เยี่ยซิวไม่ใช่คนโรแมนติก

ถึงอย่างนั้นก็ยากที่จะอธิบายการกระทำของชายหนุ่มได้อยู่ดี 

หากไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ชิวเฟยก็ยังคิดไม่ออกว่าคนตรงหน้าทำไปทำไม

"รุ่นพี่"

"ทนเอาหน่อยนะ เกอไม่ค่อยมีฝีมือด้านนี้"

เด็กหนุ่มเอียงคอ นึกสงสัยจนอยากจะถามอะไรบางอย่าง ทว่าเยี่ยซิวกลับเอ่ยปากออกมาก่อน

"เกออาจทำแผลให้คุณได้ไม่ดีพอ แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ต้องรักษามือตัวเองให้ดีกว่านี้นะรู้ไหม เพราะเกอทำแบบนี้ให้คุณทุกครั้งไม่ได้ อย่าไล่ไปต่อยใครแบบนั้นอีก"

"แต่เขาต่อว่าคุณ"

"เกอรู้"

"และมันไม่ใช่เรื่องจริง"

"จะใช่หรือไม่ใช่ ถ้อยคำขยะพวกนั้นไม่คุ้มกับที่คุณจะต้องเจ็บมือหรอก"

"..."

"เกอเป็นยังไง คุณเองก็รู้ดีไม่ใช่หรือ"

ชิวเฟยเงียบไปอีกครั้ง

เขารู้ รู้ดีกว่าใครทั้งหมดว่าเยี่ยซิวเป็นคนยังไง

กระนั้น การกระทำของอีกฝ่าย

ในวินาทีที่ชายหนุ่มดึงมือของเขาให้เข้าไปใกล้

ก่อนภาพรอบข้างจะจางลง เหลือแต่สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าปรากฎขึ้นมาอย่างชัดเจน

เยี่ยซิวประทับริมฝีปากของตัวเองลงหลังมือชิวเฟยอย่างแผ่วเบา

.

.

ก็เพราะว่าเขารู้ว่าเยี่ยซิวไม่ใช่คนโรแมนติก และไอการกระทำของอีกฝ่ายเมื่อกี้น่ะ..

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารัก

เยี่ยซิวจะทำไปทำไม

.

.

ชิวเฟยชักลังเล ว่าเขารู้จักอีกฝ่ายดีอย่างที่พูดรึเปล่า

หรือแท้จริงแล้ว สิ่งที่เขาคิด..

บางทีนะ บางที

เยี่ยซิวอาจจะมีใจให้เขาจริงๆ