แสงสีน้ำเงินวูบวาบวาววับไปมาเหมือนละอองของแสงแดดอยู่เหนือหัวของฉัน มันดูสงบนิ่งในความเคลื่อนไหว ค่อยๆหักเหไปมาอย่างเชื่องช้าบนผิวน้ำ ที่กระเพื่อมไปตามแรงอะไรบางอย่าง ที่ดูรุนแรงพอจะทำให้ฉันรู้สึกถึงคลื่นน้ำอันหน่วงแน่นมาลูบคลำผิวสัมผัสของฉันไปมา

ฟองอากาศเล็กใหญ่ลอยเอื่อยขึ้นไปหาแสงสีน้ำเงินนั้น มีเพียงแค่ร่างกายเย็นชืดของฉันที่ค่อยๆถูกเกลียวคลื่นกลืนลงไปในความมืดเบื้องล่าง เสียงและภาพของผู้คนที่กำลังดำเนินชีวิตอยู่ข้างนอกนั้นมันช่างดูเลือนลางทุกอย่างมันพร่ามัวเหมือนดวงตายามที่เราสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะฝันร้ายเรื่องเดิมซ้ำๆ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความกลัว และความสับสน 

ความอึดอัดทั้งร่างจากที่ฉันต้องดึงรั้งอากาศหายใจเอาไว้มันช่างรีบร้อน แต่สิ่งที่สะท้อนในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความละเอียดละไม จนท้ายสุดความรีบร้อนก็พ่ายแพ้ให้กับความสงบนิ่ง 

ฟองอากาศกลุ่มใหญ่ที่ฉันพยายามรั้งไว้ลอยหายไปพร้อมๆความอึดอัด ภายในปอดทั้งสองของฉันถูกเติมด้วยคลื่นน้ำอันเย็นเฉียบ ที่ไหลเข้ามาพร้อมความแสบร้อน เสียดสีโพรงจมูกและหลอดลมของฉัน ราวกับว่ามันคือเปลวไฟไม่ใช่น้ำ

กว่าจะทันได้คิดขัดขืนอะไร ทางเลือกของฉันก็โดนความเย็นยะเยือกที่เกาะกินผิวหนัง ผสมโรงกับความแสบร้อนที่แผดเผาออกมาจากในทรวงอก พรากเอาทางเลือกไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความทุกข์ทรมาณที่ฉันทำอะไรไม่ได้ ไม่แม้แต่จะกรีดร้องออกมา

เพียงทางเลือกเดียวที่ฉันยังมีโอกาสจะได้ตัดสินใจเลือก ปล่อยความดื้อรั้นที่จะมีชีวิตรอดทิ้งไป ให้ความแสบร้อนและความเย็นยะเยือกมันได้ทำตามความต้องการ ฉันจะไม่ขัดขวางมันอีกแล้ว "ฉันพอแล้ว"

ความคิดและจิตใจของฉันที่เคยตั้งมั่นในร่างกายนี้ กลับสลายกลายเป็นเพียงกระแสบางเบารอบตัว

นั่นคือความคิด ฉันไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะขยับส่วนใด ไม่เหลือสิ่งใดที่ฉันจะใช้ประโยชน์จากร่างนี้ได้อีกแล้ว ทุกอย่างถูกพรากไปจากฉันจนหมด ฉันหลับตาลงอย่างจำยอม ทิ้งภาระอันหนักอึ้งให้จมดิ่งลงไปเบื้องล่าง

ฉันเผลอใจให้กับความอบอุ่นที่คลอเคลียไปมาทั่วร่างกายของฉัน ช่างเป็นความอ่อนโยนที่ชวนให้หลงใหลเสียเหลือเกิน 

ความทรมาณที่ถาโถมนั้นยังคงอยู่ เพียงฉันได้สัมผัสถึงอีกด้านของนรก อีกด้านหนึ่งที่ฉันเคยพยายามกีดกั้นมันเอาไว้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่ามันจะน่าหลงใหลได้เช่นนี้

ฉันรู้สึกอยากขอบคุณอะไรก็ตาม ที่ทำให้ฉันได้มาอยู่ตรงจุดนี้เหลือเกิน มันช่างเป็นความรู้สึกที่สะอาดสะอ้าน และแผ่วเบาราวกับปุยสำลีขาวสะอาด 

ฉันสัมผัสความรู้สึกใหม่นั้น อย่างเพลิดเพลินก่อนเสียงสุดท้ายในความคิดฉันจะดังขึ้น มันดูสงบนิ่งและนุ่มนวลอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าความทุกข์ทรมาณต่างๆ มันถูกลบล้างจนหมดจด เหลือเพียงรอยยิ้มจางๆ คลื่นน้ำเบาๆ และประกายแสงสีน้ำเงิน