1. การตัดสินใจภายใต้ข้อแม้หรือเงื่อนไขบางอย่าง

ไม่มีใครรู้ว่า คุ้กกี้เสี่ยงทายจะกลายเป็น earworm ให้คนทั้งประเทศฮัมกันไม่รู้จบ ไม่มีใครบอกได้ว่า จะให้เห็นหน้าของน้องๆ ในสินค้าตั้งแต่ขนมยันรถยนต์ แล้วอะไรคือหลักการของการตัดสินใจของเด็กสาวเหล่านี้ เขาต้องเดิมพันด้วยอะไร คาดหวังเท่าไหน แค่ไหนคือลิมิตที่ตั้งไว้
บางคนอยากลองสนุกๆ
บางคนพ่อแม่บังคับ/แนะนำ
บางคนอยากเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่รัก
บางคนอยากจะได้สิ่งนี้เป็นขั้นบันไดที่จะส่งเธอไปในจุดที่สูงกว่าหรือฝันไว้

2. ความกดดันจากความจำกัดและไม่แน่นอนของโอกาส

ทุกๆ สามเดือนโดยประมาณ ทางทีมงานจะเลือกเพลงจากวง AKB48 มา rearrange แปลงเป็นภาษาไทย ปล่อยออกมาเป็นซิงเกิล ซึ่งในแต่ละซิงเกิล เมมเบอร์ 16 คนจะได้รับการคัดเลือกเป็น 'เซมบัตสึ' หรือเข้าใจง่ายๆ ว่านักกีฬาตัวจริง มาให้โปรโมตเพลงนั้นๆได้ออกอีเวนต์ และได้ร่วมแสดงในเอมวี (เมมเบอร์ที่เหลือจะอยู่ในสถานะ 'อันเดอร์เกิรลส์' หรือตัวสำรองไปโดปริยาย) ความแซ่บของมันอยู่ตรงที่การตัดสินใจขึ้นอยู่กับเบื้องบน ซึ่งเกณฑ์การเลือกก็สุดแสนจะคร่าว เช่น ความตั้งใจ มีพัฒนาการ มีความนิยมดี performance ดี ฯลฯ ไม่ได้ชัดเจนตรงไปตรงมา โอกาสที่ไม่ได้ถูกแจกจ่ายอย่างเสมอกัน ความแซ่บก็คือ ความไม่ชัดเจนของเกณฑ์การเลือกและจำนวนเก้าอี้นี่แหละ ที่เป็นตัวกระตุ้นและกดดันในเมมเบอร์พัฒนาศักยภาพในทุกๆ แง่มุม ให้เข้าตากรรมการ ซึ่งอีกนัยหนึ่งก็คือแข่งขันกันนั่นเอง ทุกคนก็น่าจะรู้ดีวัฒนธรรมการแข่งขันของชาวตะวันออก เอาจริงก็นำโดยพี่ยุ่นกับพี่ไทยเลยนี่แหละ ที่มองการทับเกยกันของสถานะเพื่อน-คู่แข่ง การทำเพื่อส่วนรวม-ส่วนตน น้ำใจนักกีฬาและความเหมาะสม ได้ดีก็ต้องเป็นห่วงเพื่อน ไม่ได้ดีก็ต้องยินดีกับเพื่อนด้วย ก่อเกิดเป็นความซับซ้อนละเอียดอ่อนของความรู้สึกภายในใจของเมมเบอร์แต่ละคน

3. ความพยายามและการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

'เป็นตัวของตัวเอง' และ 'ทำให้เต็มที่ก็พอ' เป็นคำพูดสวยหรูที่อาจจะไม่ได้จริงเสมอไป ในเมื่อปัจจัยสู่ความสำเร็จหลายข้อถูกกำหนดด้วยคนอื่น เมมเบอร์จึงประสบกับวิกฤต Identity ขั้นรุนแรง ต้องเป็นคนแบบไหนแฟนคลับถึงจะชอบ ต้องมีจุดเด่น-จุดขายของตัวเองรึเปล่า การเปลี่ยนสไตล์หรือขับนิสัยบางอย่างให้ชัดขึ้น เท่ากับว่าเรายังซื่อสัตย์กับตัวตนอยู่หรือไม่ ต้องพยายามที่สุดไหน แล้วพยายามแค่ไหนถึงจะพอ

หลายอย่างในโลกนี้ไม่ได้มีแต่ตัวแปรเพียงไม่กี่ตัวตามในสมการ ทำไมเฌอปรางที่ร้องและเต้นไม่เป็นถึงได้เป็นกัปตัน อาจจะเป็นเพราะภาวะความเป็นผู้นำหรือเพียงรูปร่างหน้าตา ทำไม่จิ๊บที่ทุกคนต่างให้ความเห็นว่าร้องและเต้นได้เก่ง ถึงได้เป็นอันเดอร์ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลเดียวกันก็เป็นได้

ในขณะที่เราได้เห็นเรื่องราวของการ rise to the top ของปูเป้ ตั้งแต่ อันเดอร์ในซิงเกิลแรก สู้เซมบัตสิในซิงเกิลที่สอง สาม และ สี่ควบกับตำแหน่งโปรดิวเซอร์คอนเสิร์ต ยังมีเรื่องราวของ น้ำหอม แคน อิสึรินะ ติดเซมฯแค่ครั้งเดียว แล้วจากนั้นไม่ติดอีกเลย

จากคำพูดของเคทที่น้ำใสยกมาว่า "ตลอดการเป็น BNK48 เราจะไม่ติดเซมฯเลยสักครั้งเหรอวะ" เราได้เห็นน้องมาย ติดเซมฯครั้งแรกในซิงเกิลที่สี่แล้ว แต่ จิ๊บ นิ้ง เปี่ยม แม้แต่ตัวน้ำใสและเคทเอง ก็ยังไม่เคยติดอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้นยังมี คิทแคท ซินซิน ผู้ซึ่งไม่เคยติดเซมฯ และได้จบการศึกษา(ออกจากวง)ไปแล้วด้วย