สำหรับใครๆ ที่รู้จักคุณทองแดงแต่ยังไม่ทราบว่าปูมหลังนั้นเป็นอย่างไร มินิมอร์จะเล่าย่อๆ ให้ฟังจ้ะ 

ในซอยศูนย์แพทย์พัฒนานั้นมีแม่หมาตัวหนึ่งนามว่า 'แดง' ได้ตกลูกออกมา และมีตัวหนึ่งเป็นสีน้ำตาลแดง หน้าแด่นมีแต้มขาว ขาขาวทั้งสี่ข้าง มีลักษณะดี ต่อมาได้ถูกถวายเป็นสัตว์เลี้ยงของ 'พ่อ' และทรงพระราชทานนามให้ว่าทองแดง

ทองแดงนั้นมีความแสนรู้ ฉลาดเฉลียว อีกทั้งมีความจงรักภักดีอย่างที่น่าประหลาดใจ จริงๆ แล้วทองแดงนั้นสุนัขพันธุ์ดี ดีเหมือนๆ สุนัขจรทั่วไป 'พ่อ' ทรงพระราชทานนามให้ว่า 'Thousand Way Dog' หรือ 'พันทาง' อันหมายถึงผสมปนเปมากมายจนไม่รู้ที่มา

เป็นหมาไทยพันธุ์ผสมนั่นเอง!

อ่านเรื่องราวเต็มๆ ได้จาก manager.co.th จ้ะ

ด้วยความรักที่ 'พ่อ' มีแก่สุนัขไทยพันทางนี้ ก่อให้เกิดกระแสไปในสังคมมากมาย ไม่ว่าจะการถกเถียงถึงมาตรการการดูแลและควบคุมปริมาณสุนัขจรจัดแบบไม่โหดร้าย การหาบ้านให้สุนัขและสัตว์จรทั้งหลาย อีกทั้งยังบันดาลใจให้หลายๆ คนรับเจ้าตัวที่เคยให้ข้าวหน้ารั้วเข้าบ้านและกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัว

นอกจากการดูแลสุนัขพันธุ์ทางในระดับครัวเรือน ยังขยายไปสู่การดูแลที่ยิ่งใหญ่ขึ้น มีองค์กรมากมายทั้งเอกชนและภาครัฐที่ดูแลเรื่องนี้อย่างจริงจัง ถึงกับขยายผลเป็นการผลักดันเป็นพระราชบัญญัติคุ้มครองสัตว์ ที่มีผลบังคับใช้แล้วด้วยนะ

หน่วยงานรัฐมากมายที่สนองแนวพระราชดำริในการดูแลสัตว์ มินิมอร์ขอยกตัวอย่างกองทัพเรือ ที่มีศูนย์ดูแลสุนัขจรจัดมากมาย มีการฉีดวัคซีน ทำหมัน และเปิดให้ผู้สนใจรับไปเลี้ยงด้วยนะ

มินิมอร์เคยได้ยินว่าที่ สตช. หรือสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เป็นอีกที่ที่มีระบบการดูแลสัตว์จรอย่างเป็นมิตร คือจับเอาไปทำหมัน ทำวัคซีน ด้วยความร่วมมือขององค์กรอิสระที่ดูแลเรื่องสัตว์ แล้วปล่อยคืนให้อยู่ในสำนักงานเหมือนเดิม เป็นสัตว์ประจำสำนักงานไป มีข้าราชการหลายๆ คนคอยดูแลเอาใจใส่ด้วยนะ น่ารักกก

ส่วนอีกที่ซึ่งมีการดูแลจัดการสัตว์ได้อย่างดีมากกกกก สุนัขจรกลายเป็นสัตว์ประจำตึก มีความผูกพันกับคน ก็คือที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทีนี่มี โครงการจัดการปัญหาสุนัข มช. ชื่อดูน่ากลัวใช่ไหม? แต่จริงๆ ไม่เลย เหมือนเป็น index รวมดาวคณะ 4 ขา ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ต่างหาก (เอ๊ะ) นอกจากนี้ที่นี่ยังมีโร้ดโชว์แนะนำระบบการจัดการด้วยนะ! 

เพราะพวกเขามีชีวิต เป็นที่รักของทุกๆ คน ทั้งคณาจารย์และนักศึกษา ทุกคนเลยได้แรงบันดาลใจจาก 'พ่อ' และร่วมแรงร่วมใจพัฒนาชีวิตของเพื่อนสี่ขาที่เขารัก บ้างก็ทำแฟนเพจให้ จนสัตว์คณะเหล่านั้นกลายเป็นเน็ทไอดอล ทั้งในระดับมหาวิทยาลัย และระดับประเทศ! อย่าง เบื่อ สมาคม พี่หมาออริจินัลแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผู้วิ่งขึ้นดอยสุเทพกับนักศึกษามาหลายปี หรือเซเล็บน้องใหม่อย่าง เตี้ยสตอรี่ ผู้ทำหน้าที่แทนพี่เบื่อที่ป่วยและแก่วิ่งขึ้นดอยในปีหลังๆ 

น่ารักตรงที่นักศึกษาดูแลกันราวกับส่งไม้ต่อเลยล่ะ มีรุ่นพี่มากมายมาถามด้วยความห่วงใย ว่าอย่าลืมพาเตี้ยลงดอยด้วยน้าาา ดูสิ น่ารักขนาดนี้

และอีกตัวอย่างหนึ่งซึ่งเป็นผลของความรักที่ 'พ่อ' มอบให้สุนัขพันทาง คือเพจ Gluta Story เรื่องราวของช่างภาพและผู้กำกับโฆษณาหนุ่ม ซึ่งเคยเป็นเพื่อนกับสุนัขจรใต้หอครั้งยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เมื่อเขาเห็นมันป่วยและอ่อนแรง เขาจึงตัดสินใจพอมันขึ้นมาบนหอ (ที่อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์) และผ่านความยากลำบากมาด้วยกันหลายประการ เพราะ 'กลูต้า' นั้นป่วยเป็นมะเร็ง ต้องคีโมอยู่นานจึงจะหาย