1. The world above

ขั้นตอนการขึ้นไปข้างบนนอกเวลางาน

1.) ติดต่อขอบัตรผ่านที่ฝ่ายทะเบียน: ข้อควรระวังหนึ่งเดียวคือริดลีย์ เจ้าหน้าที่สาวแว่นหนาช่างจ้อที่อยู่ประจำเคาน์เตอร์ แต่ข้อควรระวังนั้นค่อนข้างเปล่าประโยชน์ ในเมื่อไม่มีหนทางหลีกเลี่ยงหรือแก้ไขใดๆ ทั้งสิ้น อันที่จริง ไคล์คิดว่าการติดป้ายว่าอันตรายน่าจะเป็นประโยชน์กว่า โดยเฉพาะตอนที่เธอร้องทักว่า “โอ้โฮ ไคล์ของเราขอบัตรผ่านพิเศษเหรอเนี่ย” ด้วยเสียงดังที่น่าจะได้ยินไปทั้งแผนก ไคล์ถอนหายใจ แบมือขอสิ่งที่เขาต้องการหลังจากกรอกแบบฟอร์มออนไลน์ไปแล้วเมื่อวันก่อน แต่อีกฝ่ายดูเหมือนทำท่าร่ำไรเป็นพิเศษราวกับจะสอบปากคำเขาให้ได้ เหมือนบรรณารักษ์จอมจุ้นที่พยายามใช้วิธีจิตวิเคราะห์กับหนังสือที่ผู้ใช้ห้องสมุดยืมไปไม่มีผิด

“คนอื่นๆ ลือกันว่านายทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่ไปเจอคนรู้จักเข้า” เธอยังคงถือบัตรไว้ในมือ ไกลเกินกว่าเขาจะเอื้อมไปฉวยมาได้ “นี่แหละนะ ยมทูตที่ไหนจะอยากถ่อไปรับตัวคนคุ้นเคย อึดอัดใจเปล่าๆ แต่ว่า — เดี๋ยว อย่าบอกว่านะว่าคนคนนั้นคือเหตุผลที่เมื่อก่อนนายเที่ยวมาอ้อนขอบัตรผ่านพิเศษทุกวันน่ะ ให้ตายสิ นาย —“ 

ระหว่างที่เธอพูดน้ำไหลไฟดับ ไคล์ก็โน้มตัวจนเกือบๆ จะปีนไปบนเคาน์เตอร์แล้วคว้าบัตรผ่านที่เจ้าหล่อนเอาแต่โบกไปโบกมาประกอบการสนทนามาได้ ริดลีย์สบถเบาๆ ก่อนจะชูนิ้วกลางให้ เกือบลืมไป นั่นแหละพิธีกรรมระหว่างพวกเขา

2.) ไปที่สถานีรถไฟ: ทักทายเพื่อนร่วมงานที่อยู่แถวนั้นพอเป็นพิธี ถ้าเจอพวกที่รีบร้อนเพิ่งกลับมาก็โชคดีไป แต่ถ้าเจอคนที่กำลังจะขึ้นไปเหมือนกันก็ต้องเสี่ยงโชคว่าจะได้เจอริดลีย์หมายเลขสอง สาม และสี่หรือเปล่า ส่วนใหญ่ยมทูตจะเป็นพวกชายวัยกลางคนที่มีมาดเหมือนพนักงานบริษัทระดับกลางๆ ซึ่งมาทำงานนี้เพราะอยากได้ความนับหน้าถือตา ไม่ก็คนวัยเกษียณที่มีจิตใจใสซื่ออย่างลุค จะมีก็แต่คนหนุ่มสาวขี้เบื่อหรือไม่ก็เพี้ยนหน่อยๆ ที่อาสามาทำงานนี้ ขณะที่คนอื่นๆ ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงโดยไม่ต้องกลัวตายอีกหนในทุกๆ วัน แต่ไม่ว่ากับพวกไหน ไคล์ล้วนไม่อยู่ในอารมณ์อยากจะคบหาสมาคมทั้งนั้น ถ้าไม่ได้ตาลุงยมทูตประจำตัว (จะว่าไปก็คล้ายๆ นางฟ้าแม่ทูนหัว) คอยช่วย เขาคิดว่าคะแนนมนุษยสัมพันธ์ของเขาอาจไม่ผ่านเกณฑ์

“อ้าว วันนี้ไม่ใช่เวรนายนี่” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่เขาจำชื่อไม่ได้เอ่ยทัก “คนหนุ่มนี่นะ อดใจไม่ได้เลยล่ะสิท่า แต่ไม่ต้องพกร่มไปหรอกนะรู้ไหม วันนี้พยากรณ์อากาศบอกว่ามีแดดแจ่มใส —”

ไคล์นับหนึ่งถึงร้อยในใจเพื่อสกัดกั้นเสียงพูดหึ่งๆ ด้านข้างและหักห้ามใจเต็มที่ไม่ให้ฟาดร่มไปที่เข่าหมอนั่นสักที

3.) วางแผนการเดินทางให้ดี: มีเวลาข้างบนไม่เกินที่ขอไว้ ในที่นี้คือไม่เกินสองชั่วโมง หากเกินกว่านี้อาจจะโดนคาดโทษและหมดสิทธิ์ขึ้นไปข้างบนอีก แหงล่ะ ระบบใดๆ ก็ตามเบื้องหลังโลกหลังความตายย่อมไม่อยากให้พวกเขาเพลิดเพลินกับเสรีภาพและวิ่งวุ่นตามใจชอบ คนอาจจินตนาการว่าเหล่ายมทูตและวิญญาณสามารถหายตัวไปไหนก็ได้ตามใจชอบ ไคล์เองก็คิดว่าถ้าเป็นเช่นนั้นก็คงจะเท่ดีไม่หยอก แต่ความจริงก็คือพวกเขาต้องไปไหนมาไหนด้วยวิธีการเหมือนมนุษย์โลกทั่วไป ถึงจะแอบขึ้นรถไฟหรือรถบัสฟรีได้ก็อาจซวยเพราะการจราจรเกิดวินาศสันตะโรขึ้นมา สรุปก็คือจง - เตรียม - พร้อม ศึกษาเส้นทางเป้าหมายให้ดี ในกรณีของเขาก็คือหาพิกัดจากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้อย่างหนังสือพิมพ์ เปิดกูเกิลแมปส์เพื่อศึกษาเส้นทางที่ใกล้ที่สุด และมุ่งหน้าไปอย่างไม่หวั่นไหว

4.) และสุดท้าย: “อย่าผูกพันกับโลกข้างบนมากเกินไป ยังไงเสียมันก็ไม่ใช่ที่ของเรา” ลุคกล่าว