ณ หอผู้ป่วยศัลยกรรมอุบัติเหตุสามัญ

"เคสแรก ชาย 18 ปี เมา mc แฉลบล้มเอง mild head injury moderate risk chest film ดี fast neg off service นะ"

แพทย์ประจำบ้านปีที่ 1 กล่าวถึงผู้ป่วยในความดูแลของพวกเราเตียงแรกขณะกำลังง่วนอยู่กับการเรียงชาร์ตผู้ป่วยที่มีกว่า 40 ราย

นี่คือเช้าวันที่สองของเจ็ดวันอันตรายแห่งวันสงกรานต์

"อือ ตามนั้น" เรา หัวหน้าแพทย์ประจำบ้านปีสุดท้ายตอบ

"เตียงสอง ชาย 16 ปี เมา ขี่ mc ตัดหน้ารถเก๋ง mild head, mod risk fracture distal end radius ขวา ของเรา radial ulnar pulse ดี ไม่เจ็บอกไม่ปวดท้อง chest film ดี fast neg"

"Off service ให้หมด"

เฮ้อ

เราส่งเสียงในใจ

"เตียงสาม หญิง 72 ปี โดน mc ตัดหน้าซึ่งก็คือเตียงสอง อกกระแทกพวงมาลัย rib fracture ปวดท้องด้วยแต่เมื่อคืนท้อง soft วันนี้ว่าจะขอ ct"

"โอเค ส่งเวรด้วยนะ"

"เตียงสี่ ชาย 48 ปี เป็นเคสวีไอพีเพราะเป็นหัวคะแนนนักการเมืองซักพรรค เมา ขับฟอร์จูนเนอร์ข้ามเกาะกลางถนนไปชนแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว chest film เช็คเมื่อกี้ยังไม่ออก ลองดูอีกทีกัน"

"ออกละ Right hemothorax แฮะ ใส่ icd กันเถอะ"

ขณะที่น้องไปเตรียมเซ็ตหัตถการระบายช่องอก เราก็เดินไปปิดม่านแล้วคุยกับผู้ป่วย

"คนไข้คะ ตอนนี้มีเลือดออกในเยื่อหุ้มปอดนะ เดี๋ยวหมอจะใส่สายระบายเลือดนะคะ"

"อยากทำอะไรก็ทำ" เขาตอบ

เราและน้องเรสิเดนท์หนึ่งจัดท่าผู้ป่วย ใส่ถุงมือ ทายาฆ่าเชื้อ ปูผ้า บอกผู้ป่วยว่าจะฉีดยาชาแล้วเริ่มฉีด

"เจ็บนิดนึงนะคะ"

"โอ๊ย ห่า ไหนว่าเจ็บนิดเดียว นี่มันเจ็บชิบหายนี่หว่า"

ผู้ป่วยกระตุกตัวหนีจนผ้าช่องปลอดเชื้อที่คลุมบนร่างของเขาเคลื่อน เราบุ้ยปากส่งสัญญาณให้รุ่นน้องไปตามพี่พยาบาลมาช่วยคุมสถานการณ์ แล้วใส่ท่อระบายด้วยตนเอง

ยาชาถูกฉีดไปจนหมดขวด แต่ผู้ป่วยของเราดิ้นไปแล้วและไม่ยอมหยุดดิ้น

"หมอกะหรี่ การรักษาบ้าๆบอๆ"

เขาตะโกนด่าลั่นวอร์ด เราทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตัวเอง

การใส่ระบายเสร็จสิ้นพร้อมกับผู้ป่วยที่อ่อนแรงลง เลือดสดๆไหลทะลักออกมา 300 ซีซี

เราปาดเหงื่อ

"ว่าแต่ แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวที่คนไข้คนนี้ชนก็คือคนในไอซียูทรอม่าที่เราเพิ่งปั๊มกันไปใช่มั้ย"

"อือ หนูว่าป้าไม่รอดอะ"

"พี่ก็ว่างั้น ป้าโดนชนเละเกินไป arrest at scene ด้วย ไม่ตื่นด้วย" แม้ว่าเมื่อคืนเราจะเพิ่งผ่าท้องป้าเข้าไปแพ็คท้องด้วยผ้าราวสิบผืน ตัดลำไส้ใหญ่ที่ฉีกกระจุยแล้วผูกหัวท้ายทิ้งไว้ เย็บซ่อมลำไส้เล็กส่วนต้นที่ขาดจนน้ำดีไหลทะลักรอวันรั่ว ใส่ท่อระบายเลือดในปอดทั้งสองข้าง พวกเราพยายามกันอย่างเต็มที่แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล

"เตียงห้า ชาย 25 ปี ถูกฟอร์จูนเนอร์เฉี่ยวพร้อมกับแม่ขณะช่วยขายก๋วยเตี๋ยว ของเรามี left pneumothorax แล้วก็มี left midshaft comminuted femur fracture"

ชายหนุ่มมองพวกเราพร้อมน้ำตานองหน้า

"หมอช่วยแม่ผมด้วย"

เขายกมือไหว้ท่วมหัว

พวกเราได้แต่หลบตา

"ปวดมั้ยคะ" เราถามเบาๆ "เดี๋ยวเพิ่มยาแก้ปวดให้นะคะ"

"เตียงหก หญิง 23 ปี ถูกสามีทำร้ายร่างกาย มี fracture nasal bone plastic plan conservative คนไข้ปฏิเสธผ่าตัด"

"บอกนิติเวชรึยัง"

"บอกแล้ว แต่คนไข้ไม่ยอมให้ข้อมูลเพิ่มเติม เธอกลัวตำรวจจะไปจับสามีเธอ...แป๊บนะพี่"

น้องเดนท์หนึ่งรับโทรศัพท์

"พี่ ป้า arrest อีกแล้วว่ะ"

"เชี่ย"

"ไปกันเถอะ"

"เอ็งไป cpr เถอะ พี่ขอคุยกับลูกชายแกก่อน"

เราเดินย้อนกลับไปที่เตียงห้า

"คุณ ตอนนี้มีใครพอจะตัดสินใจเกี่ยวกับอาการของคุณแม่ได้บ้าง..."

"พี่ ป้าไม่ไหวแล้วว่ะ 30 นาทีละยังไม่ ROSC เลย"

น้องแพทย์ประจำบ้านปีแรกคนเดิมโทรกลับมาหาเราที่ยังอยู่ที่วอร์ดสามัญ เราทรุดตัวลงอย่างหมดแรง

"ลูกชายป้ารับทราบละ ให้ CPR จนครบ 30 นาที เดี๋ยวพี่เดินกลับไปแจ้งลูกชายแกเองว่าไม่ไหว เอ็งจัดการเขียนไทม์ไลน์ CPR ให้เรียบร้อยละกัน เดี๋ยวพี่ราวน์เคสที่เหลือเอง เอ็งทำงานเสร็จก็กลับไปนอนเถอะ"

"ขอบคุณค่ะ บายพี่"

เราเดินลากเท้าย้อนกลับไปหาคนไข้เตียงต่อไป ณ หอผู้ป่วยอุบัติเหตุสามัญ

เจ็ดวันนี้ยังอีกยาวไกล นี่เพิ่งเริ่มต้น

เสร็จงานแล้วเราจะกลับไปนอน และตื่นมาพร้อมรับมือในวันต่อไป