ธีสิสที่เราทำมีชื่อว่า 'ปัจจุบันดั่งควันคลุ้ง' เพราะเนื้อหาคือการก้าวผ่านความเศร้าในปัจจุบัน ส่วนใหญ่คนเรามักพูดว่าจมอยู่กับอดีต แต่สำหรับเราแล้ว ปัญหาจริง ๆ คือสิ่งที่อยู่กับเราในตอนนี้มากกว่า ช่วงเวลาปัจจุบันที่มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทางออก จะเดินหน้าหรือถอยหลังก็ไม่ได้ นี่แหละที่น่ากลัว

เดิมคิดจะทำเป็นกราฟิกโนเวล แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นโนเวลแทน เราจะเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทาง 

เริ่มจากการคิดเนื้อเรื่องคร่าว ๆ กล่าวคือการเติม 5W1H

What

การก้าวผ่านการสูญเสียของคนที่ไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า เมื่อเพื่อนของเขาจากไป 

Who

วัยรุ่นชาย

Where

อเมริกา 

When

ปัจจุบัน มีการเล่าสลับอดีตด้วย

Why

เพื่อหลุดจากความทรงจำที่พันธนาการไม่ให้เขาก้าวต่อไปในอนาคต

How

XXX (บอกเนื้อเรื่องสำคัญตรงนี้ไม่ได้)

หลังจากได้ส่วนนี้แล้วคือการออกแบบตัวละคร หน้าตาและอุปนิสัยที่จะดำเนินเรื่องไปตามที่วางไว้ ตัวละครที่เราสร้างคือเจ้าพวกนี้

ดันเต พระเอกของเรื่อง 

ชาวอเมริกาเชื้อสายจีน การมีเชื้อสายไม่ได้ส่งผลอะไรกับเนื้อเรื่องหรอก แค่อยากสื่อว่าความหลากหลายเป็นเรื่องปกติ เราประกอบดันเตจากความเชื่อของเรา คือเขาจะไม่นับถือศาสนา ไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า แต่มุมมองบางอย่างจะตรงข้ามกับเรา กล่าวคือดันเตได้รับอิทธิพลจากเราบางส่วน และก็เป็นคนที่เราไม่ได้เป็นเลยด้วย 

ฮันน่า น้องสาวของชาร์ลส์

เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่เหมือนในโฆษณา น่ารัก เติบโตมาอย่างดี และมีบางอย่างที่มากกว่าที่เห็นภายนอก เดิมกำหนดอายุไว้น้อยเกินไปที่จะช่วยเดินเนื้อเรื่องได้ เลยเพิ่มอายุ พอวาดใหม่ทำให้ลายเส้นออกมาลวก ๆ ต่างจากคนอื่น 

ชาร์ลส์ เพื่อนที่ตายไป 

ตอนแรกเรากำหนดว่าเขาจะเป็นเหมือนขั้วตรงข้ามที่เติมเต็มดันเต ความตายของเขาจึงเอาจิตวิญญาณส่วนหนึ่งของดันเตไปด้วย แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจสร้างให้เป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้เหมือนหรือต่างจากพระเอกมากนัก เพราะเราไม่อยากให้ 'อะไรที่ชาร์ลส์ทำให้ดันเต' คือสิ่งที่ทำให้เขาสำคัญ เราอยากให้ชาร์ลส์สำคัญกับดันเต แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรที่พิเศษเลย

เรื่องชื่อตัวละคร เราให้พระเอกชื่อดันเต เพราะมันเป็นชื่อที่เราชอบมากที่สุด เป็นชื่อของหนึ่งในตัวละครเรื่อง 'ห้วงรักจักรวาลใจ' ซึ่งเอาจริง ๆ ตอนตั้งเราลืมไปแล้วว่าเคยอ่านเรื่องนี้ แต่ความชอบต่อชื่อนี้ฝังลึก หลังจากตั้งไปแล้วถึงมานึกออก ส่วนชื่อชาร์ลส์กับฮันน่าไม่ได้คิดอะไรมากนัก สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน เราก็เลยหาชื่อที่รู้สึกว่าเข้ากันมา ถ้าจะอธิบายความรู้สึกเข้ากันที่ว่านี้อาจจะประหลาดหน่อย 

มีอาการหนึ่งที่เรียกว่าซินเนสทีเซีย คนที่มีอาการจะเห็นตัวอักษรเป็นสีบ้าง ได้ยินเป็นสีบ้าง ซึ่งมีอาการหลายแบบเลย เราไม่รู้ว่าเราเป็นหรือเปล่า เพราะไม่ได้เห็นตัวอักษรเป็นสี แต่มักรู้สึกเสมอว่าตัวอักษรตัวไหนควรจะเป็นสีอะไร และเป็นมาตลอดตั้งแต่เด็ก ขอยกชื่อชาร์ลส์มาอธิบาย ชอช้างสำหรับเราเป็นสีน้ำตาล สระอาไม่มีสี รอเรือสีน้ำเงิน ลอลิงสีน้ำตาล สอเสือสีส้ม ตัวการันต์ไม่มีสี พอรวมเป็นคำว่าชาร์ลส์ก็จะเห็นเป็นสีที่ออกไปทางน้ำตาล ชื่อฮันน่ารวมกันสำหรับเราก็เป็นสีน้ำตาลเหมือนกัน 

การเลือกชื่อตัวละครตรงจุดนั้ดูไร้หลักการไปหน่อย แต่ก็เป็นตัวของตัวเองนะ อย่าว่ากันเลย 

ต่อจากออกแบบตัวละครก็เป็นการวาง Story Board 

เราสร้างเหตุการณ์หลักที่ส่งผลต่อเนื้อเรื่องก่อน ค่อยสร้างจุดเชื่อมระหว่างเหตุการณ์ต่าง ๆ สร้างเนื้อหาแต่ละหน้ากับวางกรอบ คำนวนจำนวนหน้าว่าน่าจะตกอยู่ที่ 80-100 หน้า แต่เพราะไม่เคยทำงานแนวนี้มาก่อนเลยพลาดอยู่หลายครั้ง 

หนึ่ง ภาพที่วาดสื่อสารได้ไม่เท่าที่ควร 

สอง เราเสียเวลาไปกับการหาข้อมูลมากไป เพราะมีเวลาจำกัด เลยรีบวาด จุดนี้พลาดที่ไม่วางเนื้อหาให้แน่นก่อน ผลคือแก้ใหม่ซ้ำไปซ้ำมา วาด 20 หน้าก็แก้ 20 หน้า แล้วก็แก้ 20 หน้าที่วาดใหม่อีกที 

ผลที่ได้คืองานออกมาไม่น่าพอใจ ท้อจนตัดสินใจเปลี่ยนรูปแบบงาน การเปลี่ยนรูปแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะไม่อดทน เราพยายามแล้ว เราเปลี่ยนลายเส้นไปหนึ่งครั้ง เปลี่ยนบรัชที่ใช้ไปหลายรอบ ปรับเนื้อหาไปสองครั้ง ซึ่งส่งผลให้ต้องวางกรอบใหม่เพื่อจัดเนื้อหาในจำนวนหน้าที่กำหนดไปสองครั้งเช่นกัน

ช่วงแรก ๆ เราเสียใจที่ทำงานไม่ได้ดั่งใจ แต่พอถึงจุดที่เราเสียใจเพราะทรมานกับการทำงาน เราจึงเปลี่ยนรูปแบบก่อนที่จะไปต่อกับเรื่องนี้ไม่ไหว

แต่เพราะเนื้อเรื่องไม่ได้เปลี่ยนจึงไม่ต้องไปเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ก้าวแรก ครั้งนี้เราพอใจกับงานแล้ว ทว่าไม่ได้ถึงกับราบรื่นนัก เดิมเนื้อหาที่วางไว้ เราวางในรูปแบบกราฟิกโนเวลที่บางจังหวะเล่าด้วยภาพ พอมาเป็นวรรณกรรมก็เลยเจอปัญหาเป็นระยะ ๆ ที่ต้องค่อย ๆ แก้กันไป แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดไม่ใช่อะไร มันคือเรื่องฝีมือ

ซ้ำยังมีความเครียดอีกที่เข้ามาทำแผนงานติดขัด ซึ่งจะเล่าในตอนต่อไป แต่ก่อนจากกันในตอนนี้ ขอโปรโมตวรรณกรรมที่เล่าไปข้างต้นหน่อย ปัจจุบันดั่งควันคลุ้ง