อาทิตย์นี่เพื่อนร่วมงานเราลาออกไป 2 คน
บริษัทมีกัน 3 คน รวมหัวหน้าเป็น 4 คน
เราต้องเริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่
เรายังเข้ากันไม่ได้ดีเท่าไหร่
แต่ก็แค่อาทิตย์เดียวเองป่าววะ 555
แต่บางความรู้สึกมันก็เหงา เหนื่อยหน่าย
เราเคยบ่นเรื่องไร้สาระกับเพื่อนเรา
คิดปุ๊ป บ่นปั๊ป เบื่อปุ๊ป บ่นปั๊ป ตอนนี้ได้แต่คิดไว้
เก็บไว้โพสขึ้น facebook บ้าง ไลน์ไปบ่นกับพวกมันในกรุ๊ปบ้าง
แดกข้าวคนเดียวก็ไปมาแล้ว พ่อค้าแม่ค้าถามถึงพวกมึง
กูยังไม่กล้าพูดว่าลาออกไปแล้ว ได้แต่บอกว่าไม่มาค่ะ 555
เราเคยเจอสังคมการทำงานมาก่อนจะมาที่นี่
เราพูดไม่ถูกว่ามันแย่ไหม แต่คำว่า
หน่วง และ ทรมาน
คือคำจำกัดความของมัน
แต่พอมันผ่านมาได้ เราได้มีเวลากลับมาคิด
ก็ไม่ได้มีใครแย่ขนาดนั้นนี่หว่า มุมดีดีก็มี
แต่ก็ไม่รู้ว่ะ มันเข้าไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่อง 5555
พอมาเจอที่นี่ คำจำกัดความของมันเลยกลายเป็น
"สบายใจ" สบายใจหลายหลายอย่าง
ไม่ใช่ว่าไม่เคยเคืองอะไรกันเลยเป็นธรรมดา
คนเรามันจะถูกใจไปหมดทุกเรื่องได้ไงอะแต่มัน สบายใจ จริงจริง
คิดถึงพวกแกว่ะ
อีกไม่นานฉันอาจจะต้องออกเดินทางอีกแล้ว ที่ใหม่จะเป็นยังไงเดาไม่ได้เลย
เราเลือกได้แต่งานที่จะทำ ข้างในจะเป็นยังไงดวงล้วนล้วน
หรือเราเองที่เข้ากับคนอื่นยาก
นั้นสิ หัดโทษตัวเองบ้างเหอะ :-)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in