หมาป่าค้ำบัลลังก์ เล่ม 1

ผู้เขียน เนรือชีอน

ผู้แปล Vitamin B

ผู้วาด XOXO

เรื่องย่อ

      องค์ชายใหญ่ จูวอน ถูกส่งออกมาเติบโตนอกวังเป็นเวลากว่ายี่สิบปี เขาต่อสู้เพื่อแคว้นอยู่ในถิ่นทุรกันดารอันเย็นเยียบจนเป็นที่สงสัยถึงสายเลือดในตัวไม่น้อย ว่าเหตุในองค์ชายที่ควรปลอดภัยอยู่ในวัง จำต้องระหกระเหินที่ชายแดน จูวอนรับบัญชาต่อสู้ขยายอาณาบริเวณและปกปักแคว้น ณ ดินแดนอันหนาวเหน็บหลายปี จนมีเผ่าหมาป่าเข้ามาสนับสนุน นำโดย แบคกี หัวหน้าเผ่าคนใหม่ผู้กราดเกรี้ยวเย็นชา ทว่าจูวอนกลับเป็นฝ่ายรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของอีกฝ่าย ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่มิอาจบอกต่อใครได้… ท่ามกลางลมหนาวที่เงียบงัน เปลวไฟแห่งการช่วงชิงอำนาจที่เมืองหลวงกลับลุกโชน องค์ชายใหญ่ผู้ถูกพลักไสออกมาภายนอกกลับได้รับการเรียกตัวจากท่านเจ้าเมืองเป็นการด่วนอย่างลับ ๆ … จุดพลิกผันของแคว้นและความสัมพันธ์ที่มิอาจเอ่ยถึงได้เริ่มขึ้นแล้ว

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

          แทรกคิวสักเล็กน้อยกับ หมาป่าค้ำบัลลังก์ //เพราะเริ่มต้นใหม่ฯ น่าจะใช้เวลาหวีดพอสมควรเลยค่ะ >< // สำหรับ หมาป่าค้ำบัลลังก์ เล่มแรกนี้ต้องขอบคุณทางพี่นาคมาก ๆ เลยค่ะ ที่ส่งเล่มนิยายมาให้ แน่นอนว่าตอนนี้เล่มสองอยู่ในมือแล้วเช่นกันค่ะ (อ่านเกือบครึ่งเล่มแล้วก็ดองจนเล่มสองออก แหะ ๆ) เป็นเรื่องที่เล็งไว้ เพราะแนว Mpeg ค่ะ << ค่อนข้างใช่ทาง (5555) >> แต่เรียกได้ว่าเป็นแนว Mpeg ย้อนยุคของเกาหลีเรื่องแรกที่ได้อ่านเลยค่ะ ปกติอ่านแต่แนวปัจจุบัน ส่วนตัวรู้สึกว่าบรรยากาศของเรื่องให้ความรู้สึกเป็นภาพยนตร์มาก ๆ ขนาดฉากร้อนแรงยังมีความซีนีมาติกในตัว ดูร้อนแรง แต่ก็เคร่งขรึมในเวลาเดียวกัน …บอกไม่ถูกเลยค่ะ ฟีลตอนอ่านคือประมาณ ภาพห้องครึ้ม ๆ กับเปลวไฟในเตาพิงท่ามกลางอากาศเงียบเหงาอันหนาวเย็น และกล้องก็แพนไปที่เตียง …อะไรประมาณนั้นค่ะ นอกจากนี้ตัวเนื้อเรื่องหลักที่ดำเนินไปเองก็ติดฟีลเตอร์นี้ตลอดทำให้มีกลิ่นอายความลึกลับนิด ๆ ทำให้เดาการกระทำตัวละครได้ยาก โดยเฉพาะตัวเอกที่นำเรื่องของเราอย่างคังจูวอนค่ะ …ก่อนจะกลายเป็น Talk ตั้งแต่เริ่ม (555555) ขอเล่าเรื่องในเล่มแรกสักหน่อยนะคะ

แม่ทัพสูงสุดแห่งแดนเหนือ

           คังจูวอน เป็นองค์ชายใหญ่แห่งแคว้นเหนือ เนื่องจากบิดาของเขาเป็นถูกแต่งตั้งเป็นสามีเอกของท่านเจ้าเมือง แต่มารดาผู้เป็นเจ้าเมืองก็เป็นผู้ประกาศต่อหน้าทุกคนเช่นกัน ว่าจูวอนจะเป็นได้เพียงองค์ชายใหญ่ แต่ไม่มีวันได้เป็นรัชทายาท หลังจากนั้นไม่นาน เด็กน้อยจูวอนวัยเพียงแปดปีก็ถูกบิดาส่งออกไปเติบโตด้านนอกวัง โดยตลอดเวลาหลายปีที่ต่อสู้เอาชีวิตรอด เด็กน้อยก็กลายเป็นชายหนุ่มผู้งดงาม มากความสามารถ ที่สามารถนำกองกำลังเข้าต่อสู้ขยายอาณาเขตให้แว่นแคว้น จนท่านเจ้าเมืองมอบตำแหน่งที่ไม่เคยมีองค์ชายพระองค์ไหนได้รับการแต่งตั้ง คือ แม่ทัพสูงสุด ทว่า ด้วยตำแหน่งนี้เองก็เป็นการยืนยันเช่นกัน ว่าจูวอนจะไม่มีวันได้นั่งบนบัลลังก์แห่งแคว้นเหนือ ในเกมแห่งอำนาจ องค์ชายรองผู้เป็นน้องชายของจูวอน ซึ่งเกิดจากสามีรองแห่งตระกูลฮวา ตระกูลที่ครองอำนาจขุนนางมาหลายชั่วอายุคน กล่าวได้ว่าเป็นว่าที่รัชทายาท และสำควรเป็นศัตรูกับจูวอน แต่สองพี่น้องกลับรักกันมาก ขนาดที่ลอบส่งจดหมายหากันอยู่นานหลายสิบปี …ทว่าในปีอันหนาวเหน็บนี้เอง สุขภาพน้องชายผู้อยู่ในเมืองหลวงกลับทรุดหนักและหวังให้พี่ชายกลับมาหาสักครั้ง จูวอนที่ถูกจับตามองจากรอบด้าน รวมถึงผู้ครองแคว้นเหนือจำต้องคิดตัดสินใจ…!

เหล่าหมาป่าผู้ถูกทอดทิ้งที่ชายแดน

       แบคกี เป็นผู้นำเผ่าหมาป่ารุ่นใหม่ ที่รับคำสั่งตามคำทำนายของหมอดูประจำเผ่า ว่าสมควรสนับสนุนองค์ชายใหญ่ขึ้นเป็นรัชทายาท ขณะที่ผู้อาวุฒิโส ท่านอื่นกลับไม่เห็นด้วย ชายหนุ่มจึงเป็นตัวแทนเผ่าหมาป่า เดินทางพาคนในเผ่ากลุ่มหนึ่งเข้ามาหาจูวอนเพื่อสังเกตการณ์ ไม่คาดว่า เพียงคืนที่ตั้งใจมาหยั่งเชิง จะเป็นเขาที่ถูกรุกล้ำพื้นที่ส่วนบุคคล กลายเป็นมีความสัมพันธ์อันซับซ้อนกับจูวอน ครั้งล่วงเลยมาสามปี จนคนในเผ่าที่ติดตามมาตั้งข้อสงสัยว่าคำทำนายที่ให้เลือกข้างจูวอนอาจผิดพลาด ทางเมืองหลวงก็มีการเปลี่ยนแปลง เมื่อองค์ชายรองล้มป่วย และองค์ชายใหญ่ถูกเรียกอย่างลับ ๆ แบคกี ที่รู้สึกไม่ยอมรับจูวอนจากความสัมพันธ์ที่ผิดทางตั้งแต่เริ่ม แต่ทุกอย่างกลับดำเนินมาหลายปี เขารู้สึกสับสนขึ้นมาเป็นครั้งแรกว่าเขาควรเอ่ยห้ามอีกฝ่ายที่ตัดสินใจเดินทางกลับวัง ทั้ง ๆ ที่เห็นได้ชัดเจนว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอนดีหรือไม่ สุดท้ายแล้วเขาจะปล่อยให้แผ่นหลังอันคุ้นเคยนั้นเอ่ยลาและเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ …ไม่หรอก รู้ตัวอีกที เขาก็หอบหิ้วสองหน่อที่จำเป็นติดตามจูวอนเข้ามาเมืองหลวงเสียแล้ว

สุดท้ายเหยี่ยวจะร่วงหล่นจากหลังหมาป่า สู้พื้นอันโดดเดี่ยว

        พระนายเรื่อง หมาป่าค้ำบัลลังก์ เราค่อนข้างชอบจุดเริ่มต้นที่ทั้งสองคนเจอกันมาก ๆ เลยล่ะค่ะ เป็นความคลาสสิค ที่ใครคนหนึ่งตกอยู่ในภาวะคับขันเป็นตาย แล้วตอนนั้นเองก็มีใครอีกคนฝ่าวงล้อมเข้ามาช่วย …เป็นเราก็คงมีจังหวะตกหลุมรักอยู่บ้าง …แน่นอนว่าจูวอนก็คงจะมีความรู้สึกประมาณนั้น เพียงแต่วิธีการที่เลือกใช้ไม่ถูกต้องเท่าไร นั่นทำให้แบคกีค่อนข้างต่อต้าน แต่ขณะเดียวกันก็ดำเนินความสัมพันธ์ระหว่างกันเรื่อยมาแบบไม่มีการเปิดอกคุยกันเลย กระทั่งล่วงเลยเวลามา ณ ช่วงปัจจุบันที่พวกเราอ่าน เรารู้ได้เลยว่าจูวอนรักแบคกีมาก และตอนแรกเขาก็หวังเพียงว่าได้สัมพันธ์กันเพียงร่างกายก็คงพอ แต่เมื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานเข้าก็อดไม่ได้ที่จะคาดหวัง แน่นอนว่าหาก เขาจะผิดหวังก็ไม่แปลก เพราะจูวอนเริ่มต้นกับแบคกีด้วยภาวะไม่ปกติ แต่ในเวลาเดียวกัน พอเราเปลี่ยนมามุมแบคกี ก็จะเห็นหมาป่าตัวใหญ่ที่เหมือนจะรู้ตัวว่ารู้สึกยังไง แต่ยังไม่ยอมรับตัวเอง (แต่พี่เขาก็วิ่งตามอย่างซื่อตรงมากเลยนะคะ 5555) เราค่อนข้างลุ้นความสัมพันธ์พวกเขามากค่ะ เพราะพึ่งจะเริ่มพูดคุยกันมาก ๆ ช่วงวิกฤตินี้เอง จูวอนก็แกล้งปั่นหมาใหญ่ไม่พัก ส่วนแบคกีเองก็พูดไม่ค่อยจะเป็น โธ่!

         สำหรับเล่ม 1 ของหมาป่าค้ำบัลลังก์ เราบอกเลยว่ารู้สึกค้างมากกกกกก ถึงกับย่องไปหยิบเล่มสองมาอ่านต่ออีกบทสองบทถึงตัดใจวางลงได้ค่ะ ตอนนี้เริ่มแอบกลัวแล้วว่าอ่านเล่มสองจะค้างงงงง แงงงงงง ค้างทั้งเรื่องบัลลังก์ ที่ตอนนี้กลายเป็นว่า ตัวละครที่เราเดายากสุด ๆ คือ ตัวคนนำเรื่องอย่างจูวอนเอง ส่วนแบคกีกลับเป็นคนที่นำเรื่องที่หลัง แต่เรารู้สึกคาดเดาเขาได้ มีความลึกลับกับบรรยากาศค่อย ๆ เผยความลับของจูวอนมาก ๆ คนอ่านกลายเป็นแบคกีสองบ่อย ๆ มีความมึนงง ว่าเมืองนี้เขาเล่นอะไรกันอยู่ โดยเฉพาะท่านเจ้าเมืองกับคุณอา เราไม่อยากนึกเลยว่าคุณพ่อของจูวอนต้องเจออะไรบ้างหลังส่งลูกชายออกไปเติบโตด้านนอก และค่อนข้างติดใจกับประโยคที่ว่า เหยี่ยวร่อนลงเกาะบนหลังหมาป่า สุดท้ายจะตกลงมาสู้ความอ้างว้าง … นี่คือ…มีเรื่องราวในอดีตของตระกูล อี พ่อของจูวอนแน่นอน

        ใด ๆ ไม่โอเคกับคนในเมืองเลย แม้แต่ท่านเจ้าเมือง จูวอน โดดเดี่ยวมาก ตื้อในอกแทน ได้แต่ลุ้นหมาป่าตัวโตมาอยู่เคียงข้างองค์ชายดี ๆ สักที รอวันคุมพ่อเลิกซึน ไม่รู้วันนั้นจะมาก่อนเราชงนมเลี้ยงหลานแล้ว หรือหลานคลอดแล้ว เขาถึงเลิก 555555555555555555555555555555

       แนวใครทางใครลองทดลองอ่านก่อนได้นะคะ ส่วนตัวภาษาในเล่มอยากให้เกลาเพิ่มมากกว่านี้ มีความรู้สึกว่า หลายช่วงประโยคต้องอ่านวนซ้ำ เหมือนเป็นประโยคคำถาม? เพื่อบอกเล่า? เลยมึน ๆ อยู่บางจังหวะค่ะ

เพ้อเจ้อตัวประกอบแบบเร่งด่วน (สปอยมากกกกกกก)

        อนึ่งตัวละคร โทชิ ค่อนข้างตึงอยู่นะคะ รู้ความลับมากไป หัวหมุนไปหมด เราได้แต่หวังว่าจะไว้ใจเขาได้ เพราะจูวอนจะไม่มีใครแล้ว    ;---; มาค่ะคุณโทชิ มารอเลี้ยงหลานกันเถอะ!

          ใช่ค่ะ สำหรับท้ายเล่มแรกขึ้นเล่มสองเตรียมผ้าอ้อมรอเลยยยยแล้วววว

        ไม่พูดไม่ได้ ก็สองหน่อเผ่าหมาป่าที่โดนหัวหน้าหิ้วมาด้วยแบบงง ๆ อูชุนกับ  ยาโด ส่วนตัวค่อนข้างปาดเหงื่อกับสองคนนี้ ทางอูชุนหัวไว พยายามคิดตามแบคกี และค่อยระวังหลังให้ตลอด แต่พ่อหนุ่มไม่ไว้ใจจูวอนเท่าไร ซึ่งก็ไม่แปลกสำหรับคนที่คิดเพื่อหัวหน้าและเผ่า แต่ถ้าเป็นไปได้ …ถ้าตัวละครนี้มาฝั่งจูวอนเต็มตัว น่าจะช่วยได้หลาย ๆ อย่างเลยค่ะ (คิดเอาเอง 55555)

        ทางยาโดของแม่ ๆ เจ้าเด็กซื่อที่เก่งสู้มาก แต่ไม่ทันคน ซื่อเกินไป แถมยังพูดเก่งไม่รู้เรื่องรู้ราวจนอูชุนตีเตือนด้วยความปวดหัวบ่อย ๆ ทั้งเอ็นดู ทั้งกลัวจะพาทำเสียเรื่อง …แต่ดูแล้วอาจจะไม่ใช่ น่าจะเป็นคีย์บางอย่าง …ซึ่งตอนนี้เจ้าเด็กคนนี้เนี่ยแหละ คนรู้ความลับตลอด 3 ปี เพราะปวดห้องน้ำตอนดึก แต่คิดแค่ว่าหัวหน้าตัวเองเหงาจนไปเดินเล่นในห้ององค์ชาย…จ้าลูก

Chadang