ควันสีขาวลอยกระจายอยู่ทั่วบริเวณ
กลิ่นเหม็นๆพวกนี้ไม่น่าจรรโลงจมูกเลยซักนิด
เสียงดนตรีแผ่วเบา ดังแซรกอยู่เบื้องล่างบทสนทนา

ความเศร้าทำให้ฉันมาที่นี่

'ฉันเองนั่งอย่างเดียวดาย
โชคดีหน่อยที่มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนทำนู่นนี่นั่นอยู่ใกล้ๆ

ฉันถือแก้วอยู่ในมือ
น้ำในแก้วเปลี่ยนจากรสฝาดๆเป็นรสจืดชืด
แต่ฉันไม่สนใจมันหรอก
ฉันกำลังดำดิ่งสู่ช่วงชีวิตหนหลัง

ณ ที่แห่งนี้ผู้คนมากมายมาเพื่อใช้ความคิด
เสียงดนตรี ควันบุหรี่ และน้ำรสขมพวกนี้แหละ
คือปัจจัยที่ดีในการใช้ความคิด
ที่นี้ยังเป็นที่ที่รวบรวมอารมณ์ของผู้คนได้หลากหลายที่สุด
รัก โลภ โกรธ หลง มีความสุข ท้อแท้ หมดหวัง ตังไม่มี ตังมีเหลือ

'หาได้ทั้งหมดจากที่นี่

ถ้านั่งนิ่งๆแล้วฟังเสียงผู้คนคุณอาจจะได้ยินคำว่า

"ฉันโดนแฟนทิ้ง"
"ฉันกำลังจะแต่งงาน"

"ฉันพึ่งได้โบนัสก้อนโต เฉยมาฉลอง"
"ฉันกำลังจะตกงาน"

หรืออะไรก็แล้วแต่มากมายไปหมด

บางครั้งการมาที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นควัน และน้ำรสขมพวกนี้
ก็ทำให้ฉันเข้าในชีวิตมากขึ้นนิดหน่อย

ในขณะที่ฉันกำลังเศร้า หลายๆคนก็กำลังเศร้าเช่นกัน
นั้นหมายถึง ฉันยังมีเพื่อนอีกหลายคนที่เป็นเหมือนฉัน

และเช่นกันอีกไม่กี่วันฉันก็อาจกำลังมีความสุขเหมือนคนที่กำลังจะแต่งงานและคนที่พึ่งได้โบนัสพวกนั้น
เหมือนกับเช้าวันรุ่งขึ้นที่ฉันลุกขึ้นไปทำงาน โดยไม่รู้สึกๆถึงรสขมๆของสิ่งที่ฉันดื่มไปในคืนนี้