เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวนิยายฉบับคนชอบดองChadang
รีวิว บทตัวร้ายช่างยากนัก (จบ)

  • บทตัวร้ายช่างยากนัก
    ผู้แต่ง Yi Yi Yi Yi
    ผู้แปล วลีพัด
    ผู้วาด Nokcy
    สำนักพิมพ์ Taisei Books

    เรื่องย่อ 

              จากโลกเดิมใช้ชีวิตเสมือน ‘ประธานจอมเผด็จการ’ ลืมตาขึ้นมาอีกที เขากลายเป็น ‘ฮ่องเต้เสเพล’ ผู้เป็นเจ้าของฮาเร็มชายบำเรอมากมาย และยังเป็นตัวร้ายในนิยายที่ต้องการให้พระเอก เยี่ยนเหอชิง มาเป็นหนึ่งในฮาเร็มของเขา ! ใช่แล้ว เขา เซียวอวี่อัน ได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายเสียแล้ว แถมยังเป็นตัวร้ายในนิยายที่จะโดนพระเอกกลับมาล้างแค้นในภายหลังด้วย โชคดีตอนนี้ยังทัน ! ถ้าไม่กำจัดพระเอกไปซะ เขาก็ต้องปกป้องดูแลพระเอกอย่างดีเพื่อรอดไปให้ได้ !!


    ความรู้สึกหลังอ่าน 2 เล่มจบ แบบไม่สปอยล์

               บทตัวร้ายช่างยากนัก จำนวน 2 เล่มจบค่ะ ถ้าใครหาอ่านเรื่องย่อ หรือรีวิว สปอยล์มาก่อนต้องเจอมาแน่ ๆ ว่าเรื่องนี้ครึ่งเล่มแรก ฮาน้ำตาไหล ครึ่งเล่มหลังร้องไห้น้ำตานอง เราโดนขุดหลุมแบบนั้นมาเหมือนกันค่ะ เตรียมกระดาษทิชชู่พร้อมทันที เพราะรู้ตัวว่าร้องไห้ง่ายมาก ๆ T-T

           ตรงนี้หลังอ่านจบแบบไม่สปอยล์ ต้องเล่าสักนิดว่าเดิม เซียวอวี่อัน เป็นประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จมากคนหนึ่งที่ทะลุมิติเข้ามาในนิยายฮาเร็มซึ่งคนรุมว่าเนื้อหาครึ่งหลังอย่างหนัก ตัวเขาเข้ามาในโลกนี้กลายเป็นฮ่องเต้แคว้นเป่ย หนึ่งในสี่แคว้นใหญ่ที่เคยไปโจมตีแคว้นพระเอกจนเกือบล่มสลาย แถมยังจับพระเอก เยี่ยนเหอชิง มาเป็นเชลยขังไว้ในคุกให้ได้รับความทรมาน ดังนั้นทันทีที่เซียวอวี่อันรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เขาจึงตัดสินใจไปฆ่าพระเอกซะ จะได้ไม่มีใครมาจัดการเขาให้อกสั่นขวัญแขวนในภายหลัง ! แต่พอเข้าไปเจอตัวจริง สภาพของท่านพระเอกทำให้เซียวอวี่อันใจอ่อน วางดาบลงและส่งอีกฝ่ายไปรักษาตัวแทน 

              เซียวอวี่อันเป็นนายเอกสายชอบดูแลปกป้องคนอื่น เขาเอาใจใส่คนรอบตัวอย่างมาก กลายเป็นว่าผูกพันจนไม่ได้คิดว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นเรื่องราวในนิยายเท่านั้น ... นี่คือชีวิตใหม่ เขาพยายามดูแล คิดหาวิธีให้คนรอบตัวมีชีวิตที่ดี แม้แต่กระทั่งตัวพระเอก ถ้าอะไรทำให้พระเอกยิ้มได้ เขายอมทุ่มเงินหมดหน้าตักเอาของสิ่งนั้นมามอบให้ (นายเอกสายเปย์ 555) ส่วนเยี่ยนเหอชิงเป็นพระเอกที่ยึดมั่นในความรู้สึกของตัวเอง หากรักก็ยอมรักว่ารัก จะพยายามดึงรั้งอีกฝ่ายไว้ข้างตัว แต่ไม่กักขังโดยอีกฝ่ายไม่ยินยอม เป็นพระเอกสายเงียบขรึมเก็บความรู้สึก แต่ดวงตาอัดแน่นด้วยความรักต่อคนที่ตัวเองยอมรับแล้วว่า คือคนที่เขารัก เพียงคนเดียว
     
             สำหรับเราค่อนข้างกลัวนิยายดรามาปวดใจ แต่เรื่องนี้ไม่ได้ใช้ทิชชู่เลย มีน้ำตาซึม มีขอบตาร้อน แต่เรื่องราวต่าง ๆ ถูกตบ ๆ ให้พอดี รู้สึกอยากรู้ต่อเลยพลิกเร็วมาก ภาษาดีมากก ประทับใจบทพูดกับจังหวะเรื่องนี้มากเลยค่ะ แนวใครทางใครงานหนังสือนี้กด >>เปย์<< ค่ะ >-<

    ถ้าใครอ่านไม่สปอยล์แล้วโอเคหยุดตรงนี้ได้เลยนะคะ



    ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

               บทตัวร้ายช่างยากนัก เป็นนิยายแนวทะลุเข้าไปเปลี่ยนเนื้อเรื่องที่ทำหน่วงพอสมควรเลยค่ะ สำหรับเรื่องนี้เปลี่ยนบรรยากาศจากเทพเซียนมาเป็นสงครามระหว่างแคว้น เราเลยจะเจอบทจี๊ดใจในการปกป้องบ้านเมือง ปกป้องแผ่นดิน เข้ามาเล่นให้ขอบตาร้อนผ่าว ๆ ถ้าใครชอบแนวนี้แล้วอยากเปลี่ยนบรรยากาศจากหุบเขาเซียน ตามมาอ่านเรื่องนี้ดูได้ค่ะ ก่อนอื่นเราจะลองเล่าให้ฟังเพิ่มเติมจากด้านบนสักหน่อยนะคะ


    "ฟ้าสว่างหลังฝนยังไม่อาจเทียบดวงตาอ่อนโยนคู่นี้"

                ขอจับมือนักอ่านทุกท่านลงลึกเนื้อหาอีกสักหน่อย เซียวอวี่อัน ในชีวิตเดิมจากมา เพราะโรคร้ายตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลง แต่กลายเป็นว่ามาเกิดใหม่ในโลกนิยายเสียอย่างนั้น เขาเป็นนายเอกที่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปหลังได้ชีวิตที่สอง ที่ดูเหมือนจะอยากอยู่ไปวัน ๆ มากกว่ามีเป้าหมายชัดเจน หลังใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เขามองคนรอบตัวไม่ใช่แค่ตัวละครในนิยาย เขารู้ว่าใครจะมีจุดจบอย่างไร เซียวอวี่อันก็พยายาม
    เปลี่ยนแปลงชีวิตให้คนคนนั้นให้ดีขึ้น โดยเฉพาะกับพระเอก เขาไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เขาทำคือการปกป้องพระเอกไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็แบกชะตาแคว้นไว้ด้วย เซียวอวี่อันอยากให้พระเอกมีความสุขขึ้น โดยลืมจุดประสงค์เดิมอย่างการผูกมิตรไม่ให้พระเอกฆ่าตนมานานแล้ว และสิ่งที่เขาทำนั้นส่งผลให้พระเอกใจสั่นกับเขาโดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ 

    สำหรับครึ่งแรกของนายเอกสายเปย์ที่เราชอบ

    >> “เยี่ยนเหอชิงจ้องมองเซียวอวี่อัน พักใหญ่พลันคลี่ยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มที่ดูแข็งทื่ออย่างมากออกมา เซียวอวี่อันตะลึงงั้น ปากอ้าตาค้าง ลิ้นจี่ในมือแทบจะร่วงกลิ้งบนพื้นหลังได้สติกลับมา เขาก็ยกมือสั่นเทิ้มชี้ไปที่หีบน้ำแข็ง ‘ให้เจ้าหมดเลย ! ’ ”

    >> “เยี่ยนเหอชิงรับขลุ่ยหยกมาจรดริมฝีปาก เสียงขลุ่ยไพเราะดังขึ้น เสนาะหูดั่งสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิ” 
    “...ในชั่วชีวิตยี่สิบปีกว่าปีมานี้ เขาไม่เคยคิดสักครั้งว่าวันหนึ่งจะหลุดวลีทองของประธานจอมเผด็จการในสถานการณ์เช่นนี้ ...เพื่อพระเอกในนิยาย... ‘ขลุ่ยนี้ไม่ว่าเท่าไรข้าก็จะซื้อ’ !!


    "ถือกระบี่ล้ำค่าถวายชีวิตเพื่อราชัน"

               สำหรับเนื้อหาหลัก ๆ ของเรื่องอยู่ที่ความขัดแย้งระหว่าง 4 แคว้นที่พระเอกต้องรวมเป็นหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าก็ต้องมาตีแคว้นของเซียวอวี่อันด้วย จุดที่ชอบมากตรงหนึ่งก็คือ เรื่องราวของตัวประกอบรอบตัวของนายเอก มักจะถูกเปรียบเทียบกับเนื้อหานิยายต้นฉบับ เพราะนายเอกที่เป็นฮ่องเต้ไม่เอาไหนทำตัวดีขึ้น ตัวประกอบที่เคยเปลี่ยนข้างไปหาพระเอกในนิยายต้นฉบับ มารอบนี้กลายเป็นสู้เพื่อนายเอกสุดใจ แล้วถ้าได้อ่านไปจนถึงตอนพิเศษนะคะ จะรู้เลยว่าตัวละครเหล่านี้รู้สึกมีคุณค่ามากขึ้นที่ตัวเองไม่ต้องทรยศเปลี่ยนฝั่งไปหาพระเอก เพราะได้สู้เพื่อแผ่นดินเกิดสุดแรงสุดใจ คือดีมากก เนื้อหาช่วงแคว้นนายเอกกับพระเอกค่อนข้างอ่านแล้วกำหมัดจริง ๆ ค่ะ << ลุ้นจัด ๆ 

    ความจริงเราเชื่อว่าหลาย ๆ คนตอนอ่านไปคงจะเดาเรื่องราวของตัวละครแต่ละตัวได้ แต่อย่าวางนะคะ เดินไปกับพวกเขาจนถึงตอนพิเศษให้ด้ายยน้า


    "ที่แท้ไม่รู้เมื่อใดก็ตราตรึงลึกถึงกระดูก...หากชีวิตเหมือนดั่งวันแรกพบ"

              ความรักคู่นี้มีอุปสรรคสลับหวานไปตลอดทั้งเรื่อง ทำให้พอหนักก็ผ่อน ไม่ได้ทำให้ตื้อ ๆ หน่วง ๆ ไปตลอด ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่า เพราะเซียวอวี่อันเป็นคนนำเรื่อง ถ้าให้เยี่ยนเหอชิงนำ เราว่าใจพังตามกันไปก่อนแล้วค่ะ คู่นี้นอกจากปัญหาภายนอกที่ต่างก็เป็นฮ่องเต้คนละแคว้น ยังมีปัญหาว่านายเอกของพวกเราดันไม่รู้ใจตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ชาวบ้านชาวเมืองชี้นิ้วมาที่เขาหมดว่า ท่านประธาน ท่านหลงรักพระเอกนิยายคนนี้เข้าแล้ว และพอเจ้าตัวรู้ใจตัวเอง ก็พยายามทุกอย่างเพื่อให้อยู่ข้าง ๆ พระเอกเผชิญปัญหาไปด้วยกัน ถึงบนบ่าจะแบกความรู้สึกของคนในแคว้นเอาไว้ เจ้าตัวก็กัดฟันทน สุดท้ายแล้วความรักของพระเอกนายเอกคู่นี้ต่างก็เหมือนครั้งแรกที่พบกัน 


    แรกพบหลังออกจากคุก นายเอกแบกพระเอกขึ้นหลังฝ่าหิมะพาไปรักษา
    แรกพบหลังจากกันหน้าประตูเมือง นายเอกก็แบกพระเอกขึ้นหลังไปรักษาตัวบนเขา
    หลังพบกันจากนั้น พระเอกแบกนายเอกขึ้นหลัง ต่อให้ขานายเอกจะบาดเจ็บตลอดไป เขายินดีแบกชั่วชีวิต
    หลังหิมะแรกตกลงมาในปีนั้น พระเอกยังคงเดินเข้ามาหานายเอก แบกเขาขึ้นหลัง ฝ่าพื้นหิมะหนา จนเส้นผมขาวโพลน


              ถามว่าในบรรดานิยายทะลุมิติ ทะลุนิยาย เรื่องนี้แปลกใหม่ไหม ก็ต้องบอกว่าไม่ได้แปลกใหม่ แต่ถ้าถามว่าแล้วดีไหม ต้องตอบว่าดี เป็นความไม่แปลกใหม่ที่ลงตัว ส่วนตัวคือให้เรื่องความขัดแย้ง ปม และการปูบทตัวละครประกอบเลย เขาไม่ได้ให้ฉากกับตัวละครประกอบเยอะเกินไป และทำเราผูกพันได้ถึงขนาดที่พอเดาจุดจบ หรือ เนื้อเรื่องได้บ้างต้องแอบสูดหายใจลึกสักหน่อยแล้วไปต่อ แต่อย่างที่บอกค่ะ เรื่องนี้เราไม่ถึงกับปล่อยน้ำตาไหล อยู่ในหมวดนิยายที่ทำอารมณ์ให้อ่านแล้วรู้สึกกำลังดี ตอบปมที่วางไม่ค้างคาใจ และมีบทสรุปที่ฮีลมาก แนวใครทางใครลองหาทดลองอ่านดูนะคะ


    สำหรับสปอยล์โครงเรื่องเต็มทางนี้ค่ะ รีิวิวบทตัวร้ายช่างยากนัก (ฉบับเต็ม)

    ภาพจาก animatebkk
    By Chadang

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in