ความรู้สึกที่เลวร้ายที่สุดสำหรับฉัน คือตอนที่โลกใบนี้มันดึงทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากตัวฉัน ทั้งความสุข รอบยิ้ม แม้กระทั่งอำนาจในการจะตัดสินใจ หรือการกระทำตามความต้องการใดๆของตัวเอง ในโลกที่มืดมน โลกที่เต็มไปด้วยสีดำ ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูไม่เหมาะกับตัวฉันเลยสักนิด
.
ฉันรู้สึกได้ถึงความพ่ายแพ้ที่ตัวฉันได้รับมาตลอดจากสังคมในโลกใบนี้ โลกที่ผู้คนทำเหมือนเข้าใจเพื่อสร้างภาพลักษ์ให้กับตนเอง โลกที่ความจริงใจ และความป็นมนุษย์ของทุกคนในสังคม ดูจะไร้ซึ่งคุณค่าที่แท้จริง นอกซะจากการทำไปเพื่อผลประโยชน์ที่จะตามมา ซึ่งมันจะต้องเป็นไปตามที่เขาต้องการและทำให้เขายินดีปรีดากับคำชมเชยที่ปลอมเช่นกัน
.
ฉันว่าในหลุ่มสีดำที่เต็มไปด้วยความมืดนั้นมันไม่ได้เป็นสิ่งที่แย่อย่างที่ใครๆบอกไว้ คำพูดของคนอื่นต่างหากที่เป็นตัวกำหนดและตัดสินโลกใบนี้มาเสมอ ตลอดเวลา และมันคงจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปอีกนานแสนนาน แต่ในความเป็นจริงแล้ว โลกใบนี้นั้น มันปัฏิบัติต่อเราอย่างโหดร้ายขนาดนั้นเลยหรือ ธรรมชาติที่แสนจะยิ่งใหญ่จะเหมารวมมนุษย์ทุกคนว่าโง่เขลา และสมควรได้รับสิ่งเลวร้าย อย่างการตกไปในหลุมที่ดำมืด และไร้ทางจะก้าวขึ้นมาทุกคนเลยงั้นเหรอ
.
ฉันไม่อาจจะเข้าใจคนทุกคนที่ในหลุมนั้นได้อย่างดี ถึงความคิดและหัวจิตหัวใจของพวกเขา ว่ามันรู้สึกนึกคิดอะไรอยู่ในขณะที่ทุกๆอย่างมันมืดมน น่ากลัว และไร้หนทางหนีอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่สิ่งที่ฉันหันไปให้ความสนใจในขณะนั้น มันไม่ใช่การที่ฉันตกลงมาในหลุมมืดสนิท ไม่ใช่การที่ฉันไม่สามารถจะหาทางกลับขึ้นไปได้ ไม่ใช่คำพูดพล่ำพรรณนาของผู้คนข้างบนปากหลุมนั่น ที่ไม่รู้ได้เลยว่าจริงหรือปลอมกันแน่
.
สิ่งที่ฉันให้ความสนใจอย่างมาก จนเรียกว่าใส่ใจมันอย่างถนุทถนอมเลยก็ว่าได นั่นคือสิ่งที่อยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่เจอกับสิ่งเลวร้ายนี้ตลอดเวลา
ตัวฉัน ความมืด หลุม ความกลัว ความโดดเดี่ยว
.
ใช่!!...
สิ่งเหล่านี้ไม่เคยทิ้งฉันไปไหนเลยสักครั้ง ทั้งเวลาช่วงเวลาที่ฉันมีความสุข และพวกมันยังคงรอฉันตรงนี้เสมอ ในเวลาที่ฉันอยากหนีจากความทุกข์ ในหลุมที่สุดแสนจะดำมืด พวกมันกลับไม่เคยหายไปไหน ไม่เคยเลือนลาง ปราศจากความลวงหลอก และเสแสร้ง ไร้ซึ่งความคาดคั้นที่ถูกเรียกอย่างสวยหรูว่าความหวัง ฉันสามารถจะทิ้งตัวลงไปโดยไม่กังวลอะไร และจมปลักอยู่ในความสงบเงียบนั้นจนกว่าฉันจะหายเหนื่อย ได้นานเท่าที่ใจฉันต้องการ
.
.
สำหรับฉันโลกเบื้องบนปากหลุมมันดูเป็นสถานที่อันโหดร้ายมากซะกว่าในหลุมมืดๆ ที่ทุกคนต่างบอกว่ามันเลวร้ายนักหนานี่ซะอีก สำหรับฉันและคงอีกหลายๆคนมันคือสถานที่แห่งความปลอดภัย และมีเมตตากรุณาที่สุดในโลกใบนี้แล้ว ในเวลาที่เราไม่เหลือหนทางจริงๆมันเป็นเหมือนหลุมหลบภัย
.
.
ข้างบนโลกสีขาวที่เต็มไปด้วยความสุขนั้นน่ะ พวกฉันหลายคนลำบากมากมายกับการต้องสวมหน้ากาก การต้องพยายาม ต้องฝืน และอื่นๆอีกมากมาย ที่มันเกินความพอดีไปหลายอย่างสำหรับตัวฉัน มันคือโลกที่ไม่มีการพักให้กับใครทั้งนั้น หากวันหนึ่งคุณล้มเมื่อไหร่ คุณจะไม่มีโอกาสได้นั่งพัก เหมือนในหลุมร้ายๆแบบนี้หรอกนะ คนรอบข้างคุณจะเข้ามาเตือนคุณ กระตุ้นคุณถึงแม้คุณจะไม่มีกำลังและแรงใจเหลืออีกแล้วก็ตาม แต่คุณก็ต้องลุกขึ้นแล้วก้าวเดินต่ออย่างแน่นอน
ฉันเข้าใจมันอย่างดี
.
เราไม่จำเป็นต้องให้ใครคนไหนมาบอกเรา ว่าในหลุม หรือนอกหลุม ไม่ต้องมาบอกหรอกว่าขาวหรือดำ เรายังคงเชื่อมั่นในตัวเองและเชื่ออย่างสนิทใจว่าเรารู้จักโลกใบนี้ดีกว่าพวกคุณบางคนซะด้วยซ้ำ เราสามารถสร้างทางเลือกให้กับตัวเองได้ เรามีพลังและศักยภาพในตัวเองมากมายพอที่จะไม่ต้องพึ่งพาพลังงานจากปาก และถ่อยคำกลวงๆพวกนั้น
.
ถ้าหากว่าสำหรับพวกคุณนั้น เบื้องล่างนี่มันคือสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความน่ากลัว น่ารังเกียจ หรือจะขยะแขยง จะอย่างไรก็ตามแต่ การที่พวกคุณลงมาหาพวกเราข้างล่างนี้มันคงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น พวกคุณคิดว่าโลกบนนั้นดี มีสีขาวก็คิดไป แต่คุณไม่จำเป็นต้องมาบอกพวกเราก็ได้ว่าในหลุมนั้นมันมืดมิดและทรมาณ ไม่ต้องพยายามดึงเราขึ้นไปก็ได้
.
บางทีคุณอาจจะไม่ได้ฉลาดอย่างที่คิดก็ได้นะ กับสิ่งที่คุณกำลังพยายามทำอยู่ กับการพยายามจะช่วยเหลือใครสักคนให้ได้ออกไปจากสถานที่ซึ่งไม่ได้เป็นพิษภัยกับตัวเขา และยังอาจจะเป็นสถานที่ซึ่งมอบความรู้สึกของการได้อยู่ในจุดที่พิเศษมากกว่าเดิมให้เขาซะด้วย
สำหรับคนที่อยู่ในหลุมสีดำ คุณไม่ต้องพยายามขึ้นไปด้านบนก็ได้ถ้าคุณไม่ต้องการ คุณไม่ต้องฟังใคร หรือทำตามใครก็ได้ถ้าคุณไม่ต้องการ คุณมีศักยภาพมากกว่าที่คุณคิด เพียงแค่คุณอาจจะยังใช้มันไม่เป็น ไม่คล่องแคล่ว หรือคุณอาจจะยังไม่รู้จักมันดีพอ เลยทำให้คุณรู้สึกย่ำแย่กับความหมดเรี่ยวแรง และแรงใจ แรงกายในการจะทำตามความต้องการของตัวเอง
.
สำหรับคนที่อยู่บนโลกสีขาว ถ้าคุณเหนื่อยมากจนเกินจะรับไหว คุณลองเปิดใจกระโดดลงไปในหลุมสีดำดูก็ได้มันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิด ลองไปจมปลักกับความผิดหวัง ความท้อแท้ ความหดหู่ ความทุกข์ต่างๆนาๆภายในหลุม กลับขึ้นไปด้านบนอีกครั้ง สิ่งเหล่านี้อาจจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าโดยที่คุณไม่รู้ตัวเลย
.
.
ฉันเรียนรู้จากมัน เติบโตขึ้นจากมัน ผ่านเรื่องราวปัญหาต่างๆได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยสัตว์ป่า เติบโตและอาศัยอยู่ในป่ามาตลอด ปัญหาสำหรับคนทั่วไป จึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน การอยู่ในหลุมมานาน จนเข้าใจและสามารถประยุกต์เอาสิ่งต่างๆจากมันมาเป็นพลังในการก้าวเดินต่อไปก็คงไม่แตกต่างกัน
.
มนุษย์นั้นมีการแบ่งกลุ่ม แบ่งฝ่ายอยู่เป็นธรรมชาติ ถึงแม้จะเป็นสัตว์สังคมก็ตาม เพราะฉนั้นถึงแม้คุณจะอยู่ในความมืดมิดเพียงลำพังในตอนนี้ คุณก็ไม่ต้องพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปหาคนกลุ่มอื่นที่เขาอยู่ในความสว่างไสวก็ได้ เพียงแต่คุณยอมรับมัน ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่เลวร้าย ไม่อันตราย ไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไรเลย
.
ไม่นานนักคุณจะพบว่าหลุมที่ใครต่อใครกลัวนักกลัวหนา มันก็เป็นเพียงมุมมองหนึ่ง บททดสอบหนึ่ง หรืออาจจะเป็นสถานที่ดีๆสักที่สำหรับการพักผ่อน และความเป็นส่วนตัวก็ได้
สิ่งที่เป็นอยู่บนโลกใบนี้ ในสังคมนี้ ในทุกๆวันนี้ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป บางสิ่งบางอย่าง เพียงแค่คนร้อยล้านคน หรือ คนทั้งโลก บอกว่ามันไม่ดี มันเลวร้าย และบอกให้คุณออกมาจากตรงนั้น พวกเขาอาจจะหวังดี และอยากเห็นคุณมีความสุข หลุดพ้นจากสิ่งดำมืด และเลวร้าย หรือไม่พวกเขาอาจจะกำลังบอกว่าบ้านคุณมันห่วยแตก และคุณควรจะเดินออกมาจากบ้านโง่ๆนั่นซะ
ไม่ต้องเสียเวลาฟังใคร หรือเดินตามใครให้มันเหนื่อยจนเกินกำลังของตัวเองหรอก ไม่ต้องพยายามลุกขึ้นเดินต่อไปหรอก ถ้าหากมันยังเหนื่อยและเจ็บปวด
ไม่ต้องเชื่อจนหมดใจหรอกถ้าใครบอกว่าอะไรดีเลว หรือขาวดำเพียงแค่เราเลือกในสิ่งที่เราสบายใจ และยินดีจะอยู่กับมันได้อย่างเต็มอกเต็มใจ เพียงแค่เราทำความเข้าใจมัน ทำความเข้าใจโลกใบนี้
ไม่เหมารวมมันไปกับความโหดร้ายของมนุษย์ ที่มีให้แก่กันเอง
ในหลุม ในความโหดร้ายนั้น โลกใบนี้ไม่ได้สร้างมันมาให้โหดร้ายขนาดที่เราจะอยู่กับมันไม่ได้หรอกนะ ถ้าเพียงเรากล้าจะเปิดใจรับฟังมัน มันจะแสดงให้เราเห็นเองว่ายังมีโลกในมุมอื่นๆ นอกจากสีขาวสว่างไสวเพอร์เฟ็ค ให้เราได้เลือกเดินอีกหลายมุมมอง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in