Meet and Please

เช้านี้เป็นเช้าที่สดชื่นอากาศเย็นสบายแต่ติดว่าเสียงดังน่าหนวกหูไปหน่อย แต่ก็นั่นแหละนะ พอฝูงอีกามันตื่นเต้นที่จะได้ออกล่าเหยื่อก็จะเจี๊ยวจ๊าวเสียงดังเป็นธรรมดา จะว่าออกล่าเหยื่อก็ไม่เชิงอาจจะไปถูกนกเหยี่ยวจิกทึ้งหรือเปล่าก็อีกเรื่อง

ใช่แล้ว เช้านี้คือเช้าวันที่คาราสึโนะจะเดินทางไปแข่งซ้อมกับทางชิราโทริซาวะ


ด้วยทางชิราโทริซาวะเอ่ยปากชักชวนคาราสึโนะด้วยตัวเอง (ชวนหรือท้ารบก็ไม่รู้สินะ) เหล่าอีกาคาราสึโนะเมื่อได้ยินก็แหกปากดีใจกันยกใหญ่ อาจารย์ก็ตื่นเต้นจนช็อกไปเลย ส่วนโคชอุไคเห็นจะอึ้ง ๆ มากกว่า ต้องขอบคุณอาจารย์ทาเคดะมาก ๆ ที่ช่วยติดต่อกับทางชิราโทริซาวะเรื่องวันเวลาและอื่น ๆ ให้


พูดถึงตอนที่พวกเขารู้ข่าวคนที่ตื่นเต้นสุด ๆ ดูจะเป็นฮินาตะกับคาเงยามะแน่ ออกหน้าออกตาขนาดนั้น


"พูดจริงเหรอสึกิชิมะ" ฮินาตะช้อนตามองด้วยดวงตาเป็นประกาย


"ก็เขาพูดมาอย่างนั้น คงไม่พูดเล่นหรอก กัปตันชวนเองเลยนี่นะ"


"กัปตัน.. อุชิจิมะน่ะนะ โว้วววววววว"


"สุดยอด คุยยังไงให้เขาชวนได้" คาเงยามะมองมือตัวเองที่บีบและคลายไปมาอย่างตื่นเต้น


"ก็ไม่ได้คุยอะไรสักหน่อย ฝั่งนั้นชวนเองต่างหาก" สึกิชิมะใช้มือขวาดันแว่น


"แต่เดี๋ยวนะ นี่นายชมฉันเหรอคาเงยามะ" สึกิชิมะหรี่ตามองและแสยะยิ้มด้วยท่าทางที่ทำประจำ


ท่าทางที่ทำให้คาเงยามะนึกหงุดหงิดตลอด


คาเงยามะหรี่ตามองกลับอย่างหมั่นไส้และแอบเบ้ปาก "ชมก็ได้"


คาเงยามะจิ๊ปากอย่างขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะนะ


โอเค กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้พวกเรากำลังทะยอยขึ้นรถบัสของโรงเรียนกันแต่เช้าตรู่เพื่อจะได้ถึงที่ชิราโทริซาวะและมีเวลาวอร์มเยอะด้วย โชคดีว่าโรงเรียนทั้งสองไม่ห่างกันมาก


แต่จะให้เจ้าบ้านรอก็ใช่เรื่อง



ตึ๊ดึง ~


เสียงแจ้งเตือนไลน์ของสึกิชิมะดังขึ้นทำให้เขาต้องล้วงมือถือออกมาแล้วเลือนหน้าจอจากแอปฟังเพลงไปที่ไลน์แทน


ข้อความจากอุชิจิมะ


Ushijimaa : อรุณสวัสดิ์

Ushijimaa : ตื่นหรือยัง


สึกิชิมะแอบยิ้มขำให้กับข้อความที่ไม่เข้ากับคนอย่างอุชิจิมะอีกครั้ง


Tsukki.T-rex : ตื่นเช้านะครับวันนี้ มีซ้อมเช้าเหรอ

Tsukki.T-rex : ตอนนี้กำลังนั่งรถไปที่นั่นแล้วครับ

Ushijimaa : วันนี้ซ้อมตามที่นัดกับคาราสึโนะนั่นแหละ แต่ฉันตื่นเช้ามาวิ่งเป็นปกติอยู่แล้ว


สึกิชิมะอ่านข้อความแล้วก็ร้องอ๋อ


Tsukki.T-rex : ขยันจังนะครับ

Ushijimaa : ก็นะ

Ushijimaa : เจอกัน

Tsukki.T-rex : ครับ เจอกัน


สึกิชิมะตอบเสร็จก็กดปิดหน้าแล้วถือมันไว้ในมือ ไม่นานเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นอีก เมื่อได้อ่านเขาก็ถึงกับต้องมือขึ้นปิดหน้า


Ushijimaa : รีบมาล่ะ

Ushijimaa : อยากเจอนายจะแย่แล้ว


แบบนี้อีกแล้ว รับมือไม่ถูกเลยจริง ๆ


เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง รถบัสของคาราสึโนะก็เข้ามาจอดที่ด้านในของโรงเรียนชิราโทริซาวะเรียบร้อย เมื่อทุกคนลงจากรถอาจารย์ของทีมชิราโทริซาวะก็มายืนรออยู่ก่อนแล้ว พวกอาจารย์ โคชและผู้จัดการทักทายกันเสร็จสรรพกัปตันทีมคาราสึโนะจังสั่งลูกทีมยืนเรียงแถวทำความเคารพอาจารย์อย่างกระตือรือร้น จากนั้นอาจารย์ของชิราโทริซาวะจึงเดินนำทางไปยังโรงยิมของชมรมวอลเลย์บอล


ระหว่างทางก็ผ่านถนนและอาคารมากมาย สวยงามและสะอาดสะอ้านน่าชม ไม่แปลกที่คาราสึโนะจะโหวกเหวกว่าทำไมโรงเรียนตัวเองไม่เป็นแบบนี้บ้าง


ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงยิมชมรมวอลเลย์บอลของโรงเรียนชิราโทริซาวะ


"ว้าววววว ถึงจะเคยมาแอบดูครั้งนึงแล้วก็เถอะ ยังใหญ่สุดยอดเหมือนเดิมเลยแฮะ เนอะ คาเงยามะ" ฮินาตะรีบวิ่งไปดูที่ด้านหน้าประตูอย่างตื่นเต้น


"โอ้ว!" คาเงยามะร้องตอบ


"แอบดูงั้นเรอะ ฮะฮะฮะ" เสียงหัวเราะแหบพร่าดังขึ้นมาพร้อมร่างของชายชราในชุดวอร์มเดินออกมาจากโรงยิม โคชวาชิโจ


"โคช" เสียงเรียกของอาจารย์ที่ปรึกษาของชิราโทริซาวะ


"สวัสดีครับ/ค่ะ" ทุกคนในคาราสึโนะโค้งทำความเคารพ


"เดินทางมาเป็นยังไงบ้างล่ะ"


"มารถบัสของโรงเรียนครับ ไม่ห่างกันมากเลยใช้เวลาน้อย ต้องขอบคุณทางชิราโทริซาวะที่ชวนพวกเรามาแข่งซ้อมนะครับ" อาจารย์ทาเคดะโค้งขอบคุณ


"ฮะฮะฮะ อย่างคิดมากเลย เด็ก ๆ มันออกปากเองนี่นะ"


"บอกว่าอยากแก้แค้น" จากเสียงที่ฟังดูร่าเริงกลับเปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างชัดเจน เล่นทำเอาฮินาตะเผลอขนลุกซู่


แต่เพียงครู่เดียวโคชวาชิโจก็กลับมายิ้มดังเดิม


"แต่มันก็แค่แข่งซ้อมล่ะนะ ฝึกให้เต็มที่ล่ะ ฮะฮะฮะ" ว่าจบก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในโรงยิม


"งั้นเชิญทุกคนครับ" อาจารย์ที่ปรึกษาผายมือให้ทุกคนเข้าไปข้างใน


คาราสึโนะเดินเข้าไปที่เก้าอี้ยาวข้างสนามเพื่อวางสัมภาระ กัปตันเรียกรวมตัวกันเพื่อยืดกล้ามเนื้อวอร์มร่างกาย แล้วจึงลงสนามจับคู่เซ็ตลูกกัน สึกิชิมะจับคู่กับยามากุจิตามปกติทั้งสองผลัดกันเซ็ตไปมาจนยามากุจิเซ็ตพลาดสูงเกินจนสึกิชิมะรับไม่ทัน บอลโค้งสูงผ่านหัวไปตกที่สนามข้าง ๆ ซึ่งมีสมาชิกชมรมวอลเลย์ชิราโทริซาวะซ้อมอยู่เช่นกัน ยามากุจิยกมือขอโทษสึกิชิมะบอกปัดไม่เป็นไรแล้วออกวิ่งไปตามบอลกลับ

สึกิชิมะวิ่งเหยาะ ๆ ดวงตามองตามบอลที่ตอนนี้ไปหยุดอยู่ตรงปลายเท้าของคน ๆ หนึ่ง


"คุณ..."


"สึกิชิมะ เคย์" เขาคนนั้นคืออุชิจิมะ กัปตันทีมชิราโทริซาวะ


"สวัสดีครับ" โค้งให้อย่างอัตโนมัติ


"สวัสดี" อุชิจิมะก้มลงเก็บบอลที่ปลายเท้าแล้วโค้งสวัสดีกลับ


"...ขอบอลคืนด้วยครับ" สึกิชิมะยื่นมือทั้งสองข้างออกไปเพื่อขอบอลคืน


อุชิจิมะเดินเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ แล้ววางบอลลงที่มือ


พร้อมรอยยิ้มบาง..
ที่ถ้าไม่สังเกตก็จะไม่รู้


"ได้เจอสักที สึกิชิมะ เคย์"



ยามากุจิที่มองตามหลังสึกิชิมะที่วิ่งตามบอลไปจนเห็นว่าคนเก็บบอลให้เป็นกัปตันของอีกทีมก็แอบหวั่น ๆ ว่าเพื่อนจะเป็นอะไรหรือเปล่าแต่เมื่อจำได้ว่าทั้งคู่รู้จักกันก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอก สักพักสึกิชิมะก็วิ่งกลับมาพร้อมบอล แต่เหมือนท่าทางจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยยามากุจิเห็นว่าสึกิชิมะจะยกหลังมือขึ้นมาปิดตรงปากก่อนจะสะบัดหัวเบา ๆ แล้วจึงมองตรงมาที่เขา


เดี๋ยวนะ ไอ้ท่าทางแบบนั้นมัน...


เมื่อหมดเวลาวอร์มร่างกายกรรมการก็เป่าเรียกนักกีฬาทั้งสองทีมให้เข้าสู่สนาม ทั้งสองยืนเรียงทำความเคารพกันแล้วจึงเดินเข้าสนามเพื่อตั้งแถวหกคน สึกิชิมะได้ยืนที่มุมเสาซ้ายมือและไม่รู้ว่าบังเอิญหรือจงใจเพราะที่ฝั่งตรงข้ามสนามคือร่างสูงแข็งแรงของเอส มือหนึ่ง กัปตัน หรืออะไรอีกมากมาย แต่สำหรับสึกิชิมะเขาก็คือ 'อุชิจิมะ วากาโทชิ' คนที่มีอะไรให้เขาแปลกใจอยู่เสมอ


"แหม แหม เจ้าเด็กตัวสูงของคาราสึโนะก็ได้ลงสนามเหรอเนี่ย" เทนโดหนุ่มร่างสูงแต่ดูแห้ง ๆ ที่ชอบทำตัวลอยไปลอยมาพูดล้อเลียนเมื่อเห็นสึกิชิมะอยู่ในสนาม


"หยุดเลยเทนโด" คนถูกดุถึงกับหน้าสั่นตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ปกติเอสของทีมถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่เอ่ยปากพูดอะไรแท้ ๆ


"หืมมมม" เทนโดถูกอุชิจิมะว่าแล้วก็อยู่เงียบ ๆ ไม่พูดล้อสึกิชิมะต่อ แต่ไปล้อฮินาตะแทนจึงเกิดสงครามน้ำลายเล็ก ๆ ขึ้น


"จริง ๆ ไม่เห็นต้องว่าเขาเลยนะครับ" สึกิชิมะพูดแล้วมองคนตรงหน้า


"ไม่ได้หรอก เขาทำตัวไม่เหมาะสม" อุชิจิมะตอบด้วยสีหน้าจริงจัง


"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแท้ ๆ จริงจังสมกับเป็นกัปตันเลยนะครับ" สึกิชิมะยิ้มบาง


"ชมเหรอ" อุชิจิมะมองตรงมาที่สึกิชิมะ


"เอ่อ ก็...ครับ" สึกิชิมะที่ไม่ชินกับสายตามองตรงจริงจังของอีกฝ่ายจึงก้มหน้าน้อย ๆ แล้วพูดตอบ


"...ขอบใจ"


เอาอีกแล้ว รอยยิ้มนี้อีกแล้ว


สึกิชิมะเหมือนหลุดเข้าไปในรอยยิ้มบางที่หาได้ยากของคนตรงหน้าแต่สำหรับเขามันเกิดขึ้นค่อนข้างจะบ่อยแล้วก็เถอะ สึกิชิมะต้องสะดุ้งเบา ๆ แล้วหลุดจางภวังเมื่อเสียงนกหวีดของกรรมการดังขึ้น


"แสดงฝีมือให้ฉันเห็นที สึกิชิมะ เคย์"


"แน่นอนครับ"


พวกเขาแข่ง(ซ้อม)กันหลายเซ็ตทีเดียว ผลัดกันได้ผลัดกันเสียแข่งกันจริงจังไม่เหมือนว่ากำลังแข่งซ้อมกันเลย เหมือนแข่งกันจริง ๆ ม่กกว่าเพราะระหว่างแข่งสนามแทบลุกเป็นไฟ และผลการแข่งรอบเช้าก็ออกมาคือเสมอกัน โดยเซ็ตสุดท้ายคาราสึโนะได้ไป จึงพักกินข้าวเที่ยงโดยมื้อนี้ทางชิราโทริซาวะเป็นฝ่ายขอเลี้ยงเอง


ข้าวกล่องถูกแจกจ่ายให้กับทุกคน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปหาที่นั่งกินข้าวของตัวเอง สึกิชิมะและยามากุจินั่งกินที่เก้าอี้ยาวข้างประตูทางเข้า ที่ตรงนี้สึกิชิมะเป็นคนเลือกเพราะไม่ค่อยมีคนแล้วยังดูสงบที่สุดในสนามด้วย


"นี่สึกกี้" ยามากุจิทักขึ้น


"หืม"


"สนิทกับกัปตันชิราโทริซาวะเหรอ"


"ก็นะ"


"แบบไหนอะ" สึกิชิมะได้ยินคำถามก็ขมวดคิ้ว


"แบบไหนนี่ยังไง รุ่นพี่รุ่นน้องมั้ง เขาบอกว่าสนใจเพราะฉันรับลูกตบเขาได้"


"งั้นเหรอ" ยามากุจิพยักหน้ารับแล้วยกช้อนที่มีข้าวอยู่เข้าปาก

"นี่สึกกี้"


"ว่า?"


"ตอนนายได้บอลคืนจากกัปตันชิราโทริซาวะ...นายเขินเหรอ"


"แค่ก แค่ก" สึกิชิมะถึงกับสำลักข้าวจนไอตัวโยน


"พูดบ้าอะไร ยามากุจิ" สึกิชิมะยกน้ำขึ้นดื่มแล้วใช้หลังมือปาดน้ำที่เปื้อนออก


"ก็นายยกมือขึ้นปิดปากงี้อะ" ยามากุจิทำท่าประกอบ


"ใคร ใครทำ! ถ้าฉันทำแล้วมันยังไง" ดูเหมือนสึกิชิมะจะตอบอย่างลนลานทีเดียว ยามากุจิหรี่ตายิ้มอ่อนก่อนจะอธิบายต่อ


"ฉันจำได้ครั้งนึง ตอนม.ต้นมีสาวที่นายแอบชอบมาชมที่นายสอบได้คะแนนดีแล้วนายก็ยกมือขึ้นปิดปาก อย่างนี้เลยย!" ยามากุจิอธิบายพร้อมท่าประกอบอีกครั้ง


"ฉันเปล่าเขินสักหน่อย มันยกขึ้นมาเอง" แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ


"หืมมม อย่าทำเป็นไขสือไปเลยพ่อหนุ่ม อาการเป็นยังไงบอกหมอซิ" ยามากุจิใช้มือจับคางด้วยท่าทางครุ่นคิด


"อากงอาการอะไรเล่า เพ้อเจ้อ กินต่อไปเลยไม่ต้องพูดแล้ว" ยามากุจิยักไหล่ก่อนจะลงมือกินต่อ


สักพักทั้งสองก็กินข้าวกล่องหมด จริง ๆ ก็ไม่หมดหรอกของสึกิชิมะน่ะนะ


"โอ๊ะโอ ....นี่สึกกี้เอากล่องมาสิฉันเก็บให้"


"เอาสิ ขอบใจนะ" สึกิชิมะที่ไม่ได้เอะใจอะไรก็ยื่นกล่องข้าวให้ยามากุจิเอาไปเก็บ เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนที่เงาของใครบางคนจะค่อย ๆ ใกล้เข้ามา


"นั่งด้วยได้ไหม" สึกิชิมะยกขวดน้ำลงแล้วหันไปมองก็พบว่าเป็นอุชิจิมะนั่นเอง


มิน่า ยามากุจิถึงร้องเสียงแปลก ๆ แบบนั้น

สึกิชิมะหันหน้าไปมองยามากุจิที่ยกนิ้วว่าโอเคพร้อมขยิบตาให้ก่อนที่เขาจะหันกลับมาแล้วผายมืออนุญาตให้คนมาใหม่นั่ง


"กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ"


"ครับ แล้วคุณล่ะ"


"ฉันก็เรียบร้อยแล้ว"


"นายกินเหลือนะ ไม่เสียดายเหรอ"


"ผมกินน้อยเป็นปกติอยู่แล้ว คุณเห็นด้วยเหรอว่ามันเหลือ" สึกิชิมะหันหน้าไปถาม


"ก็นะ" อุชิจิมะมองตอบไปที่สึกิชิมะก่อนจะหันหน้าลงมองขวดน้ำในมือ


"คนเมื่อกี๊เพื่อนเหรอ" เขาหมุนขวดน้ำสลับมือซ้ายขวาไปมา


"ครับ ชื่อยามากุจิ"


"อืม" อุชิจิมะพยักหน้า


บทสนทนาเงียบไปครู่หนึ่งสึกิชิมะจึงถามขึ้นทำลายความเงียบ


"วันนี้ชิราโทริซาวะก็สุดยอดเหมือนเดิมนะครับ เล่นเอาเหนื่อยสุด ๆ"


"คาราสึโนะก็พัฒนามากขึ้นทีเดียว"


"...นายก็เก่งขึ้นมาก" อุชิจิมะหันมองสึกิชิมะ


"ขอบคุณครับ" ทั้งสองสบตากัน เหมือนมีกระแสไฟฟ้าแปลก ๆ ไหลผ่านทั่วร่างสึกิชิมะ จนทำให้ต้องหลุบสายตาลงมองพื้น


"ปี๊ดดดดดด หมดเวลาพักแล้วคร้าบบบ" เสียงเป่านกหวีดดังไปทั่วทั้งสนาม


"เอาล่ะ ไปกันเถอะ" อุชิจิมะยื่นมือมาให้สึกิชิมะจับเพื่อลุกขึ้น สึกิชิมะยิ้มให้บาง ๆ ก่อนจะยื่นมือไปจับ


"ครับ"




จบการแข่งซ้อมระหว่างคาราสึโนะและชิราโทริซาวะไปด้วยผล 6 - 6 เซ็ต โดยครั้งนี้เซ็ตสุดท้ายชิราโทริซาวะได้ไป แต่ผลก็คือเสมอกัน


ทั้งสองทีมยืนเข้าแถวเคารพกันเสร็จคาราสึโนะจึงแยกมาเก็บข้าวของเพื่อเตรียมกลับ ฮินาตะกับคาเงยามะดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไรที่ต้องแพ้ให้ในเซ็ตสุดท้ายถึงผลจะออกมาว่าเสมอกันก็เถอะ รุ่นพี่สึกะได้เข้าไปปลอบถึงได้ใจเย็นลง


ไม่นานคาราสึโนะก็เก็บของเสร็จ อาจารย์ทาเคดะกล่าวขอบคุณรอบที่ล้านก่อนจะได้เดินออกจากโรงยิม


"สึกิชิมะ เคย์" เสียงเรียกจากด้านในสนามดังขึ้นก่อนที่สึกิชิมะจะได้เดินออกจากสนามเสียอีก


"คุณอุชิจิมะ" สึกิชิมะหยุดเดินแล้วบอกเพื่อน ๆ ว่าไปกันก่อนเลย ฮินาตะที่ดูจะตื่นเต้นว่าสึกิชิมะสนิทกับกัปตันขนาดนี้เลยเหรอก็โดนยามากุจิดันหลังแล้วบอกทุกคนว่าเดี๋ยวสึกกี้จะตามมาให้เราไปก่อนเลย


"นิ้ว..เป็นไงบ้าง" ถามพร้อมหอบน้อย ๆ เพราะวิ่งมาจากอีกด้านของสนาม


"อ๋อ ซ้นนิดหน่อยครับ ไม่เป็นอะไร"


"งั้นเหรอ"


"ผมต้องกลับแล้ว ตั้งใจซ้อมนะครับ" สึกิชิมะว่าเสร็จก็โค้งลาก่อนจะหมุนตัวแล้วก้าวเดิน


แต่ก็ต้องหยุดเพราะคำพูดของอีกฝ่าย


"ถึงแล้วส่งข้อความบอกด้วยนะ ฉันก็จะส่งหาเหมือนกัน"


"แล้วนิ้วซ้นก็...หายไว ๆ ล่ะ" อุชิจิมะยกมือขวาขึ้นเกาที่ท้ายทอยเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัววิ่งเข้าสนามไป


สึกิชิมะที่ได้ยินและเห็นท่าทางแบบนั้นก็เดินออกมาแล้วเผลอทำนิสัยที่ยามากุจิแซวเมื่อกลางวัน



เขาจะทำยังไงกับคน ๆ นี้ดีเนี่ย !







ตึ๊ดึง ~


Ushijimaa : สึกิชิมะ เคย์

Ushijimaa : คือ ไม่รู้สิ

Ushijimaa : ฉันคิดว่าฉันอยากเจอนายอีก

Ushijimaa : อาจจะดูน่าเกลียด แต่วันอาทิตย์หน้าฉันไม่มีซ้อม ถ้าจะขอชวนไปดูภาพยนตร์นายจะว่ายังไง








TBC ?










--------------------------------------------------
สวัสดีค่า ( ´ ▽ ` )ﾉ❤
แต่งไว้นานแต่ไม่ได้ลงสักที ฮาาา

ตอนต่อของซีรีส์ #อุชิสึกกี้ เช่นเดิม
รอบนี้ลงรวดเดียว 2 ตอนเลยค่ะ เพราะแต่งตอนนึงเสร็จอีกตอนก็ไหลลื่นเข้าหัวมาพอดี

และลง 2 ที่คือ Minimore กับ Dek-D เหมือนเดิมค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟฟ
สะดวกที่ไหนก็อ่านที่นั่นโลดดด

ถ้าอ่านแล้วรู้สึกสนุกสักนิดก็จะดีใจมาก ๆ เลยค่า

#อุชิสึกกี้

@Peerada323