คุณ ถ้าคุณคือเธอ คุณเคยเป็นคนเดียวที่ฉันอยากจะบอกรัก

ไวยกรณ์ภาษาไทยช่างเล่นตลกกับคุณ ไม่มีกิริยารูปอดีตในภาษานี้ แต่ต่อให้เวลาผ่านไปอีกกี่ปี คุณก็ไม่มีวันดึงเอาคำว่าเคยออกไปจากประโยคนั้นได้

คุณคงกำลังพึมพำว่าคุณจำไม่ได้ ถึงคุณจะนึกขึ้นได้ว่าฉันเคยเล่าแล้วจริง ๆ คุณก็คงจะบอกกับตัวเองว่าไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้มาก่อนเลยสักอย่าง ก็แน่นอนสิ คุณไม่เคยทำท่าเหมือนอยากฟัง วันนี้คุณก็เลยต้องมานั่งอ่านถ้อยคำพวกนี้ไง

คุณจะไม่อยากอ่านให้จบ คุณจะเสียใจ แต่แผลของคุณจะหายดีในสักวัน วันนั้นจะเป็นวันเงียบสงบแบบที่คุณชอบ รายล้อมไปด้วยทุกอย่างที่คุณเลือกสรรมาเป็นอย่างดี ซึ่งจะไม่มีฉันรวมอยู่ในนั้น เพราะฉันไม่ใช่ของของคุณอีกแล้ว แต่อย่าห่วงไปเลย ครั้งหนึ่งคุณปล่อยให้ฉันรอคอยอยู่ในความเงียบที่คุณไม่คิดจะหยิบยกเราขึ้นมาพูด ครั้งนี้ก็แค่ลองสลับกันดู คุณจะได้เจอฉันอีก เราบอกลากันไม่ได้จริง ๆ หรอก คุณยังมีสิทธิ์ที่จะทำทุกอย่าง แค่คุณเอ่ยปากถาม และระหว่างรอฟังคำตอบจากฉัน คุณจะทำอะไรก็ได้

คุณอายุสิบแปด ตอนที่ฉันบอกรักคุณ และคุณบอกรักฉันตอบ สำหรับคุณในวันนั้น ความรักเป็นความรู้สึกธรรมดาที่สุดในโลก คุณสงสัย คุณหวาดกลัว คุณไม่แน่ใจว่าจะเอาความรักของฉันไปเก็บไว้ตรงไหน คุณไม่กล้าสั่ง คุณไม่กล้าถาม คุณไม่เข้าใจว่าทำไมฉันไม่เล่าให้คุณฟัง แต่นี่ไง เวลาฉันพูด คุณก็ไม่อยากได้ยิน คุณไม่เคยอยากรู้ว่ากับคนอื่น ความรักจะให้ความรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า คุณไม่เคยรักใครอื่น แต่สักวันคุณอาจจะรักก็ได้ คุณไม่แน่ใจว่าทำไมฉันถามคุณแบบนั้น คุณไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองถึงได้ลืม

คุณจำไม่ได้ แต่คุณเคยอวยพรให้ฉันรอดชีวิตจากทุกสิ่งทุกอย่างที่มากล้ำกราย ลายมือของคุณที่เขียนชื่อของฉันบนกระดาษยับ ๆ กับกล่องใส่คำอธิษฐานทำให้มิถุนายนกลายเป็นเดือนพิเศษ และวันนี้ความเงียบของฉันทำให้คุณผิดหวัง คุณตั้งคำถามว่าหากคุณกล้าที่จะตอบคำถามฉันสักครั้ง อะไร ๆ จะเปลี่ยนไปจากนี้ไหม แต่คุณก็รู้ว่าความเห็นแก่ตัวของฉันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรอดตายมาได้ดังที่คุณเคยอวยพร และไม่มีอะไรดีกว่านั้นแล้ว

คุณเหน็ดเหนื่อยกับทุกอย่างและคุณทำทั้งหมดนั้นโดยไม่มีฉัน คุณเก่งเหลือเกินที่ผ่านมาได้ คุณมีฉันคอยพูดคำเดิม ๆ ให้ฟัง คุณอยากให้ฉันพูดคำนั้นตลอดไป แต่คุณก็ไม่ชอบที่จะพูดมันให้ฉันฟัง คุณไม่รู้ว่าฉันเองก็รอฟังมาหลายปี แต่ฉันไม่อยู่ให้คุณได้ยินแล้ว เหมือนกับที่คุณแทบไม่เคยแตะตัวฉันเลย ถ้าไม่จำเป็น คุณเอาแต่มอง คุณมองจนฉันไม่อยู่ให้มองแล้ว คุณอยากจะบอกตัวเองว่าฉันโตขึ้นและบินหนี แต่คุณไม่เคยจับฉันใส่กรง ฉะนั้น คุณก็พูดไม่ได้หรอกว่าฉันหนีคุณไป

คุณไม่รู้จักฉันในวันนี้พอกันกับที่คุณไม่รู้จักตัวเอง แต่คุณก็ไม่ได้ล้มเหลว เพราะคุณยังหายใจ คุณยังคงสวยที่สุดในสายตาฉันและคุณไม่ควรเชื่อใครอื่น คุณไม่รู้ว่าจะมีใครจะบอกรักคุณได้แบบนี้อีก แต่คุณยังอยากฟังอยู่หรือเปล่า คุณเองก็ไม่รู้ คุณเพิ่งจะยี่สิบสามเอง ฤดูหนาวที่คุณชอบยังรอคอยให้คุณเดินทางไปถึง คุณมีเรื่องอื่นที่อยากทำมากกว่าการรอฟังเด็กผู้หญิงคนหนึ่งบอกรักคุณตั้งเยอะแยะ คุณก็รู้ว่าฉันพูดความจริง

คุณจะนึกโกรธฉัน คุณจะนึกโกรธตัวเอง แต่คุณก็รู้ว่าฉันยังรักคุณอยู่ ไม่มีใครมาแทนที่คุณได้ ต่อให้คนทั้งโลกจะไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร