‘Apex (n.) The uppermost point’

ความหมายของชื่อโปรดักชั่นเฮาส์ถูกติดไว้บนกำแพง ‘บอส’ (ที่หมายถึงหัวหน้า และเป็นชื่อเล่นของคนก่อตั้งที่นี่…แน่นอนว่าเจ้าตัวตั้งเอง) บอกว่านี่เป็นการประกาศจุดยืนและเจตนารมณ์​ของบริษัทให้กับพนักงานและลูกค้า คือการขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดของวงการ

และนั่นคือสิ่งแรกที่ทาจิบานะ ฮิบิยะคิดเมื่อเห็นตัวอักษรทองเหลืองเรียงตัวสวยงามต้อนรับเขาเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว

เอเปกซ์โปรดักชันเฮาส์เป็นบริษัทคลื่นลูกใหม่ แม้ผลงานที่ผ่านมาไม่ใช่งานโบว์ใหญ่จากลูกค้ามีชื่อเสียง แต่ด้วยคุณภาพและคอนเนคชั่นจากผู้ว่าจ้างที่บอกกันปากต่อปาก ทำให้บริษัทขนาดครอบครัว แห่งนี้มีงานอย่างต่อเนื่อง​

ในเวลานี้แม้ยังไม่อยู่บนยอดสูง ทว่าเอเปกซ์ก็เป็นที่จับตามองอยู่ไม่น้อย

เขากลอกตา ตบเอกสารการประชุมกับโต๊ะเบาๆ แล้วโยนมันไว้อย่างลวกๆ ขณะนี้เลยเวลางานแล้ว และเขาไม่มีความคิดจะทำงานล่วงเวลาในวันนี้เสียด้วย

ฮิบิยะไม่ได้โกรธ เขาแค่รำคาญง่ายไปหน่อยเท่านั้น พอเป็นอย่างนั้นก็นึกพาลทุกอย่างในใจไปเรื่อย ถ้ามีปัญหาก็โทษลูกค้าแล้วกันครับ 

“พรุ่งนี้ประชุมทีมอีกรอบนะ งานเดือดหน่อย” รุ่นพี่ในทีมตบบ่าอย่างเห็นใจ

“โอทสึคาเระ* ครับพี่ ดีที่แก้ไม่เยอะนะ”

“ลูกค้าเค้ากลัวแกน่ะสิ เล่นเอาไฟลุกห้องประชุม” พูดกลั้วหัวเราะ

“พี่แม่งเว่อร์ไป ผมก็อธิบายด้วยเหตุผลป้ะ?”

“—ไฟแรง! เด็กมันมี Passion ก็ต้องแบบนี้!​”

เสียงหนึ่งแทรกเข้ามาในวงสนทนา​ ไม่ต้องมองฮิบิยะก็รู้ว่าใคร เขาหันไปค้อมหัวตามมารยาท​

“โอ้!” บอสตะโกนเสียงดัง ชูถุงพลาสติกในมือขึ้นสูงพร้อมยิ้มร่า ถ้าเป็นการ์ตูนล่ะก็ ตรงนี้ต้องใส่เอฟเฟกต์รัศมีเจิดจ้าเข้าไปด้วย “มาฉลองกันดีกว่าน่า! งานร้านกาแฟก็จบแล้วด้วย!”

นอกจากบอสของพวกเขาชื่นชอบการเล่นสกีถึงขั้นเปิดบริษัทในจังหวัดเล็กๆ อย่างนีงาตะแล้ว ชายวัยกลางคนยังบ้างานสังสรรค์ระดับที่หาเรื่องฉลองได้ตลอดเวลา เอาเป็นว่าที่นี่มีเตาปิ้งบาร์บีคิวและนัดดื่มบ่อยน้อยกว่าประชุมนิดเดียว

… คำสั่งบอสอะเนอะ ช่วยไม่ได้ เขาไหวไหล่ ตามไปสมทบคนอื่นๆ อย่าง ‘ว่าง่าย’

ยี่สิบนาทีต่อมา ที่นี่ก็มีกลิ่นคล้ายกับร้านปิ้งย่าง และมองเผินๆ พนักงานก็เหมือนกับออกมาแคมป์ปิ้งไม่มีผิด

ในฐานะพนักงานคนล่าสุดของที่นี่ ฮิบิยะจึงรับหน้าที่ย่างเนื้อปิ้งผักให้กับคนอื่นไปโดยปริยาย พวกผู้ชายเอาชิ้นไหม้ๆ ไปแล้วกันเนอะ? 

“กินเนื้อนะ ไม่เอาถ่าน”

“แย่ละครับ มีคนรู้ทัน” เขาหัวเราะ คีบเนื้อและฟักทองให้กับหัวหน้างาน “โอทสึคาเระครับ”

“ช่วงนี้เหนื่อยหน่อยนะ เข้ามาตอนยุ่งๆ พอดี”

“ผมฝึกงานปีก่อนก็เห็นวุ่นกันงี้อยู่แล้วนี่ครับ”

บอสหัวเราะเสียงดัง พลังงานเหลือเฟือจริงๆ และเมื่อหันมองอีกที เนื้อที่เขาคีบให้กลับมาอยู่บนจานของเขาแทนแล้ว

“งั้นต้องกินเยอะๆ! กินของดีๆ แล้วเผาเรื่องแย่ๆ ทิ้งไป!” 

ชายวัยกลางคนชนกระป๋องอาซาฮีดรายกับไหล่เขา พร้อมกับร้อง “คัมปา—ย!” ก่อนจะเดินไปคุยกับพนักงานคนอื่นๆ ฮิบิยะไล่มองตาม ดูแล้วทุกคนคงจะโดนแบบเดียวกัน

เขาหัวเราะ แล้วคีบเนื้อเข้าปากอย่างอารมณ์ดี

----------

* おつかれ (อย่างสุภาพก็ お疲れ様でした) เป็นคำพูดแสดงความขอบคุณ ประมาณว่าขอบคุณ​ที่เหน็ดเหนื่อย / ขอบคุณ​ที่ทำงานจนสำเร็จ ทำนองนี้ค่ะ