เช้านี้ตั้งใจว่าจะไปหาอาหารเช้าแถว ๆ ที่พัก  จากข้อมูลที่ค้นมา  แถวสถานี Dongmen นี่คาเฟ่น่ารัก ๆ เยอะนะ  มันคงจะมีร้านเด็ด ๆ ให้เราโดนสักร้านในเช้าวันนี้

ออกจากที่พัก  เราเลี้ยวซ้าย  ซึ่งปกติเราจะเลี้ยวขวาไปทางสถานีรถไฟใต้ดิน  

พอวนดูทางซอยด้านหลังของที่พักแล้วจะเห็นอพาร์ตเมนต์เยอะพอสมควร  ตรอกซอกซอยเล็ก ๆ ดูคล้ายญี่ปุ่นนิดหน่อย  ส่วนต้นไม้ขวามือนี่ถ้าเป็นบางประเทศก็จะมีการนำผ้าหลากสีมาผูกให้อย่างแน่นอน

ก้มดูแผนที่กระดาษที่ทางโฮสเทลแจกให้ด้วยความงุนงงเล็กน้อย

ดูจากความคมชัดแล้ว  โฟกัสต้นไม้แน่นอน

เดิน ๆ ไปก็จะเจอโรงเรียนประถม  ยืนดูเด็ก ๆ เล่นกีฬากันอยู่สักพักนึงก็คิดว่าควรไปดีกว่า  เดี๋ยวเขาเรียกตำรวจมาแล้วจะลำบาก  

เท่าที่เดินสำรวจแล้ว  ร้านเปิดกันสายมาก 11 โมง ประมาณนี้  เลยวนกลับไปทางหน้าสถานีดีกว่า  ถ้าไม่มีอะไรเปิดจริง ๆ เราก็ยังมีเพื่อนรักอย่างเซเว่น หรือ แฟมิลี่มาร์ท  แต่พอเดินมาถึงหัวมุมก็เจอร้านขนมปังร้านนึง  ท่าทางน่าอร่อย  เห็นคนเดินเข้าไปซื้ออยู่เป็นระยะ  พอเดินเข้าไปในร้านก็เจอเพลง Fire ของ บังทัน  อห...  จะเผาขนมปังกันหรือยังไง  เปิดเพลงซะ...  ว่าแล้วก็ได้ขนมปังไส้ถั่วแดงกับชีสเค้กแท่ง ๆ มา 1 อัน

จากหน้าร้านคือถนน Xinyi  มองไปทางขวาจะเห็นตึก Taipei101 อยู่ลิบ ๆ

ตอนแรกกะว่าจะเดินมาซื้อกาแฟและนั่งกินหน้าร้าน 2 SHOTS แต่มีลุง 2 คนจับจองโต๊ะพร้อมกับพ่นควันบุหหรี่อย่างเมามัน  เราเลยเปลี่ยนใจเข้าไปในนั่งในแฟมิลี่มาร์ท  วันนี้เราซื้อชาร้อนมาลอง  รสชาติโอเค  ชอบตรงที่มีปลอก(?)จับกระป๋องให้ด้วย  กันความร้อน  น่ารักมุมิมาก

วันนี้ซื้อน้ำเปล่ามาด้วย  เพราะรู้สึกว่าดื่มแต่ชา  ไม่ได้รับน้ำเปล่าเลย  ดูขวดสิ  ทำไมน่ารักอีกแล้ว ท่าทางจะชอบหมีกันจริง ๆ ชาวไต้หวันนนน  จะว่าไปน้ำเปล่าที่นี้เจอถูกสุดก็ขวดละ 15 NTD (500 ml) น้ำเปล่าบ้านเราถูกไปเลย

ตามแผน  เราจะต้องนั่งสายสีแดงไปลงสถานี Daan เพื่อเปลี่ยนไปนั่งสายสีน้ำตาลมุ่งหน้าไปยังสถานี Taipei Zoo แต่ด้วยความเบลอหรือยังไงไม่รู้  เราลงมาที่สถานี Daan Park ซึ่งมันต้องนั่งไปอีกสถานี  ขณะที่เรากำลังงง ๆ กันก็มีรปภ. เดินมาที่อันแล้วชี้ปากก่อนจะชี้ไปยังอีกทาง  เราเลยงงกันว่าทำไม  แล้วเขาก็พูดภาษาจีนมา  ซึ่งแน่นอนว่าไม่เข้าใจ  แต่ในที่สุดเราก็เข้าใจว่าเขาชี้หมากฝรั่งที่อันกำลังเคี้ยวและชี้ไปทางถังขยะ  เลยงงมากว่า  มันเคี้ยวหมากฝรั่งไม่ได้  ควรจะคายทิ้ง  หรือเขาคิดว่าเราสองคนกำลังมองหาถังขยะ  ซึ่งในความเป็นจริงเรากำลังงกันอยู่ว่ากูลงถูกสถานีไหม (ซึ่งผิด  เพราะลงเร็วเกินไป 55555) พอเดินไปทางถังขยะและคายหมากฝรั่ง  ลุงแกก็ดูสบายใจ(?)  เราเลยนั่งรถไฟต่อไปอีกสถานี  เพื่อจะได้ไปเปลี่ยนสายรถไฟตามที่ตั้งใจไว้

และเราคิดว่าเรื่องหมากฝรั่งก็น่าจะยังคาใจเราไปอีกนานแหละ