ในห้องประชุมแอร์เย็นเฉียบ ผู้หญิงสวมแว่นกรอบสี่เหลี่ยมและผ้าพันคอสีหวานที่นั่งเป็นประธานอยู่หัวโต๊ะคือ พี่หนุงหนิง ผู้ครองตำแหน่งบรรณาธิการของบัน เยื้องๆไปทางฝั่งตรงข้ามพี่หนุงหนิง คือ พี่แพร กับพี่หยาด สองสาวกองบรรณาธิการบัน (ผู้ซึ่งมีใบหน้าอ่อนวัยกว่าน้องฝึกงานเสียอีก) ตรงข้ามฉันคือ พี่ทราย ฝ่ายศิลป์ สาวผมตรงมาดนิ่ง ส่วนที่เหลือ คือ แพร หนุ่ย และเจ๊าะแจ๊ะเพื่อนร่วมฝึกงานอีกสามคนนั่งอยู่

“พี่รอให้เรามาพร้อมหน้าพร้อมตาครบทุกคนก่อนแล้วค่อยเรียกประชุม” พี่หนุงหนิงกล่าวก่อนจะเริ่มอธิบายการทำงานให้ฟัง

การประชุมครั้งนี้เป็นการชี้แจงหน้าที่ และงานที่จะต้องทำให้เด็กฝึกงานที่มากันครบวันนี้เป็นวันแรกได้เข้าใจตรงกัน เป็นวันเดียวกับที่ฉันได้รู้จักหน้าที่ของกองบรรณาธิการตั้งแต่กระบวนการแรก คือเริ่มด้วยการคุยคอนเซ็ปต์หนังสือที่นักเขียนเสนอมาให้เกิดความเข้าใจตรงกันระหว่างนักเขียนและสำนักพิมพ์ เมื่อเรื่องที่นำเสนอผ่านการอนุมัติให้ดำเนินการเขียนได้แล้ว นักเขียนก็จะทยอยส่งต้นฉบับมา กองบรรณาธิการก็จะตรวจตราและแก้ไขสำนวนภาษาของต้นฉบับนั้นๆ ให้ถูกที่ถูกทาง โดยไม่โยกย้ายตัวตนของนักเขียนออกไป (แน่นอนรวมถึงการทวงต้นฉบับจากนักเขียนด้วย) พี่ๆ แนะนำให้รู้จักนักเขียนและหนังสือที่จะต้องทำการปิดเล่มภายในเดือนสิงหาคมที่ฉันจะได้มีโอกาสร่วมด้วยช่วยแก้ไข แล้วจึงค่อยส่งให้เพื่อนตำแหน่งพิสูจน์อักษร หรือที่เรียกกันว่า ปรู๊ฟ ตรวจทานวรรคตอน และคำผิดเป็นลำดับต่อไป 

หน้าที่อย่างไม่เป็นทางการของเด็กฝึกงาน คือ ’การอ่าน' หนังสือเพื่อจะได้เข้าใจสำนวนภาษาของนักเขียนแต่ละคนยิ่งขึ้น ซึ่งจะนำไปสู่การแก้ไขต้นฉบับที่ดี และหากเจอข้อความดีๆ ในหนังสือที่อ่าน ก็ให้โน้ตไว้เพื่อนำไปลงในเพจเฟซบุ๊กของบันที่จะแชร์คำคมจากหนังสือในทุกๆ วันจันทร์ หนังสือก็มีมากมายก่ายกอง (เป็นกองจริงๆ) ให้ได้เลือกสรรอ่านในยามที่ว่างจากงาน ทั้งของสำนักพิมพ์บัน และสำนักพิมพ์แซลมอน เสมือนเป็นร้านบุฟเฟต์หนังสือแบบ all you can read ที่ค่าเสียหายคือ 0 baht/net เท่านั้น (เลือกเอาตามชอบว่าจะกินขนมปังหรือจะกินปลา)

อืม ต้องอ่าน.. 




รวมถึง การรวมตัวกัน'เขียน'บันทึกการฝึกงานลงในเว็บไซต์ Minimore ทุกอาทิตย์ และคิดคอนเทนต์ที่จะใช้แชร์ลงเพจเฟซบุ๊ก ของ Bunbooks ที่จะอัพเดตทุกวันพุธและวันศุกร์อีกด้วย