เมื่อวานวันเกิดคุณแม่ผู้เขียนค่ะ ท่านพูดมาหลายวันว่าวันเกิดอยากไปวัดเพราะมีงานบุญใหญ่พอดี แต่โชคไม่เข้าข้างตรงที่ผู้เขียนซึ่งรับหน้าที่เป็นสารถีประจำตัวเกิดไม่ค่อยสบาย อยากอาเจียนตลอดเวลาและเพลียมาก (แต่ไม่ได้ท้องนะคะ 55) 

แม่ก็ลุ้นอยู่ว่าจะพาไปไหวมั้ยหรือต้องนั่งแท็กซี่ไปเอง เพราะทั้งอากาศภายนอกและอาการภายในของลูกก็ดูแย่ไม่แพ้กัน

แต่สุดท้ายผู้เขียนก็ตัดสินใจพาร่างไม่เต็มร้อยขับรถพาท่านไป ที่วัดท่านได้ถวายขนมเปี๊ยะที่ตั้งใจทำจนเกือบเช้า ได้ร่วมงานบุญ ได้พบพูดคุยกับเพื่อนธรรม เป็นอีกวันที่ท่านได้สมความตั้งใจ 

เรากลับถึงบ้านกันมืดแล้ว ท้องของผู้เขียนดังโครกคราก มึนหัว อาการยังไม่ดีนัก ตัดสินใจรีบเปิดคอม เขียนบล็อกอัพโหลด แล้วรีบไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นได้ยินเสียงพี่สาวโทรมาสุขสันต์วันเกิด

ก่อนนอนผู้เขียนเปิดไลน์ครอบครัว เห็นข้อความน้องชายไลน์มาอวยพรแต่เช้า เลื่อนลงมาเป็นรูปที่เราส่งหากัน ล่างสุดเป็นข้อความสั้นๆ จากแม่

“ม๊าขอบใจลูกๆ ทุกคนนะที่คอยดูแลเอาใจใส่ม๊าเป็นอย่างดี ม๊าก็ขอให้ลูกๆ มีความสุขทั้งทางโลกและทางธรรมไปด้วยกันนะ”

ท่ามกลางความไม่สบายเนื้อสบายตัว ฝุ่นควันมลพิษ ข้อความในไลน์จากแม่ที่มอบให้ลูกขีดฆ่าทุกอารมณ์หายหมด ผู้เขียนยิ้มออกมาและรู้สึกมีความสุขแม้ไม่มีอะไรพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ

.

ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่าให้ความสุขของเราต้องหายหดไปกับฝุ่น แม้ในวันที่อากาศหรืออะไรก็ไม่เป็นใจสักอย่าง ผู้เขียนขอให้ทุกคนพบเจอความสุข ที่อาจแทรกตัวอยู่ในมุมเล็กๆ ที่ใดหนึ่งของชีวิตนะคะ

————————-

อ่านบทความที่เขียนจากใจทุกวันที่

เว็บไซต์ - https://daisyinspire.wordpress.com/

เฟสบุ๊ก - https://m.facebook.com/daisyinspire/