ในบรรดานักเรียนนับร้อยของโรงเรียน มาร์มีเพื่อนสนิทสองคน
เขา มาร์โค่ นักกีฬาฟรอนท์ไลน์ประจำทีมโรงเรียน หาเพื่อนได้สอง(2)คน
คนหนึ่งเป็นไอ้ลูกคุณหนูที่คิดว่าตัวเองมีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้
อีกคนเป็นเนิร์ดขี้เหยียดที่ไม่คิดจะฟังความเห็นจากคนที่เขาไม่ยอมรับ
(ทุกวันนี้เฟรดยังเบือนตาหนีมิสเตอร์ลองเลค– ครูคณิตของเรา)
มีใครซักคนเคยพูดอะไรประมาณว่า 'การให้คำแนะนำนั้นง่ายกว่าการทำเอง' หรืออะไรพวก 'พูดง่ายกว่าทำ' ทั่วไปแล้วมาร์ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ เขาถนัดทำมากกว่าพูด– มากกว่าคิดด้วยซ้ำ ในบ้างครั้ง แต่เมื่อมันมาถึงเรื่องการคบเพื่อน เขาก็เถียงไม่ออกเท่าไหร่
"เธอควรเลือกคบคนที่ไปกับเธอได้ คนที่เคารพเธอแม้จะไม่ได้เห็นด้วยไปทุกเรื่อง" เขาเคยให้คำแนะนำเพื่อนหญิงในห้องคนหนึ่งไปแบบนั้น สามวันต่อมามอร์ติเมอร์ต่อยเขาเพราะมาร์สั่งพิซซ่าใส่สับปะรด– โอเค นั่นเงินเขาก็จริง แต่ในเมื่อเขาไม่คิดจะสั่งเองและไม่ได้บอกก่อน มาร์คิดว่าการที่เขาสั่งหน้านั้นมามันไม่ใช่การกระทำที่– โง่เง่าจนไม่น่าเกิดมา ขนาดนั้น
"นายไม่น่าคบกับคนที่.. ไม่น่าเข้าไปยุ่งด้วย พวกเขาอาจจะดึงนายเข้าไปเจอปัญหา" เขาเคยเตือนเพื่อนในชมรมอเมริกันฟุตบอลแบบนั้น ไม่กี่ชั่วโมงให้หลังมาร์เปิดประตูห้องนอนไปเจอเฟรดกำลังนอนเอกเขนกอยู่ในนั้น บอกว่ากลับบ้านไม่ได้ ถ้าพวกนั้นฉลาดพอตำรวจน่าจะอยู่ที่นั่นแล้ว หรือถ้าโง่กว่านั้นก็คงไปโผล่พรุ่งนี้ คืนนี้เขาจึงจะค้างที่นี่แทน
เขาควรจะหาได้ดีกว่านี้สิ จริงๆ นะ มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันวะ?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in