หนังสือของคุณฮิงาชิโนะ เคโงะเป็นเล่มแรกที่ได้ลองอ่าน ดีเกินคาดไว้มาก คิดว่าเป็นนิยายแฟนตาซีจ๋าๆ แต่เมื่อได้อ่านเรากลับตีความว่าเป็นหนังสือการใช้ชีวิตไปเลย การใช้ชีวิตแบบหลายมุมมอง คนที่ส่งจดหมายมาปรึกษาปัญญาที่ตัวเองต้องเผชิญไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ต่างก็มีวิธีที่เดินต่อไปแล้ว แค่เกิดความลังเลและต้องการความแน่ใจ (สปอยรึป่าว ส่วนตัวชอบจดหมายฉบับสุดท้ายมากๆ น้ำตาไหลกับคำตอบที่คุณนามิยะตอบ คือมันสุดไปเลยคิดไม่ถึง อยากปริ้นท์แปะหัวเตียง)
มีหลายช่วงที่รำคาญคาแร็คเตอร์ของโจรคนนึง(จำชื่อม้ายด้าย) เป็นคนคนแข็งดื้อรั้น พูดจามุทะลุมากๆ คำพูดที่ตอบกลับจดหมายคือไม่ถนอมน้ำใจคนอ่านเลย เราหงุดหงิด (คงสร้างครต.ให้มีความหลากหลาย อันนี้ก็เข้าใจได้) แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น หล่อหลอมเกราะภายในเผื่อปิดบังปัญหาในอดีตที่กัดกินใจ และการฟังความคิดเห็นของคนหลายๆแบบมันก็ดีที่เราจะนำไปปรับใช้ สุดท้ายแล้วต่อให้เค้าแนะนำการแก้ปัญหาดีหรือแย่ เราก็เป็นคนตัดสินใจเองอยู่ดี
การเล่าลื่นไหลไม่ได้ให้เราเห็นแค่มุมของ3โจร แต่ทุกมุมความคิดของตัวละครในเรื่องเลยด้วยซ้ำ อ่านวันเดียวจบเลยสนุกมากๆ
คำว่าปาฏิหาริย์ เราว่าไม่ใช่แค่เรื่องที่ทำให้ในคืนนั้นร้านชำสื่อสารกับโลกอดีตได้อย่างเดียว แต่เป็นปาฏิหาริย์ที่ทำให้ชีวิตโจรทั้ง3 หรือคนที่ส่งจดหมายมาปรึกษา แม้แต่คุณนามิยะเองก็เปลี่ยนไป การได้เรียนรู้ชีวิตหรือประสบการณ์ของคนอื่นที่ในชีวิตเราอาจไม่ต้องประสบกับมัน หนังสือน่าจะสอนเรื่องนี้(แหล่ะมั้ง)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in