เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกนักอยากเขียนSooth Suwansakornkul
เห่า
  • วันหนึ่งระหว่างที่คุณขับรถอยู่
    จู่ ๆ ก็มีสุนัขตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากข้างถนนตัดหน้ารถคุณ 
    คุณเบรคไม่ทันจึงชนมันโครมใหญ่จนรถสั่น
    และทับร่างของสุนัขที่โชคร้ายไป
    คุณบังคับรถเข้าจอดข้างทางแล้วเดินกลับมาดูอาการของมัน
    แต่แล้วคุณก็พบว่ามันเหลือเพียงลมหายใจรวยริน
    คุณตัดสินใจปล่อยมันทิ้งไว้ให้ตายบนถนน
    ระหว่างที่กลับไปบ้านแล้ว วันนั้นก่อนนอนคุณก็สวดมนต์และแผ่เมตตาให้มัน
    เมื่อคุณหลับลง แล้วตื่นขึ้นในตอนเช้าของวันใหม่
    คุณก็ขับรถออกไปทำงานตอนเช้าตามปกติ
    ณ จุดเดิม คุณเห็นสุนัขตัวเดิมกำลังวิ่งข้ามถนน
    แต่คราวนี้คุณรีบเหยียยบเบรคจนมิด เพื่อหยุดรถเพื่อไม่ให้ชนมัน
    โครม เสียดังมาจากด้านหลังของรถคุณ
    รถสิบล้อที่ขับตามคุณมาชนเพราะคนขับเบรคไม่อยู่
    ถุงลมนิรภัยทำงาน ศีรษะคุณถูกกระแทก
    คุณรู้ตัวเพียงเลือนลาง ภาพทิวทัศน์มืดมัวไปหมด 
    ได้ยินแต่เสียง และเสียงสุดท้ายที่คุณได้ยินคือเสียงรถพยาบาลก่อนที่คุณจะหมดสติ
    ในเวลาที่คุณหลับไหลไม่ได้สติคุณได้แต่ พร่ำบ่นว่า 
    คุณน่าจะชนมัน ไม่น่าเบรคเลย
    "เป็นไงบ้าง" เสียงใครบางคนดังขึ้น
    คุณลืมตา และรู้ตัวอีกครั้ง 
    บนเตียงอลูมิเนียมเย็นเยียบคุณพยายามพูดว่า "ช่วยด้วย"
    แต่คุณทำได้เพียงแค่ส่งเสียง "เห่า"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in