อ่านงานใหม่คุณอี้ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องแรกที่ได้อ่านอย่าง ลู่เหริน มีสองเล่มจบด้วยกัน จำไม่ได้ว่าอะไรดลใจให้ซื้อ แต่พอได้อ่านก็รู้สึกชอบขึ้นมา ชอบความรักของพระเอกนายเอกคู่นี้ ซึ่งแน่นอนค่ะ จะมีความสไตล์คุณอี้ แต่ไม่ดรามามาก อาจจะเพราะแค่ 2 เล่มจบก็ได้

                   เรื่องนี้เริ่มต้นจากคำถามน่าสนใจในช่วงแรก...

                    ชีวิติองครักษ์เงาเป็นยังไงนะ ?

                เราดูหนังจีน อ่านนิยายจีน พระเอกเอย ตัวร้ายเอย ชอบมีองครักษ์เงาฝีมือฉกาจไว้ข้างกาย เรียกที่ไหนก็ปรากฏตัวที่นั่น อย่างเท่ !

              ...และค่ะ...เรื่องลู่เหริน นายเอกของพวกเรา ลู่ฉือลิ่ว คือหนึ่งในองครักษ์เงาทั้ง 11 คนของพระเอก หรือนายท่านลู่ชิงเทียน ที่เป็นคนเก่งกาจอันดับสองในยุทธภพ

             นายเอกของเราคือหนึ่งในเด็กที่รอดจากการฝึกโหดใน 21 คน จนกลายเป็นหนึ่งใน 11 องครักษ์เงาข้างกายพระเอก หากจัดอันดับพลัง สติปัญญา รูปโฉม พลังกาย เขาอาจจะที่โหล่ (แต่ไม่โหล่ถ้าเทียบกับยอดฝีมือข้างนอกนะ) แต่สำหรับเรื่องฝีมือการแปลงโฉมปลอมตัว ถึงนายเอกบอกว่าแค่พอมีฝีมือ แต่เราอ่านดูน่าจะเก่งสุดในยุทธภพละทั้งเรื่อง พระเอกยังยอมรับเลยว่าที่หนึ่งไม่มีสอง นายเอกอยู่ข้างกายพระเอกมาตลอด เพื่อนองครักษ์คนอื่นยังยอมรับเลยว่าเขาคือคนที่รู้ใจพระเอกที่สุด แต่ด้วยความไร้ตัวตน พระเอกก็ไม่ได้จดจำอะไรนายเอกได้เป็นพิเศษ เราชอบช่วงแรกเป็นมุมมองนายเอกบรรยายเกี่ยวกับการเป็นเงาอารักขานายท่านของเขา ชอบการบ่นว่าเวลาอำพรางตัวห้องที่ไม่ชอบที่สุดคือห้องหนังสือ เพราะซอกตู้มันเมื่อย 555555

            เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะรอยสักคำ ‘ใต้หล้าบาดาล’ ที่พระเอกได้มา พร้อมกับความทรงจำที่หายไปเนี่ยแหละค่ะ พระเอกชอบออกเดินทางเสมอ เพราะรู้สึกว่าสี่คำบนหน้านี้สำคัญมาก อาจเป็นสมบัติที่มีค่าก็เป็นได้ คราวนี้ทั้งยุทธภพก็พลอยวุ่นวาย เพราะมีคนปล่อยข่าวว่าเจ้าสี่คำบนหน้าพระเอกเป็นที่ซ่อนขุนทรัพย์ พระเอกนอกจากไม่เดือดร้อนใจ ยังผสมโรงทำแผนที่สมบัติปลอมออกเผยแพร่ พร้อมปล่อยข่าวใส่สีตีไข่เข้าไปอีก คราวนี้สำนักน้อยใหญ่ก็พากันเคลื่อนไหวออกมาตามหา และตามล่าพระเอก รวมถึงนายเอกที่ติดตามมาด้วย (ลูกหลงมากคนนี้) แผนครั้งนี้พระเอกกะวางล่อดักปลาตัวใหญ่ที่ปล่อยข่าวทำร้ายเขา ใครจะคาดคิดว่าแผนของอีกฝ่ายเกือบทำเขากับนายเอกไปเยือนยมโลก แน่นอนค่ะ คนอย่างพระเอก นายเอกนิยามไว้ว่า ดีมาดีกลับ ร้ายมา 10 ปีก็จะทวงแค้น ไม่มีทางปล่อยคนที่แอบเล่นงานเขาไปง่าย ๆ แน่นอน หึหึ 

            จะเล่ายังไงดี 55555 คือ เรื่องมันเริ่มที่นายเอกแอบรัก ลู่อีอี แต่ต่อมาเด็กสาวหายตัวไปพร้อมกับพระเอกที่ต้องเก็บตัวฝึกวิชา พอพระเอกฝึกวิชากลับมาพร้อมกับความทรงจำหายไป นายเอกเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าพระเอกอาจจะเป็นคนเดียวกับลู่อีอี 

              ทีนี้ทำไมนายเอกถึงสงสัยอย่างนั้น...

     ...เพราะนายเอกเคยเห็นพระเอกแอบแต่งหญิงค่ะ เขาเลยตัดสินใจเสนอให้พระเอกมอบรางวัลเป็นการกอด (นอน) กับเขาตอนทำภารกิจสำเร็จเพื่อพิสูจน์เรื่องนี้ ผลคือ นายเอกก็ตกหลุมรักพระเอกไป คอยดูแลพระเอก และรักพระเอกตลอดมา แม้ว่าจะรู้ข้อเสียของพระเอกเพิ่มเรื่อย ๆ ก็ตาม ส่วนพระเอกตอนนั้น...ก็ดูแลนายเอกอยู่ช่วงหนึ่งแต่ไม่ได้รัก สุดท้ายก็เบื่อนายเอก และส่งนายเอกทำงานตามเดิม นายเอกเรื่องนี้รู้สถานะตัวเองมากกก ไม่มีดรามาสักนิด แถมยังมองว่า เออ แบบนี้ถูกต้องแล้ว ยังไงเขาก็เป็นแค่ลูกน้อง 

            ทีนี้ตรงที่เราชอบคือช่วงที่ ลู่ชิงเทียน ต้องกลับมาทำภารกิจกับนายเอก เอาจริง ๆ นะ ถ้าสังเกตแต่ต้นพระเอกชอบชวนนายเอกคุยเล่นเวลานายเอกซ่อนตัวอยู่ด้วย เราเลยว่า พระเอกคงวางใจนายเอกมากกว่าคนอื่นระดับนึงอยู่แล้ว (คนเคยนอนด้วยกันอ่ะเนอะ) พอออกทำภารกิจด้วยกันมารู้ว่านายเอกนอนกับตัวเองไม่ได้ต้องการอะไร ก็แค่คนแอบชอบอ่ะ ก็เลยอดดีด้วยขึ้นมาอีกนิดไม่ได้ ยิ่งเจอความลำบากมาด้วยกัน เกือบตายมาด้วยกัน แถมนายเอกยังรักตัวเองแบบไร้เงื่อนไขสุด ๆ อื้อหืมมม 

         ประทับใจสุดคือฉากหนึ่งที่พระเอกหาทางออกของปัญหาได้ เลยดีใจสุด ๆ รีบวิ่งออกจากห้อง ร้องหานายเอกทั่วบ้าน (นายเอกแอบออกไปกินหมี่อยู่) แล้วตอนนั้นแม้แต่พ่อตัวเองพระเอกยังจำไม่ได้ แต่นายเอกปลอมเป็นคนอื่นอยู่แท้ ๆ กลับจำได้แค่เพียงสบตา // ยอมใจ

           เรียกว่าอ่านอีกรอบจุดที่ชอบก็ยังเป็นจุดเดิม มีอีกหลายจุดมากที่เราชอบแต่มันจะสปอยล์มาก ไม่ขอเล่าต่อดีกว่า สำหรับใครที่สนใจก็ยังคงต้องบอกว่า เรื่องนี้เป็นของคุณอี้เหรินเป่ยค่ะ ถึงโดยตัวพระเอกจะดูปกติมากกว่ากว่าพระเอกคนอื่น ( แค่เท่าที่เราเคยอ่านพระเอกเรื่องอื่นของคุณอี้กะที่เคยหาอ่านเจอรีวิวนะคะ ) แต่เนื้อเรื่องมันก็มีเหตุให้ต้องทำรุนแรงกับนายเอกอยู่ ใจใครไม่ไหวสายพระเอกละมุนอาจจะต้องหลบจริง ๆ ค่ะ นอกจากนี้ เราไม่มั่นใจว่าตัวเล่มยังหาอ่านได้อยู่ไหม ปกอาจจะไม่ดึงดูด การจัดหน้าอาจจะแปลก ๆ แต่โดยรวมโอเคเลยค่ะด้านเนื้อเรื่องส่วนตัวเราชอบมากกว่าองค์ชายอัปลักษณ์ นะคะ แต่ยังเทียบกับ walking with the beast ไม่ได้ เพราะเรายังอ่านไม่จบเลยยย (ดองรอเล่ม 5-6 อยู่ค่ะ)