คุณแม่ของฉัน ท่านจะเหมือนกับคุณแม่ของแจ็คสันหวังหรือเปล่านะ ตอนที่ฉันสละทุนการศึกษา แล้วคุณแม่บอกว่า "สละเถอะ ถ้าไม่ได้อยากจะเป็น" ตอนนั้นคุณแม่ของฉันพูดออกมาจากใจจริงหรือเปล่านะ?

ตอนที่ฉันนั่งรถกลับ แล้วถามแม่ว่า "แม่โอเคไหม?" แล้วแม่ตอบกลับมาว่า "ก็หนูไม่ได้อยากจะเป็นนินา ไปเป็นในสิ่งที่หนูอยากจะเป็นเถอะ..." ตอนนั้นแม่พูดเพื่อให้หนูสบายใจเฉย ๆ หรือเปล่านะ? หลังจากนั้นแม่กลับมาร้องไห้ แล้วรู้สึกเสียใจในตัวลูกสาวคนนี้หรือเปล่า?

แต่หนูอยากจะให้แม่รู้ไว้ หนูกับพี่หวังก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ ชีวิตเราแข่งขันมาตั้งแต่เด็ก เพราะงั้นหนูเกลียดความพ่ายแพ้ หนูจะไม่ยอมแพ้กลับไปให้แม่เห็นแน่ ๆ แม่จะต้องภูมิใจในตัวหนู ทุกครั้งที่แม่ไลน์มาถามว่ามหาวิทยาลัยเป็นอย่างไรบ้าง หนูก็เฝ้าบอกแม่ตลอดว่าหนูโอเค มีเรื่องตลกเยอะแยะมากมายเลย หนูเพิ่งไปดูคอนเสิร์ตมาล่ะ

ถ้าแม่ถามว่าเงินพอใช้ไหม? หนูตอบแม่ตลอดว่า "พอค่ะ" ต่อให้ตอนนั้นจะกำลังวิ่งหาเงินจากตรงนั้นตรงนี้อยู่ก็ตาม

เพราะไม่อยากให้เป็นกังวล...หนูถึงบอกแม่ตลอดว่าหนูสบายดี หนูถึงพยายามหาเรื่องตลก ๆ มาเล่าให้แม่ฟังตลอด ถามถึงน้องบ้าง อะไรบ้าง เบี่ยงความสนใจตัวเอง

หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วงหนู แม่อยากให้หนูทำงานที่มีสวัสดิการดูแลตลอดชีพ เพราะหนูมีโรคประจำตัว ที่เมื่อผ่านไปเรื่อย ๆ อาการของโรคจะยิ่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ แม่ไม่อยากให้หนูทำงานเอกชนเพราะมันเบิกไม่ได้ ค่ารักษาพยาบาลต่าง ๆ ก็ต้องจ่ายเต็มจำนวน...

หนูเข้าใจแม่นะ...

แต่ก็อย่างที่พี่หวังบอก... ชีวิตนี้มันจะทำอะไรได้มากแค่ไหนกัน? เกิดมาก็มีชีวิตเดียว... ก็อยากจะลองอะไรให้มันได้หลาย ๆ อย่าง อยากจะลองใช้ชีวิตให้คุ้ม ให้มันคุ้มค่ากับที่ได้เกิดมา...

หนูจะพูดเรื่องตัวเองก็ตอนที่หนูประสบความสำเร็จตามที่หนูตั้งเป้าไว้แล้ว

เรื่องมาริน่า เบย์ หนูยังจำได้อยู่เสมอ หนูจะพาแม่ไปที่นั่นซักครั้ง 

ต่อให้ 1 คืนมันจะราคาแพงแค่ไหน หนูก็จะพาแม่ไป

แม่รอหนูก่อนนะ