ท้ายสุดและสุดท้าย ผมต้องขอขอบคุณ คุณกาย—ปฏิกาล ภาคกาย เป็นอย่างยิ่งที่ช่วยเป็นบรรณาธิการ พันธุ์ทิพย์ ศุภรุจกิจ, คาลิล พิศสุวรรณ, ชนานาฎ ทองมณี และ ฐิตา อวัยวานนท์ กองทัพประจำทีมแซลมอน ที่คอยติดตามคนส่งงานล่าช้าตลอดอย่างผม โดยไม่เคยบ่นกระปอดกระแปดหรือแสดงความย่อท้อให้เห็น (กราบ) แถมยังคอยตรวจแก้ และสอบถามข้อสงสัยอะไรสารพัดสิ่ง ที่ผมก็นึกไม่ถึงในข้อเขียนชุดนี้ของตัวเอง จนผมต้องกลับมารื้อและสืบค้นข้อมูลเพิ่มเติม ซึ่งก็ทำให้ทราบว่าเมื่อแรกที่เขียนลงเป็นฉบับออนไลน์นั้น ข้อมูลบางอย่างได้คลาดเคลื่อนไป อย่างเช่นในข้อเขียนเรื่อง ‘ยิ้มสยาม’ คือยิ้มให้ใคร แล้ว ‘สวัสดี’ คือคำเก่าไทย หรือว่าใครเพิ่งประดิษฐ์ และ ‘แม่นาก’ มาจากไหน เซเลบผีไทยหรือลูกครึ่งผีเขมร เป็นตัวอย่างสำคัญ ข้อเขียนที่ปรากฏทั้งหมดอยู่ในหนังสือเล่มนี้จึงไม่มีชิ้นไหนเลยที่ไม่ได้รับการปรับปรุง สอบทาน และเรียบเรียงบางส่วน (หรือบางชิ้นก็หลายส่วน) ขึ้นใหม่จากฉบับออนไลน์ทั้งหมดก็ด้วยการทำงานหนักของทีมกองบรรณาธิการนี่เอง

สุดท้ายและท้ายสุดอีกที ถ้าข้อเขียนชุด ไทยๆ ในโลกล้วนอนิจจัง ในโลกออนไลน์ จะทำให้ผมได้พบและพาคุณผู้อ่านทุกท่านไปตั้งคำถามกับ ‘ความเป็นไทย’ ในฐานะสมาชิกหน่วยหนึ่งในโลกที่กว้างไปกว่าเฉพาะอะไรไทยๆ จากมุมมองทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีแล้ว การจัดทำต้นฉบับหนังสือ ไทยๆ ในโลกล้วนอนิจจัง ครั้งนี้ ผมก็ได้ทบทวนทั้งความรู้ และวิธีการเขียนของตัวเองไปด้วยในโลกอันลุ่มลึกกว่าที่เคยเป็นมาก่อนในฉบับออนไลน์ ซึ่งผมก็เชื่อเหลือเกินว่า คุณผู้อ่านทุกท่านซึ่งเคยผ่านตาจากฉบับก่อนรวมพิมพ์ จะสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้