ในโลกนี้มีคนหลายแบบ
แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ
‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น
ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน
ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ
แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย
วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’
ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร
เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ
‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน
ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้
ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่
เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

คือเรื่องนี้มาในจังหวะที่ถูกมาก จริงๆ เราดองเอาไว้พักหนึ่งแล้ว มันออกตอนเดือนมกราใช่มั้ย แต่เรามาอ่านจริงๆเดือนมีนา ตอนแรกไม่มีฟีลอยากอ่านแนวเทพเซียนอะ แต่ช่วงนี้รู้สึกอยากอ่านอะไรเบาๆ ไม่ต้องใช้สมองมาก เลยเลือกเรื่องนี้มา แล้วก็คือตรงใจมาก แบบชอบเลย ใครชอบแนวหวานๆ ชั่วกับคนทั้งโลกแต่ดีกับเธอคนเดียว ทะลุมิติมาจากยุคปัจจุบัน พระเอกเป็นจอมมารสุดชั่ว อะไรทำนองนี้น่าจะชอบเรื่องนี้เหมือนกัน

คือเราชอบมากเลย ทั้งพระเอกนางเอกน่ารักทั้งคู่ แต่อ่านเรื่องนี้แล้วถ้าใครมีต่อมศีลธรรมสูงส่งหน่อย แบบที่เห็นพระเอกฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาแล้วก็รู้สึกว่าจะชอบตัวละครแบบนี้ได้ยังไง ก็อาจจะรู้สึกไม่ค่อยชอบเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะหลายครั้งพระเอกก็ฆ่าคนแบบที่ไม่ค่อยมีเหตุผลจริงๆ แต่ตัวพระเอกเองไม่ค่อยคิดว่าเรื่องนี้สำคัญเท่าไหร่ แบบว่าเห็นว่าการฆ่าคนเป็นเรืื่องธรรมดา ตัวนางเอกเองก็ไม่ชอบเห็นการฆ่าฟัน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าต้องห้ามพระเอกถึงขนาดนั้น

พระเอกคือซือหม่าเจียว เป็นปรมาจารย์สำนักเซียนที่ยิ่งใหญ่มากสำนักหนึ่ง จะออกจากการกักตน (แต่จริงๆคือขังไว้) นางเอกก็ถูกเลือกไปปรนนิบัติท่ามกลางศิษย์หญิงคนอื่นๆ สุดท้ายทุกคนตายหมดเหลือนางเอกคนเดียว จริงๆ แบคกราวน์พระเอกน่าสงสารมากๆ แบบที่ถ้าขยี้มากหน่อยคือน้ำตาร่วงแน่นอน ส่วนนางเอกเป็นคนจากยุคปัจจุบัน ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง ไม่กลัวพระเอกด้วยเพราะไม่รู้เรืื่องรู้ราว บวกกับเป็นคนขี้เกียจอยู่แต่เดิม ทำให้พระเอกรู้สึกว่าคนนี้ไม่เหมือนคนอื่นเลยที่มีแต่หวังอะไรจากตัวเองไม่ก็กลัวตัวเองไปเลยอะไรงี้ พระเอกก็เลยเอานางเอกไว้ข้างตัว

เรื่องนี้คงแบ่งได้เป็นสามช่วง ช่วงแรก ที่พระเอกเป็นปรมาจารย์กับนางเอกที่เป็นศิษย์น้อย ช่วงสองที่นางเอกความจำเสื่อม พระเอกเป็นจอมอสูร ช่วงสามที่พระเอกไปเกิดใหม่เป็นฮ่องเต้น้อยนางเอกไปตามหาใช้ชีวิตเป็นกุ้ยเฟย

ในสามช่วงนี้เราชอบช่วงแรกมากที่สุด มันแบบเป็นช่วงที่สองคนนี้เริ่มจะรักกันอะ เราชอบมาก คือเราชอบบุคลิกพระเอกแบบนี้อยู่แล้ว จริงๆต่อหน้านางเอกพระเอกเป็นคนมีอารมณ์ขัน ชอบแหย่ ชอบพูดล้อเล่น แบบที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นคนแบบนั้น ความรักของสองคนนี้คือนัวเนียมาก แบบเอะอะแตะ เอะอะซุก แต่มันไม่ได้ให้ฟีลรักกันแบบหวือหวาขนาดนั้น ตัวนางเอกก็ขี้เกียจ พระเอกก็วางท่า แต่ก็รู้ว่าพระเอกรักนางเอกมากแหละ ตอนช่วงสองที่นางเอกความจำเสื่อมเราหงุดหงิดนิดหน่อย คือไม่ชอบพลอตความจำเสื่อม แต่จริงๆความจำเสื่อมของเรื่องนี้แทบไม่มีดราม่าเลย พระเอกก็พาตัวเองไป แล้วก็แค่รอให้นางเอกจำได้ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร (คือกว่านางเอกจะจำได้จริงๆ ก็เป็นช่วงสามแล้วด้วย) แต่สองคนนี้ก็รักกันอีกรอบ

ความจริงพลอตเรื่องดราม่าได้เลย แบบว่ามีความตายแล้วเกิดใหม่ พบกันอีกครั้ง รักกันชาตินี้ เจอกันชตหน้าอยู่ตาม trope เทพเซียน ตัวพระเอกเองก็เจ็บปวดตลอดเวลา แต่เนื้อเรื่องมันเล่าแบบไม่ดราม่าขนาดนั้น อาจจะด้วยมุมมองของนางเอกด้วย

สรุปแล้วเป็นเรื่องที่เราชอบมากอีกเรื่องหนึ่ง เราอ่านซ้ำแน่นอน

สำหรับแคสได้ยินมาว่าอาจจะเป็นหวังเหอตี้ ถ้าใช่จริงนี่กรี๊ดเลยนะ เหมาะมากกกกก แบบเหมาะสุดๆ