หล่อนเรียกเขาว่าสวีทฮาร์ท, หวานใจ

และว่ากันตามตรง แม้หล่อนจะเรียกทุกคนในบาร์แบบนั้น นั่นก็ไม่ทำให้เขาเลิกประหม่าเมื่อได้สบตากับเธอ

เกรซอายุมากกว่า มีผมสีดำและดวงตาเขียวเหมือนทุ่งหญ้าในไร่ของคุณปู่ เขาชอบเวลาที่เธอหัวเราะ โลกทั้งใบไม่ได้หัวเราะไปกับเธอ มันเงียบลง เหมือนรอให้เธอหัวเราะเสร็จจึงกล้าที่จะส่งเสียงต่อ 

โร้กในตอนนั้นยังอ่อนต่อโลกเหลือเกิน ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้หากพยายามมากพอ วัยที่ความซื่อสัตย์และความเสียสละยังไม่ตายจากไปในดวงตา เกรซอาจจะชอบเขาที่ตรงนั้นก็ได้ ชอบพอที่จะเขียนเบอร์โทรของเธอบนหลังมือของเขา ชายหนุ่มที่ซื่อตรงและเรียบง่าย ไม่มีอะไรหมกเม็ดเอาไว้ในแขนเสื้อเหมือนคนอื่นๆ หรือบางทีหล่อนแค่อาจจะแค่รำคาญความดีงามนั่นจนอยากทำลายมัน นั่นก็สมกับเป็นเธอดี

กลับกลายเป็นว่าแผนที่จะแอบตามเธอไปหลังเสร็จงานเพื่อเซอร์ไพรส์นั้นไม่ใช่แผนที่ดีนัก ทันทีที่เขาย่องเข้าไปแตะไหล่เธอ โลกของเขาก็หมุนคว้าง ความเจ็บแปล๊บแล่นไปทั่วเมื่อหลังกระแทกพื้นดังอั่ก! นั่นยังไม่รวมไหล่ที่ถูกเธอยึดเอาไว้อีก เกรซปล่อยมือทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร ละลั่กละล่ำขอโทษ โร้กในตอนนั้นได้แต่มองอย่างงุนงง เขาเห็นสีเขียวของทุ่งหญ้าครึ้มลงกลายเป็นป่าสน 

หล่อนเรียกเขาว่าสวีทฮาร์ท หลังจากลูบใบหน้าเขาด้วยมือข้างเดียวกับที่เกือบจะหักแขนเขาเมื่อครู่ มีบางอย่างเกี่ยวกับฉันที่เธอควรจะรู้ สวีทฮาร์ท

เขาควรจะวิ่ง โร้กอยากจะตะคอกบอกตัวเองในอดีต ลุกแล้ววิ่งหนีไป ไม่ต้องหันกลับมามอง ผู้หญิงคนเดียวไม่ควรมีอิทธิพลต่อชีวิตของแกขนาดนี้ ไอ้หน้าโง่! ถ้าวันนั้นเขาแค่ปัดมือของหล่อนที่ยื่นให้ออก– ถ้าวันนั้นเขาแค่กลับบ้านไปนอนอย่างที่ควรทำ–

แต่ไม่ เพราะเขามันไอ้หน้าโง่ ที่ตกหลุมรักหัวปักหัวปำกับผู้หญิงที่บอกว่าตนเองเป็นนักล่าอสุรกาย