ทุกตี 5 ของวันพฤหัสบดีฉันจะมาวิ่งออกกำลังกายรอบหมู่บ้าน เนื่องจากฉันไม่ต้องรีบขึ้นรถสองแถวไปโรงเรียนเพราะทุกวันพฤหัสบดีคุณพ่อจะขี่รถไปส่งฉันที่โรงเรียนตอนเช้าและในทุกวันยามเช้ามืด ฉันมักจะได้พบกับคุณยายคนหนึ่ง เข็นรถเข็นที่บรรทุกขยะมาทั้งคัน ไล่เก็บขยะตามพื้นถนน และคุ้ยขยะตามถังที่วางไว้หน้าบ้านของแต่ละบ้าน แววตาของคุณยายดูเศร้าหมอง ฉันเองถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากลงเอยชีวิตตอนแก่แบบคุณยายท่านนี้เหมือนกัน ฉันเห็นท่านเก็บขยะทุกวัน แต่วันที่จะได้เดินผ่านกัน ก็คงมีแต่วันพฤหัสบดีเท่านั้น บางครั้งฉันนึกครึ้มใจเอ่ยปากทักทาย แต่เหมือนคุณยายท่านนั้นจะไม่ได้ยิน สุดท้ายเราก็เป็นแค่คนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน

            วันนี้ฉันก็เตรียมตัวออกมาวิ่งแบบทุกที “หูฟังพร้อม รองเท้าพร้อม ขวดน้ำพร้อม” ฉันเช็คสิ่งของทั้งหมดก่อนจะเปิดรั้วประตูบ้านออกไปวิ่ง ในขณะที่ฉันวิ่งมาได้สักระยะหนึ่ง ฉันก็เห็นคุณยายท่านเดิม กำลังคุ้ยขยะอยู่ แต่วันนี้คุณยายดูท่าทางดีใจผิดปกติ ฉันเห็นคุณยายชูเสื้อกันหนาวสีมอซอขึ้นมาตัวหนึ่ง แต่ดูขนาดแล้วเล็กมากเหมือนกับเป็นเด็กประถม คุณยายรีบยกมือขึ้นปัด ๆ เศษขยะที่ติดเสื้อออกและบรรจงพับเก็บไว้อย่างดี ก่อนจะวางลงไว้เหนือสุดของกองขยะบนรถเข็นนั่น ฉันยืนมองนิ่ง ๆ สักครู่ ก่อนจะขยับขาและวิ่งต่อไปเรื่อย ๆ อย่างน้อยวันนี้วิ่งสักหนึ่งชั่วโมงก็ยังดี เพราะเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว ฉันคงฝืนวิ่งต่อไปทั้ง ๆ ที่หนาวขนาดนี้ไม่ไหว

            ฉันวิ่งวนรอบหมู่บ้านหนึ่งรอบ ก่อนจะวิ่งกลับเข้ามายังตัวบ้าน แต่ขากลับนี่สิมีเรื่องให้น่าสนใจกว่าตอนขาไปเยอะเลย ในขณะที่พระอาทิตย์เริ่มโชว์แสงสว่างขึ้นมาเรื่อย ๆ ฉันก็เห็นชาวบ้านมุงกันเต็มที่ถนน ไปจนถึงมีรถตำรวจและพยาบาลจอดอยู่บริเวณนั้นด้วย “เฮ้อ.. นับวันคนเรายิ่งน่ากลัวขึ้นทุกวันนะพ่อ” ฉันที่กำลังเปิดประตูบ้านเข้ามาได้ยินเสียงของแม่กำลังพูดกับพ่อพอดี “นั่นสิ แม่แล้วเมื่อไหร่ยัยเมย์จะกลับบ้านเนี่ยผมเริ่มเป็นห่วงลูกแล้วนะ”

            “มีอะไรรึเปล่าคะ?” ฉันวางผ้าซับเหงื่อไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินอ้อมหลังคุณโต๊ะไปนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ “เมย์!! ดีนะที่ปลอดภัย ไม่ได้เจอคนแปลกๆ ใช่ไหมลูก?!” แม่วิ่งเข้ามากอดฉันทันที “หือ? คนแปลกๆ อะไรอะแม่?” ฉันถามด้วยความงุนงง “แล้วไอ้รถตำรวจหน้าบ้านนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะแม่?” ฉันยังคงถามต่อด้วยความสงสัย

            “พ่อว่าช่วงนี้เมย์เลิกไปวิ่งออกกำลังตอนเช้าสักพักนะลูก” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงวิตก

           “ก็นั่นแหละ คุณยายคนที่เก็บขยะน่ะ โดนวัยรุ่นเมายาแทงเสียชีวิตนะสิ แค่จะแย่งเอาเศษเงินจากคุณยายไม่กี่ร้อยเท่านั้นเอง เห็นว่าคุณยายแกต้องเอาเงินไปส่งเสียให้หลานสาวได้เรียนหนังสือเลยไม่ยอมให้ ไอ้โจรหน้าตัวเมียนั่น มันเลยแทงคุณยาย พร้อมกับขโมยกระเป๋าเงินไป คุณป้าข้างบ้านแกเห็นเหตุการณ์แต่แกก็ไม่กล้าเข้าไปช่วยทำได้ดีที่สุดก็แค่เรียกตำรวจให้ ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าจับมันได้แล้วรึยัง” คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะบอกให้ฉันรีบไปแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียน