เพื่อนรัก Tumblr ไม่ได้มีเอาไว้ reblogged เรื่องติ่งแต่อย่างเดียว วันนี้มินิมอร์ขอนำเสนอ 10 Tumblr Blogs เด็ดๆ รวบรวม Tips สำหรับงานเขียน ไม่ว่าจะเป็นการค้นหาข้อมูล คำศัพท์ รวมถึงการให้กำลังเหล่านักเขียนผู้ท้อแท้ จะมีอะไรบ้าง ไปดู Part 1 กันเลย! (คือมันยาว ต่อพาร์ท 2 พรุ่งนี้นะ)
บางคนอ่านโปรยวันนี้แล้วอาจคิดว่า อุ๊ย มินิมอร์ หล่อนเป็นใคร ทำไมมาจี้ใจดำฉัน มินิมอร์ก็ไม่ต่างจากทุกคนหรอก...เปิด Tumblr แล้วหายไปเลย หายไปจากสารระบบโลก ติ่งยาวไป ค้นรูปจนเพลิน นี่มันเว็บไซต์หรือตู้เสื้อผ้าที่เปิดแล้วหลุดไปนาร์เนียกันฮึ
มินิมอร์เลยจะมาชวนทุกคนหาประโยชน์จาก Tumblr นอกจากการเข้าไปหลั่นล้าในแฟนด้อมของตัวเอง ด้วยการลองเข้าบล็อกเหล่านี้ ลองอ่าน ทำตาม แล้วพัฒนางานเขียนของตัวเองกันเถอะ!
ขอบคุณทางเว็บไซต์
hongkiat.com ที่รวบรวมเอาไว้ มินิมอร์เลยได้เอามาบอกต่อจ้ะ
10 Tumblr Blogs เพื่อนักเขียน
"หนึ่งกลเม็ดต่อวันไล่อาการ สมองตันให้มันหายไป"
ผู้แนะนำบล็อกนี้กล่าวไว้ว่าถ้า The Right Write มีข้อความที่เป็น tagline ของตัวเองสักอันก็คงเป็นอันนี้แหละ ที่บล็อกนี้แตกต่างจากที่อื่น เพราะไม่ได้ให้โควต้าว่า "เฮ้ วันนี้เราจะหายหัวตันนี่จะต้องเขียนสองพารากราฟ" อะไรแนวนี้ แต่เขาจะแนะนำให้เรา "โฟกัส" ในรายละเอียดและการสร้างผลงาน เรียกว่าจริงจังกันตั้งแต่รากฐานเลย เพราะรายละเอียดคือสิ่งที่จะเปลี่ยนจากงานเขียน ธรรมดาๆ ให้กลายเป็นงาน Craft คืองานฝีมือ มีเอกลักษณ์ มีเส้นสาย ลวดลาย และกลายเป็นอัตลักษณ์ของตนเองในที่สุด
ตัวอย่างที่เขายกมา และมินิมอร์คิดว่าเป็นประโยชน์มาก คือเรื่องของ "ระยะเวลา" ที่สามารถสร้างได้ด้วยการเรียงประโยค ขออนุญาตแปลตัวอย่างและแปลงเป็นอะไรไทยๆ ที่เข้าใจง่ายเนาะ
(1)
"คุณรักฉันหรือเปล่า" หญิงสาวถาม
เขาตอบเธอโดยปราศจากความลังเล "รัก"
(2)
"คุณรักฉันหรือเปล่า" หญิงสาวถาม
"รัก" เขาตอบเธอโดยปราศจากความลังเล
สังเกตได้ว่าการใส่คำบรรยายไว้ข้างหน้าก่อน ในกรณีของ (1) ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างเหตุการณ์ และเพียงช่วงเวลาสั้นๆ นั้น อาจทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเอ๊ะ จริงๆ ก่อนจะตอบว่ารัก [เขา] ชะงักไปนิดหนึ่งหรือเปล่า แตกต่างกับ (2) ที่ได้เมื่ออ่านจะความรู้สึกว่าอีกฝ่ายตอบแบบทันทีทันใด
minimore extra tips
แต่! ทุกอย่างมีข้อยกเว้นนะเอ้อ ลองแบบนี้ดูไหม
(3)
"คุณรักฉันหรือเปล่า" หญิงสาวถาม
เขาเลิกคิ้วน้อยๆ มองดวงตาที่มีแววมุ่งมั่นของอีกฝ่าย ชายหนุ่มเอ็นดูความตรงไปตรงมาของเธอมานานแล้ว ไม่เหนียมอายในเรื่องที่ควรพูด ไม่พูดและคิดเองเออเองจนทำให้เรื่องลุกลามบานปลาย
เพราะแบบนี้แหละ เขาถึงได้สับสนมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ว่าแท้จริงแล้วเขารู้สึกกับหญิงสาวตรงหน้าเช่นไร
ทว่าตอนนี้เขาตัดสินใจได้แล้ว ชายหนุ่มจึงตอบเธอโดยปราศจากความลังเล
"รัก"
แน้...หวานนนน *มินิมอร์ขูดตัวเองไปเติมกาแฟ* การใส่คำบรรยายแบบนี้ ทำได้เพราะเขียนอยู่ในมุมมองของ [เขา] เมื่อเราลองบรรยายเพิ่มไป แน่นอน มันทำให้เกิด gap ของเวลาอยู่แล้วล่ะ แต่เราสามารถใช้ช่วงเวลานั้นให้เป็นประโยชน์ได้ ด้วยการใส่ความรู้สึกนึกคิดของ [เขา] ลงไป ทำให้ตัวตนของชายหนุ่มที่ตอบว่ารักนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น ว่าก่อนที่เขาจะพูดน่ะ มันมีสตอรี่และบางอย่างอยู่นะ!
งานเขียนมันพลิกแพลงได้นะ จริงไหม ต้องลองเขียนดูเองล่ะ เพราะทุกงานรวมถึงงานเขียน เราจะมีทักษะได้ต้องลงมือทำเท่านั้นนน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in