ครูแจ๊พที่พร้อมสอนทุกอย่าง

ฝ่ายแสกนงานที่เป็นเล่ม และใช่ค่ะ นี่คือโต๊ะทำงาน

แล้วความคุณครูสาขาวรรณกรรมสำหรับเด็กของเราค่อนข้างมีสตางค์ เมื่อครูหญิงเข้ามาเห็นกล้อง (ที่ครูแจ๊พเอาของส่วนตัวมาให้พวกเราใช้งาน) ก็ถามเลยว่าเอกเราควรมีกล้องประจำสาขาไว้ไหม หรือควรซื้อคอมดี เด็กฝึกงานแบบเราก็ได้แต่มองตาปริบ ๆ ครูขา.. กล้องก็ไม่ใช่พันสองพัน ทำไมครูพูดเหมือนถ้าอยากได้ก็จะซื้อมาให้แบบนี้ละคะก็เป็นเรื่องที่น่าเอาไปเล่าให้เพื่อนฟังมากเลยว่าหย่อนไว้ในบล็อกนี้ด้วย

แต่ว่าความทุลักทุเลก็เริ่มบังเกิดเมื่อจู่ ๆ คณะบดีก็สั่งลงมาว่าไม่ให้พวกเราขึ้นตึก และด้วยความที่งานตอนนี้คือการถ่ายและแสกนงานธีสิสซึ่งไม่สามารถ Work from home ได้จึงไม่รู้ว่าควรทำตัวกันอย่างไร คุณครูจึงขยับให้พวกเราไปทำเว็บไซต์กันก่อนและออฟฟิศงานของเราจึงกลายเป็นห้องสมุดแทน ซึ่งไม่ชอบเลยเพราะเอาน้ำชานมไปกินไม่ได้ เศร้ามาก น้ำตาไหลพราก ๆ แง

เข้างานสิบโมง สิบเอ็ดโมงแล้วยังสับสนอยู่เลยว่าควรทำอย่างไร

โต๊ะทำงานใหม่ที่ห้องสมุด

(ขอปิดจบไว้นี้ที่ตรงนี้ก่อน เนื่องจากไม่สามารถแทรกรูปเพิ่มได้แล้ว)