เรียน ท่านผู้อ่านที่เคารพรัก...
ต่อไปนี้ขอให้ท่านเกาะเบาะที่นั่งให้แน่นค่ะ ดิฉันจะพาทุกท่านไป hiking กันค่ะ ใช่ค่ะ คุณฟังไม่ผิดหรอก เราไปเดินขึ้นเขาด้วยกันนะ น้า...
ขอต้อนรับทุกท่านสู่เมือง Jackson มลรัฐ New Hampshire ประเทศสหรัฐอเมริกาค่ะ จุดหมายปลายทางของท่านอยู่ที่ยอดเขา Washington ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 6,288 ฟุต ซึ่งตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติ White mountain ทางตะวันออกของ USA นั่นเอง เราไปทำอะไรที่นั่นกันน่ะเหรอ เราจะไปเดินเขาแบบชิคๆ คูลๆ (ตรงไหน) กันไงล่ะคะท่านผู้โดยสาร
สำหรับการเตรียมตัวก่อนขึ้นเขานั้น เราต้องทำการศึกษาสภาพอากาศบนยอดเขาซึ่งสามารถสอบถามได้จาก visitor center ของ Appalachain mountain club ก่อนขึ้นได้เลย จากนั้นก็เตรียมเสื้อผ้า หน้า ผม ให้พร้อม อ้อ.. อย่าลืมพกน้ำ ขนมและอาหารติดไม้ติดมือไปด้วยนะเธอ กองทัพต้องเดินด้วยท้องเนอะ
อุปกรณ์พร้อม คนพร้อมก็ออกเดินทางกันเลยค่ะพี่สุชาติ... เราแบกเป้ขึ้นหลัง สองเท้าก้าวลงบนก้อนหินซึ่งบางส่วนยังคงปกคลุมไปด้วยหิมะกลางเดือนเมษายนพร้อมกับเพื่อนร่วมชะตาอีก 3 ชีวิต มุ่งหน้าไปตามทางขึ้นเขาสู่จุดสุดยอด เอ๊ย จุดสูงสุดของเขากัน
ทุกคนอาจจะคิดว่า ทริปนี้คงจะปิดท้ายด้วยภาพของเราถ่ายรูปปักธงไทยแลนด์แดนสยามลงบนยานแม่บนยอดเขา... ใจเย็นค่ะ นี่คือ ชีวิตจริง! เพลงของพี่อะตอมก็มาค่ะ แบบ อ้าวเฮ้ย! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า แค่เราเดินไปได้แค่ 1 ไมล์เท่านั้น เราก็เริ่มหอบ เสื้อผ้าที่ใส่มาอย่างหนา เริ่มมีการสลัดออกทีละชิ้นแม้จะยังมีหิมะประปราย แต่ฉันไม่หนาวอีกต่อไปอ่ะแกร๊ เพื่อนเริ่มส่ง energy bar มาให้กินเติมพลังกันต่อไป เดินไป หยุดไป ทุกย่างก้าวที่ก้าวลงบนก้อนหินแห้งสลับเปียกจากการละลายของหิมะเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ ตลอดเส้นทางมีทั้งทางราบ ทางชัน ทางแคบๆที่ต้องเดินทีละคน ไปจนถึงทางเดินตัดผ่านโขดหินที่ชันขึ้นเรื่อยๆ
ด้วยสภาพของเส้นทางและภูมิอากาศ ทำให้เราได้เห็นว่าสิ่งของที่เตรียมมานั้นมีความจำเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะชุดที่ใส่มา จะต้องเป็นชุดที่สามารถระบายอากาศได้ดี เนื่องจากตามปกติของร่างกายเมื่อมีการออกกำลังย่อมมีการเสียเหงื่อกันเป็นธรรมดา แต่ก็ต้องสามารถป้องกันอากาศหนาวจากภายนอกได้ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น หากพื้นผิวเสื้อผ้าด้านนอกป้องกันน้ำได้จะมีความเลิศอีกเท่าหนึ่ง เนื่องจากตลอดเส้นทางนั้นเต็มไปด้วยหิมะ ก็มีเปียกกันบ้างตามสภาพ
รองเท้าก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่มีความสำคัญไม่แพ้กัน เนื่องจากสภาพทางขึ้นเขาเป็นหินก้อนเล็กสลับใหญ่ตามธรรมชาติ หากเดินไม่ดี หรือพื้นรองเท้าไม่ดีอาจเท้าพลิกเมื่อไหร่ก็ได้ นอกจากนี้ควรเลือกรองเท้าที่มีขนาดพอดีกับเท้านะคะทุกท่าน เราขอเตือน นี่ขนาดเราเลือกมาอย่างดี ให้รับกับใบหน้า เอ๊ย ให้พอดีกับขนาดเท้าเราแล้ว (รองเท้าสามารถยืมได้จากที่ visitor center ค่ะ) แค่ขาเดินขึ้นเพียงอย่างเดียว เราก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่ส้นเท้า และสัมผัสได้ว่ามันจะต้องขึ้นเป็นตุ่มน้ำพองๆ ขึ้นมาในอีกไม่ช้าแน่นอน
จากที่ทุกคนได้อ่านเท่าที่เราเล่ามา คงไม่มีใครกล้ามาเดินเขาแล้วเป็นแน่ อย่าเพิ่งหมดแรงใจค่ะ เราขอนำเสนออีกด้านหนึ่ง แม้ว่าขาพี่จะเปลี้ยไปแล้วก็ตาม แต่แค่หันหลังกลับไปมองเส้นทางที่ผ่านมาแล้วแบบ... แม่ขา หนูจะออกไปแตะขอบฟ้า สุดท้ายแม้โชคชะตาไม่เข้าใจ... เอาเป็นว่าจะกล่าวว่า natural reward ก็คงจะไม่กระดากปากมากนัก ภาพที่เราเห็นเบื้องหน้ามันบวกกับความพยายามเดินไต่ระดับความสูงเหนือน้ำทะเลของเราเข้าไปแล้ว เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ได้เลยจริงๆ
และนั่นแหละค่ะ อย่างที่บอกว่านี่ชีวิตจริง ยอดขง ยอดเขาอะไรกัน ไร้สาระ! ผ่านไปครึ่งวันก็ถึงทางแยกให้พวกเราต้องตัดสินใจว่าวันนี้ตัวแกน่ะมีกำลังจะพิชิตยอดเขาได้แค่ไหนกัน หลังการปรึกษากันแล้วถึงความเป็นไปได้ ความปลอดภัย ระยะเวลาที่เหลืออยู่ และสภาพซอมบี้ของเรา เราก็ตัดสินใจเดินเลี้ยวไปยัง Tuckerman Ravine trail
Tuckerman Ravine เป็นอีกเส้นทางหนึ่งซึ่งอยู่ที่ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 4,354 ฟุต กับสภาพภูมิประเทศที่ยังคงเดิม เพิ่มเติมคือคนเดินหมดแรงไปกว่าครึ่งแล้ว แต่เดินมาได้สักครึ่งชั่วโมงเราก็เริ่มเห็นจุดหมายปลายทางอยู่เบื้องหน้า Tuckerman Ravine มีลักษณะเป็น bowl หรือเป็นเหมือนอ่างซึ่งมักจะมีหิมะปกคลุมอยู่เกือบตลอดทั้งปี ทำให้เป็นอีกสถานที่สุดฮิตของผู้ที่ชื่นชอบการเล่นสกี จะพากันแบกสกีขึ้นมาเพื่อเล่นสกียังยอด Tuckerman Ravine ซึ่งเป็นเพียงไม่กี่ที่ที่จะยังมีหิมะหลงเหลืออยู่ในช่วงเดือนเมษายนแบบนี้ ใช่ค่ะ คุณฟังไม่ผิด เขาแบกสกีกันขึ้นมา ป้านี่แค่เดินขึ้นมาเฉยๆ ยังแทบไม่รอด
สภาพอย่างที่เห็นเลยค่ะ เรานั่งกินข้าวกลางวันแบบง่ายๆ กันบนยอด Tuckerman Ravine เก็บภาพความประทับใจกันเล็กน้อย ปั้น snowman แบบตามมีตามเกิด ส่งยิ้มทักทายให้กับผู้ที่ร่วมเดินทางผ่านมายังจุดหมายปลายทางเดียวกัน เพื่อบอกว่า "เฮ้ย! นายก็แน่เหมือนกันนี่หน่า มาถึงจนได้" ก่อนหอบร่างกายอันบอบช้ำเดินทางกลับยัง visitor center พร้อมตุ่มน้ำใสอันเบ้อเริ่มที่ส้นเท้า
เอาเป็นว่า... แม้เราจะยังไม่สามารถพิชิต dream destination ของเราได้ในครั้งนี้ เนื่องจากความอ่อนหัดของเราในครั้งนี้ เราขอกลับไปฝึกฝนเคล็ดลับวิชากันอีกสักตั้ง แล้วเราจะกลับไปพิชิตนายให้ได้นะ Mount Washington
ขอลาบทความนี้ไปพร้อมกับภาพที่เหล่าผู้พิชิตยอดเขาได้สำเร็จเขามาโพสต์อวดกันในหน้าเว็บ www.summitpost.org นะคะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in