังๆเราก็ช่างมันแหละ 

    ที่บ้านเราไม่กดดันนะ แต่เรารู้ว่าเค้าก็หวัง พ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกมีงานดีๆ ชีวิตดีๆแหละ เราก็อยากดูแลตัวเองได้แล้ว อยากดูแลเค้าด้วยเท่าที่เราทำได้ 

    จริงๆไม่มีไรหรอก อยากมาระบายชีวิตหว่องๆ อยากรู้คนอื่นเค้าจะเป็นแบบเราบ้างมั้ย555555 เราเรียนรู้อะไรหลายอย่างในชีวิตช่วงนี้ แต่ก็ได้แต่หวังว่ามันจะสมหวังสักที เพราะถ้าเราทำได้ตัวเราในอนาคตก็คงต้องขอบคุณตัวเองในวันนี้แหละ 

    ไปเจอโควทจากหนังเรื่องนึง "ฉันสบายดี แต่แค่ไม่มีความสุข" เออนิยามชีวิตเราได้โคตรๆ

    ง่วงละ นอนดีกว่า ขอให้เจอสิ่งดีๆ
    ด้วยรัก 

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in