เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ดากานดากับไข่ย้อยสุพรรณฝันเฟื่อง
04 : Soundtrack
  • สวัสดีค่ะ หายไปนานจากตอนล่าสุดที่ได้เขียนไป กลับมาดูตอนเก่าๆที่เราเขียนไว้ก็พบไว้ค่อนข้างได้รับความสนใจพอสมควร ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :)

    วันนี้จะมาพูดถึงองค์ประกอบหนึ่งของหนังเรื่องโปรดของเรา ซึ่งเป็นส่วนที่เราชอบมาก พอๆกับสถานที่ถ่ายทำเลย
    นั่นก็คือ Soundtrack (ดนตรีประกอบ) นั่นเอง
    กรุณาอย่าสับสนระหว่าง เพลงประกอบ กับ ดนตรีประกอบนะคะ

    ทำไมเราถึงอยากพูดถึง Soundtrack ?
    เพราะมันเพราะ
    และมีความหมาย

    หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ เรารู้สึกว่าทำไมหนังเรื่องนี้ถึงทำดนตรีประกอบเพราะจังเลยนะ รู้สึกว่าเขาสามารถสื่ออารมณ์ของตัวละครผ่านดนตรีออกมาได้ดีเลยทีเดียว และโดยส่วนตัวเป็นคนชอบฟังดนตรีเพราะๆอยู่แล้ว
    เราก็เลยลองไปค้นหาดนตรีประกอบของหนังเรื่องนี้ใน Youtube มา ผลการค้นหาสองอันดับแรกน่าสนใจมาก

    คลิปวิดีโออันแรกเป็นรูปดากานดากับไข่ย้อย
    อันที่สองเป็นรูปของนุ้ย



  • เราที่ชอบดากานดาเป็นต้นอยู่แล้ว ก็คลิกเข้าไปฟังอันแรกอย่างไม่ลังเล
    พอดนตรีเริ่มขึ้น เราก็เห็นภาพของดากานดาและไข่ย้อยที่อยู่ในคลิปกำลังค่อยเปลี่ยนไปอย่างช้าๆทีละรูป
    และดนตรีที่เล่นอยู่นั้น มันมีความรู้สึกเศร้าอย่างชัดเจน
    ในช่วงแรกดนตรีฟังดูเศร้าแต่ไม่มากมาย ยังพอให้รู้สึกถึงความรู้สึกดีๆออกมาบ้าง
    หลังจากนั้นดนตรีก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นทำนองของเพลง "ช่างไม่รู้เลย"  พอถึงตอนนี้เราก็เริ่มรู้สึกถึงความเศร้าที่เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ
    แต่ดนตรีนี้มีเสียงคอรัส (ไม่แน่ใจว่าเรียกแบบนี้หรือเปล่า) ที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกเศร้าขึ้นไปอีก

    ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันคิดอะไรไปไกล กว่าเป็นเพื่อนกัน

    ตอนแรกเราฟังก็รู้สึกว่า ดนตรีของดากานดาดูเศร้าจังเลยนะ  ยิ่งดูภาพประกอบก็ยิ่งรู้สึกเศร้าเข้าไปอีก

    มองกลับมาที่ตัวละครในเรื่อง ซึ่งก็คือ ไข่ย้อยและดากานดา เราถึงได้เข้าใจว่าทำไมดนตรีถึงเศร้า
    เพราะดนตรีนี่คือการสื่ออารมณ์ของดากานดาและไข่ย้อย สื่อถึงความรู้สึกของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน

    ดนตรีที่ขึ้นมาในตอนแรก เป็นดนตรีแบบเรียบ ๆ นิ่ง ๆ ทำให้เรารู้สึกเหมือนช่วงเวลาที่ทั้งสองคนนี้พึ่งเริ่มรู้จักกัน ยังไม่มีความรู้สึกหรือความผูกพันอะไร เป็นช่วงที่ความสัมพันธ์กำลังก่อตัว และในระหว่างดนตรีนั้น ก็มีบางช่วงที่จังหวะโดดเด่นขึ้นมาบ้าง ราวกับว่าในความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะเรียบเฉย ก็ได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น

    ดนตรีถัดมาเป็นเสียงเปียโนบรรเลงเพราะ ๆ ของเพลง ช่างไม่รู้เลย ถ้าตีความในแบบของคนที่เคยฟังเพลงแบบที่มีเนื้อร้องมาแล้วอย่างเรา เดาได้ไม่ยากเลยว่าเพลงนี้กำลังบอกถึงความสัมพันธ์แบบ เพื่อน ที่กำลังเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกที่มากกว่านั้น

    เรามองว่าตัวละครที่ตกอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ คือทั้งดากานดาและไข่ย้อย 

    อาจเป็นเพราะว่าหนังเรื่องนี้นำเสนอให้เราเห็นในมุมมองของไข่ย้อยมากกว่าในมุมมองของดากานดา ทำให้เราสังเกตหรือเดาความคิดดากานดาได้ยากสักหน่อย แต่เราว่าดากานดาเองก็เป็นคนที่ "มันแอบมันคิดอะไรไปไกล"  ไม่ต่างจากไข่ย้อยเท่าไหร่นักจากเท่าที่เราสังเกตได้ แต่ด้วยคาแรคเตอร์ของดากานดา ที่ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงห้าว หรือมีความมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่ถ้าเป็นเรื่องของความรัก ดากานดาจะไม่ใช่คนที่จะเอ่ยปากก่อนแน่นอนว่าตัวเองคิดหรือรู้สึกอะไร 

    เพราะฉะนั้น ที่ดากานดาไม่ยอมพูดอะไร ก็เพราะว่ารอไข่ย้อยพูดก่อนยังไงล่ะ 

    ส่วนไข่ย้อยที่ถึงแม้เราจะเห็นว่าเป็นคนที่ "มันแอบมันคิดอะไรไปไกล"  กับดากานดาอย่างโจ่งแจ้งผ่านมุมมองของหนัง แต่คาแรคเตอร์ของไข่ย้อยที่เป็นคนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำให้เขาไม่กล้าที่จะพูดในสิ่งที่เขารู้สึกสัักที มัวแต่รอเวลาจนเมื่อรู้ตัวอีกทีมันก็สายไปเสียแล้ว

    ไข่ย้อยคงเป็นคนที่เหมาะกับคำว่า ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  มากที่สุดในตอนนี้แล้วล่ะ

    /จบ Soundtrack แรก
     


  • อันต่อมาเป็น Soundtrack ของนุ้ย แต่ความยาวไม่นานเท่าของดากานดา และไม่มีการเอาดนตรีมาผสมกันหรือเมดเล่ย์อะไรทั้งนั้น 

    ดนตรีขึ้นมาเป็นเสียงกีต้าร์บรรเลงเพราะ ๆ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนอยู่ทะเล 

    ฟังแล้วรู้สึกสบายใจ

    อาจจะเป็นความรู้สึกสบายใจของไข่ย้อยตอนที่หนีไปที่เกาะพะงันหลังจากที่ดากานดาพูด ประโยคนั้น ออกมา 

    ตอนแรกไข่ย้อยต้องการไปที่เกาะเพื่อที่จะพักผ่อน (หรือพักใจ) แต่ก็เกิดอุบัติเหตุเข้าจนไข่ย้อยได้มาเจอนุ้ยที่เป็นพยาบาลที่ต้องคอยดูแลไข่ย้อยระหว่างที่ป่วย เรามองว่าพยาบาลเป็นเหมือนคนที่คอยดูแลและเยียวยาจิตใจของคนไข้ เหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ๆ ว่า ไข่ย้อยจะได้รับการเยียวยาจากคน ๆ นี้

    ในช่วงที่ไข่ย้อยอยู่กับนุ้ยนั้น เรารู้สึกว่าไข่ย้อยดูมีความสุข (ไม่นับช่วงที่คิดถึงดากานดานะ)

    ตอนแรกทั้งสองคนยังมีช่องว่างระหว่างกัน แต่ในระหว่างที่ทำความคุ้นเคยนั้น ตัวนุ้ยเหมือนกับค่อย ๆ ช่วยรักษาแผลใจของไข่ย้อยอย่างไม่รู้ตัว แรก ๆ แผลยังสดและใหม่เกินกว่าที่ไข่ย้อยจะทำใจให้ยอมรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น  แต่ด้วยความใกล้ชิดและความผูกพันที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น บวกกับแผลใจที่อาการเริ่มเบาบางลง ทำให้นุ้ยสามารถรักษาและเยียวยาหัวใจของไข่ย้อยได้มากขึ้น 

    เราเห็นว่า นุ้ยเองก็ได้เจอคนที่เธอสามารถพึ่งพิงและให้ความอบอุ่นใจ สบายใจกับเธอเหมือนกัน ในขณะเดียวกัน  ไข่ย้อยดูมีความสุขขึ้นมากหลังจากที่ได้เจอกับนุ้ย เหมือนได้ค้นพบกับความสบายใจที่เขากำลังตามหา 

    แต่เราเชื่อว่าส่วนหนึ่งในใจของไข่ย้อย ยังคงมีเรื่องราวของคน ๆ นั้นอยู่
    ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เขียนจดหมายถึงเธอมากมายขนาดนั้น

    /จบ Soundtrack สอง

  • เราฟังทั้งสอง Soundtrack วนอยู่เป็นชั่วโมง อารมณ์สลับทุกข์และสุขไปตามเพลง
    สิ่งที่องค์ประกอบของหนังส่วนนี้สื่อถึงเรา บวกกับจินตนาการของเราเข้าไป

    มันทำให้เรายิ่งตกหลุมรักหนังเรื่องนี้มากกว่าเดิม
    แต่ก็คงจะไม่ได้ตกหลุมรักแบบเต็มตัวหรอกนะ

    เพราะในใจลึก ๆ แล้ว เรายังหวังว่าดากานดากับไข่ย้อยจะได้พบกับตอนจบในแบบที่ (เราคิดว่า) ควรจะเป็น

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in