เราเคยตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อถึงวันเด็ก ตอนยังเล็กมันเป็นช่วงเวลาสนุกสนาน ได้ขนมฟรี มีของเล่นรอบตัว มันดำเนินไปแบบนั้นและเบาบางลงเมื่อขึ้นมัธยมปลาย
หลายคนมองว่ามันเป็นวัยที่เริ่มโตแล้ว เราเริ่มออกไปร่าเริงในงานวันเด็กน้อยลง ตอนนั้นเชื่อว่าเราคงเริ่มโตแล้วจริงๆ
มาถึงตอนนี้ ตอนที่เราก้าวเท้าเข้าสู่วัยทำงาน ย้อนนึกไปแล้วเสียดายที่เคยคิดแบบนั้น ตอนนั้นเราไม่ได้โตอย่างที่ใครเขาว่ากันหรอก
แต่เรารู้สึกว่า ความเป็นเด็กถูกบีบด้วยคำว่าหน้าที่และความรับผิดชอบที่ต้องมีมากขึ้นตามช่วงวัย พร้อมกับประโยคยอดฮิตที่ว่า "อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ หน่อยเลย"
มันดูเป็นการตีความคำว่าเด็กว่าด้อยกว่าผู้ใหญ่ ความเป็นเด็กคงเป็นเรื่องที่กวนใจผู้ใหญ่หรือน่ารำคาญใจในบางครั้ง มันก็คงเหมือนตอนเราเป็นเด็กแล้วเบื่อกับความจริงจังของผู้ใหญ่บางคน
หรือเอาเข้าจริงแล้ว ที่การเป็นผู้ใหญ่รู้สึกรำคาญใจความเป็นเด็ก เพราะอิจฉาที่ไม่สามารถทำตัวสดใส ไม่ต้องคิดมาก เล่นสนุกไปวันๆ ได้แล้ว
วัยเด็กกลายเป็นช่วงเวลาที่ขาดหาย เพราะต้องเดินตามกรอบความเป็นผู้ใหญ่ที่สังคมให้คุณค่าและกำหนดให้เป็นไปแบบนั้น
เราว่ามันคงเป็นเรื่องที่ดีกว่า หากเราซุกซ่อนความเป็นเด็กไว้ในความเป็นผู้ใหญ่บ้าง เพื่อให้หัวใจยังมีความสดใส ความไร้สาระแบบเด็กๆ ที่ชุบให้ความเป็นผู้ใหญ่มีชีวิตชีวา
สุขสันต์วันเด็ก,,,
เปื่อย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in