เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ดากานดากับไข่ย้อยสุพรรณฝันเฟื่อง
02 : เจ้าชายน้อยของดากานดา
  • มีฉากหนึ่งในเรื่องที่ดากานดากับโก้(ว่าที่แฟน)และไข่ย้อยไปดูละครเวทีเรื่อง "เจ้าชายน้อย" ด้วยกัน
    และมีประโยคหนึ่งที่สุนัขจิ้งจอกบอกกับเจ้าชายน้อยว่า
    "เธอจะต้องรับผิดชอบทุกความสัมพันธ์ที่เธอสร้างขึ้นนะ"
    อาจจะไม่ตรงตามที่ในหนังพูด แต่ประมาณนี้

    หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบได้ไม่นาน ก็ไปซื้อหนังสือเจ้าชายน้อยมาหนึ่งเล่ม (หมายเหตุ : ตอนกลับมาถึงบ้านแล้วถึงได้รู้ว่าตัวเองมีอยู่แล้วถึงสองเล่ม และเล่มหนึ่งในนั้นหน้าปกเหมือนกันกับที่ซื้อมาใหม่ กลายเป็นว่า เรามีหนังสือเจ้าชายน้อยถึงสามเล่ม)
    แล้วพลิกหาถึงประโยคที่สุนัขจิ้งจอกพูดกับเจ้าชายน้อย ก็ได้เจอกับประโยคนี้ในช่วงท้ายๆของหนังสือ
    สถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็คือ เจ้าชายน้อยและสุนัขจิ้งจอกกำลังบอกลากัน และสุนัขจิ้งจอกก็พูดกับเจ้าชายน้อยว่า
    "แต่เธอต้องไม่ลืมนะ เธอจะต้องรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่เธอผูกพันด้วยตลอดไป เธอต้องดูแลรับผิดชอบดอกกุหลาบของเธอ"
    "ฉันต้องดูแลรับผิดชอบดอกกุหลาบของฉัน.."

    อะไรคือสิ่งที่สุนัขจิ้งจอกต้องการจะบอกไข่ย้อย (เจ้าชายน้อย)

    แน่นอนว่าเป็นเรื่องของการรับผิดชอบ แต่เราคิดว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น
  • ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าในหนังจะเปลี่ยนคำพูดของสุนัขจิ้งจอกออกไป (ตามที่เราจำได้)
    จาก "ผูกพัน" เป็น "ความสัมพันธ์"
    เพราะอะไรถึงเลือกใช้คำนี้

    ในหนังสือ ตัวละครที่สุนัขจิ้งจอกต้องการสื่อสารด้วยก็คือ เจ้าชายน้อย สุนัขจิ้งจอกต้องการให้เจ้าชายน้อยตระหนักถึงความผูกพันของเขากับดอกกุหลาบที่รอคอยเขาอยู่ที่ดาว การใช้คำว่า "ความสัมพันธ์" อาจจะฟังดูเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยากสำหรับเจ้าชายที่ได้เดินทางผ่านหลายดวงดาวจนกระทั่งมาถึงยังดาวโลกนี้ ดังนั้น คำว่า "ผูกพัน" อาจเข้าใจได้ง่ายกว่า

    เพราะเจ้าชาย "ผูก" ความรู้สึกต่างๆไว้กับกุหลาบ และ "พัน" ความรู้สึกต่างๆของตัวเองไว้รอบกุหลาบ

    เจ้าชายรักกุหลาบของเขามาก ก็เป็นเรื่องของ "ความผูกพัน" นั่นเอง

    ดังนั้น สุนัขจิ้งจอกที่เลือกใช้คำนี้ เราคิดว่ามันเหมาะกับเจ้าชายน้อยของเรามากๆเลยทีเดียว

    "เจ้าชายน้อยพูดซ้ำเพื่อให้จำได้"
  • สำหรับในหนัง ตัวละครที่สุนัขจิ้งจอกต้องการจะสื่อสารด้วยก็คือ เจ้าชายน้อย อีกนั่นแหละ

    แต่เป็น เจ้าชายน้อยที่มีชื่อว่า ไข่ย้อย

    น่าเสียดายที่เจ้าชายน้อยของเราไปดูละครเรื่องนี้กับดากานดาและโก้ เลยทำให้เขาไม่รู้สึกสนใจละครเท่าไหร่ (ดากานดาน่าสนใจกว่า)
    แต่ด้วยที่ความง่วงเข้าครอบงำ เลยส่งผลให้พระเอกของเราหลับไปในที่สุด
    ดังนั้นคนที่ได้รับสารของสุนัขจิ้งจอกก็กลายเป็น "เรา" แทนนั่นเอง
    เราที่ดูเรื่องราวของไข่ย้อยและสนใจในรายละเอียดที่ไข่ย้อยไม่ได้สนใจ
    เราที่ได้ยินทุกคำของสุนัขจิ้งจอกและเจ้าชายน้อยที่กำลังพูดคุยกันบนเวที
    และเรานี่เอง ที่เป็นคนที่มานั่งตีความหมายของสิ่งที่สุนัขจิ้งจอกพูด

    "เธอจะต้องรับผิดชอบทุกความสัมพันธ์ที่เธอสร้างขึ้นนะ" 

    สุนัขจิ้งจอกต้องการจะบอกอะไรกับเจ้าชายไข่ย้อย
     
    ถ้าจะให้เดา ก็เดาได้ไม่ยากเลยว่า ให้ไข่ย้อย "รับผิดชอบความสัมพันธ์" ที่เขาสร้างขิ้นกับดากานดา(นะ)

    แล้วความสัมพันธ์แบบไหน(ล่ะ)ที่ไข่ย้อยต้องรับผิดชอบ

    ในความสัมพันธ์แบบ "เพื่อนสนิท" สิ่งที่ไข่ย้อยควรรับผิดชอบก็คือ ควรให้เวลากับดากานดาได้อยู่กับคนของเธอบ้าง  และควรสนับสนุนความสุขของดากานดาในฐานะ "เพื่อน"

    แต่ถ้าในความสัมพันธ์ของ "คนแอบรัก" ต่อคนที่ถูกรัก เรา มองว่าสิ่งที่ไข่ย้อยควรรับผิดชอบก็คือความรู้สึกของตัวเองนั่นแหละ ไข่ย้อยควรจะทำให้อะไรๆมันจบลงอย่างสมบูรณ์ได้เสียที เพราะการที่ไข่ย้อยยังคงแอบรักและทำได้แค่เฝ้ามองดากานดา  ในขณะที่ดากานดาได้มีคนที่เข้ามาในชีวิตของเธอแล้ว การที่ไข่ย้อยจะทำให้ความรู้สึกแบบนี้หยุดลงหรือให้มันสิ้นสุด ก็ควรจะเกิดขึ้น เพราะไม่อย่างนั้นคนที่จะเสียใจและเจ็บปวด ไม่ได้มีแค่ไข่ย้อยเท่านั้น

    อย่าลืมว่าดากานดาก็รู้ว่าไข่ย้อยรู้สึกอะไร และรู้ว่าตอนนี้ตัวเองมีความสัมพันธ์แบบ คนที่ถูกรัก ต่อ     ไข่ย้อย

    รวมถึงความสัมพันธ์แบบ คนที่รอคอย ต่อไข่ย้อยที่ควรจะพูดคำสำคัญนั้นออกมาเสียที



  • เป็นเรื่องที่พูดได้ง่ายมาก แต่เรารู้ว่าความจริงแล้วมันไม่ได้ทำง่ายอย่างที่เราพูดและแน่นอนว่าสำหรับไข่ย้อยก็ไม่ง่ายเช่นกัน

    จนกระทั่งเวลาผ่านเลยไป ถึงแม้ว่าไข่ย้อยจะพยายามหลีกหนีความเป็นจริงมากเท่าไหร่ ความสัมพันธ์นั้นยิ่งมีผลกระทบต่อความรู้สึกของไข่ย้อยมากขึ้นเรื่อยๆ  เหมือนกับเจ้าชายน้อยในหนังสือแต่มีความแตกต่างกันตรงที่ว่า เจ้าชายน้อยนำคำพูดของสุนัขจิ้งจอกมาพูดซ้ำๆเพื่อให้จำได้

    แต่เจ้าชายน้อยของดากานดา ถูกความสัมพันธ์และความรู้สึกตอกย้ำซ้ำๆจนกระทั่งได้รู้ตัว

    ว่า "มันถึงเวลาที่ต้องรับผิดชอบความสัมพันธ์นี้เสียที"

    และก็ต้องขอยกประโยคที่เคยเขียนไปในครั้งที่แล้วว่า

    แต่จังหวะเวลาที่เขาเลือกมันช่างไม่เหมาะเอาเสียเลย


    สำหรับ เรา รู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างจะมีช่วงเวลาของมัน แต่ช่วงเวลาที่เกิดขึ้นนั้นเจ้าชายไข่ย้อยของดากานดาไม่ได้ใส่ใจที่จะทำให้มันเกิดผลอะไรขึ้นมาสักอย่างเลย เขาเลือกที่จะปล่อยให้มันผ่านไป

    และนึกขึ้นได้เมื่อสายเสียแล้ว.
  • แก้ไข : 07/03/2016 เพิ่มเติมเนื้อหาบางส่วนและแก้ไขในส่วนที่บกพร่องหลังจากที่ดูหนังอีกรอบหนึ่ง

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in