:: EP03 :: 

            o p e n  y o u r  e y e s  o p e n  y o u r  m i n d

                                     #ทริปเปิดตาเปิดใจ 

‘ ทริปเปิดตาเปิดใจ ’ นี่ได้ชื่อทริปตั้งแต่คืนแรกที่ไปถึงอิต่องเลยแหละ

เจ๊ดูภูมิใจจัง ชื่อก็เชย ใจก็ชา 

แหมมมมม : P

                           :: สติ๊กเกอร์ติดกระบะหลังรถพี่วัฒ ::

           คือ จะเล่านิด  ก่อนมาอิต่อง เราไม่ได้ทำการบ้าน ไม่อ่านรีวิว 

      จำแค่ภาพบ้านริมน้ำ กับชื่อของ ”เขาช้างเผือก” นี่เป็นสองอย่างที่รู้

                 นอกนั้นคือไม่รู้ลูกแมวลูกหมีอะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย 

                        รีวิวที่แชร์กัน ก็เห็นแต่บรรยากาศบ้าน 

                       แล้วแบบ ก็สิ่งปลูกสร้าง ก็หมู่บ้านปกติ

    นี่ก็ไม่รู้แมวไรว่าที่นี่ อ้าว เป็นเหมืองเก่าหรอ อ้อๆ อ่า คุ้นๆก็ได้ 555 

                      สรุปคือ วันแรกที่ถึง เห็นหมู่บ้าน เล็กมาก 

                    ถามตัวเองว่า ช้าน.. มา ทำ อะไร ที่นี่ ??

            จองตั้งสองคืน เอาแล้ววว สาวนี้นึกว่ามันมีแต่หมู่บ้านไง

                              แล้วมาเจอฝน แบบหนักมาก 

              เหงาตัวโตๆ นี่เรื่องจริง หลับไป3ตื่น ก็ยังไม่เช้าซะที 

                                                 . 

                                                 . 

                                                 .

                  ทาด้าาา ทีนี้..เลยเป็นที่มา‘ทริปเปิดตาเปิดใจ’

                            :: บ้านทาซาน อุทยานทองผาภูมิ ::

                                                ~

                                  เธอ ‘ เปิดตาาาา ’ ดูสี้!!! 

                             โลกนี้มีอะไรให้เรียนรู้อีกเยอะ

                ไม่ใช่แค่การนั่งรถมาไกล เพื่อมานอนต่างที่นะ

                                  แล้วก็ ‘เปิดใจ’ ซะด้วย 

      กลับมาถามตัวเองสิ ว่าอะไรคือเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ 

                   ระยะทาง ไม่ได้มีผลต่อ’ความคิด’หรอกนะ 

                                   ถ้าไม่ได้ลอง’เปิดใจ’ 

       การเดินทางนานๆ เลยทำให้เรามีเวลาคิดทบทวน  ก็แค่นั้น .

                                           _______

                                        :: S U N S E T ::

                                              17.46

                   เรากำลังไปเนินช้างศึก ที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน 

                   การรอดู sunset เป็นสิ่งที่เราคาดหวังมากที่สุด

                  ว่าจะได้มาชมพระอาทิตย์ตกไปหลังวิวภูเขาสวยๆ

           ตอนนี้เราต้องมาลุ้นกัน ว่าฝนจะตกไหม หมอกจะบังวิวไหม

                               เราอาจไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ตก 

     เพราะตอนที่กำลังชื่นชมความงามของเขาช้างเผือกที่อุทยานฯอยู่นั้น      

       ภายในไม่กี่นาที หมอกก็เคลื่อนตัวมาบังวิวตรงหน้า ต่อหน้าต่อตา 

                           แบบที่เราไม่มีทางต่อรองกับมันได้เลย 

                                                  /

                   รถเลี้ยวไต่เขาไปเรื่อยๆ จนขึ้นมาถึงเนินที่โล่ง 

              นักท่องเที่ยวมาชมพระอาทิตย์ตก กระจายเป็นกลุ่มๆ

                             เรารีบหันไปหาดวงอาทิตย์ทันที

                       หื้ออออ ดวงอาทิตย์หายไปครึ่งนึงแล้ว แง..

                             เรารีบวิ่งขึ้นไปหามุมที่สูงกว่านี้

                         เมฆดำใจร้ายค่อยๆ เคลื่อนต่ำเรื่อยๆ

                                                 **

                          แสงสีส้มสะท้อนผ่านก้อนเมฆลงมา

                              ดวงอาทิตย์ไม่ได้ตกหลังภูเขา

                         ดวงอาทิตย์ค่อยๆหายไปในหมู่เมฆ

                    แสงสีส้มของดวงอาทิตย์ดูอบอุ่นเหลือเกิน

                 ฉากหลัง คือ ภูเขาที่ซ้อนเรียงกันจนสุดสายตา

                                     นี่ละ ที่เราชอบที่สุด 

                        เราชอบเวลาภูเขามันซ้อนไปซ้อนมา

                          แม้จะมาไม่ทันเห็นดวงอาทิตย์ตก

                                 แต่ เอ้ออ ช่างเหอะเนอะ 

                                           แค่นี้ก็ดีละ .

                                             —

                                 5  4  3 ..  วิ่งจ้าาาาาา..

                                  ฝนเทลงมาหนักมาก 

                        ฝนจ๋าบอกว่า อาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว

                                มนุษย์จ๋าต้องกลับแล้วละ

                                            .........             

                         กลับห้องแล้ว เที่ยวจนเหนื่อย เริ่มหิว 

                                   เปิดกระเป๋าสัมภาระ

                            อ้าว ข้าวที่เอามาบูดแล้ว 555

               กะว่าค่อยกิน รอให้หิวมากๆ แล้วพอออกไปข้างนอก

                ก็ไม่ทันกินไง งั้นก็กินแต่กับข้าว กับน้ำพริกแล้วกัน

                                            (( >,<  ))

                                   :: โรแม๊นส.. ไปอีกจ้าาาา :: 

                                                    //

                                      เกิดอะไรอีกนะหรอ 

                      ไฟดับค่ะแกร๊   ถามสิ ว่าตอนนั้นช้านอยู่ไหน 

                                 อยู่ในห้องน้ำอีกตะหากจ้า 

                                     โสดบันเทิงใจจริงๆ

                                       มืดตื๋อสนิทมาก

                 ได้ยินคุณป้ากับคุณลุงคุยกันว่า ดับทั้งหมู่บ้าน

          ดีที่คืนนี้ย้ายห้องมาฝั่งถนน ติดกับห้องคุณป้า เลยอุ่นใจ

           และประเด็นคือ ที่นี่เน็ต4G ของดีแทคไม่มีสัญญาณเลย 

                    คือ ใช้ไม่ได้เลยย ต้องต่อWiFi อย่างเดียว 

                               ไฟดับก็ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ไง 

                   แต่ตอนนี้หน้าที่สำคัญกว่าคือ การเป็นไฟฉาย 

  ที่ไฟดับเพราะขัดข้องจากส่วนกลาง คุณลุงเลยต้องรีบมาเปิดเครื่องปั่นไฟ

                        ป้าบอกว่า นี่ไม่ดับมาหลายอาทิตย์แล้วนะ 

                             จ๊ะๆส่งท้ายกัน ให้ตื่นเต้นตุ้บตั้บ

                                       พรุ่งนี้จะกลับแล้วนะ

            เราตั้งใจจะลงไปทองผาภูมิ กับรถคันแรก ตอนหกโมงครึ่ง... 

                           ปิดไฟนอนเถอะ เด่วไฟดับ วร๊ายย ><‘

                                                _____

                         อันที่จริง พรุ่งนี้เราตั้งใจจะกลับกทม. 

                     แต่ก็มีเสียงกระซิบ “ไปสังขละบุรีต่อไหม” 

                              แม้ใจจะบอกว่า กลับเหอะ 

            แต่ซาวแทร็กตัวเองบอกว่า “มาถึงนี่แล้วนะ ไปเหอะ”

—

 #EP04 ไปสังขละบุรีกัน