ร้านกลับมาเปิดอีกครั้งหลังจากหยุดปีใหม่ไปหลายวัน ทั้งเธอและนัทมาถึงแล้ว ขณะกำลังช่วยกันจัดร้านให้พร้อมสำหรับวันแรกในการทำงานของปีนี้นัทก็กล่าวทัก “รู้สึกได้กลิ่นอะไรแปลกๆ มั้ย”

“ไม่นี่” เธอตอบ นัทขมวดคิ้ว สูดลมหายใจฟุดฟิด“ฉันว่ามี กลิ่นมันเหมือนกลิ่นสาบจางๆ” ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ตัว “มาจากตัวแกนี่”

 “ติดจากคนอื่นมามั้งเมื่อเช้ามาจากบ้าน คนเยอะ เบียดกันเป็นปลากระป๋อง” เธอยกแขนตัวเองขึ้นดม “เหงื่อก็ไม่ได้ออกเยอะนะ กลิ่นชัดขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อ้าว เมื่อคืนค้างบ้านหรอกหรือ นึกว่ากลับมานอนคอนโด” นัทสูดจมูกอีกรอบ “เออ ก็ไม่ชัดขนาดนั้นหรอก” ก่อนจะหันมามองเขาเป็นเชิงขอความเห็น เขานิ่งคิดก่อนจะส่ายหัว

ได้เวลาเปิดร้าน เธอออกไปจากห้องครัว นางแมวที่ถอยกรูดๆ ไปหลบที่ซอกข้างตู้เดินออกมาหามุมโปรดของมันตามเดิม เขาเหลือบตามองนัท เจ้าตัวกำลังก้มดูมือถือ ขะมักเขม้นกับการกดพิมพ์ เขาจึงไม่พูดอะไรต่อ

เขาได้กลิ่นที่นัทว่าเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นเขามั่นใจว่ากลิ่นสาบดังกล่าวไม่ใช่กลิ่นสาบจากคนที่แออัดเบียดเสียดธรรมดาๆตามที่พวกเธอเข้าใจ

ไม่ผิดแน่ นี่เป็นกลิ่นสาบจากไอของวิญญาณ

...

เธอเพิ่งอธิบายส่วนประกอบของขนมให้กับลูกค้าที่สงสัยเสร็จหลังจากนำขนมชิ้นที่ลูกค้าตัดสินใจเลือกไปเสิร์ฟที่โต๊ะเธอก็กลับมานั่งประจำที่หลังเคาน์เตอร์ตามเดิม เมื่อครู่ระหว่างบทสนทนาเธอแอบสังเกตปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม ไม่พบว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าปกติก็โล่งใจ บางทีเพื่อนของเธออาจจะแค่จมูกเพี้ยนเฉยๆ

เมื่อคืนเธอแวะกลับไปค้างที่บ้านอีกครั้งหนึ่งเนื่องจากน้องสาวที่นานๆจะมีโอกาสได้กลับบ้านสักทีเพิ่งกลับมาถึง นอกจากรูปถ่ายของป้าที่เพิ่มมาบนหิ้งถัดจากรูปของเหล่ากงเหล่าม่าและบรรพบุรุษคนอื่นๆทุกอย่างก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมมากนัก เธอนอนคุยกับน้องจนดึกก่อนจะหลับไป ตื่นมาตอนเช้าเพื่อรีบไปที่ร้าน เธอแวะไหว้รูปถ่ายบรรพบุรุษก่อนจะออกจากบ้าน รู้สึกว่าอากาศยามเช้าวันนี้หนาวนิดหน่อย แต่ก็คงจะกลับมาร้อนจากแดดในช่วงสายเหมือนเดิม เธอรีบออกจากบ้าน ก่อนที่จะต้องผจญกับการจราจรที่ติดขัดมากไปกว่านี้

ลูกค้าอีกคนเดินเข้ามาในร้าน เธอส่งเสียงต้อนรับในไม่นานนัก ลูกค้าก็ทยอยกันมาจนเต็มร้าน เธอยุ่งกับงานจนลืมเรื่องที่ถูกทักไปเมื่อเช้าเสียสนิท

เธอกลับเข้ามาในครัวอีกครั้งในช่วงบ่ายๆผลัดให้นัทออกไปเฝ้าร้านแทน เจ้าแมวเดินนวยนาดเข้ามาคลอเคลียที่ขา เธอได้แต่ปล่อยให้มันถูไถจนพอใจ ด้วยมือไม่ว่างเพราะกำลังตักข้าวเข้าปาก กว่าจะกินอิ่มนางแมวก็เดินไปนอนเหยียดยาวที่มุมโปรดต่อแล้ว เธอกำลังหยิบแป้งและส่วนผสมอื่นๆออกมาจากตู้ ลงมือเตรียมขนมสำหรับวันรุ่งขึ้น เขาพูดขึ้นมาหลังจากนั่งมองเธออยู่เงียบๆ มาพักใหญ่ “ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

“ก็ดีนี่” เธอตอบรวมๆไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงเรื่องไหนกันแน่ เขาขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้ารับ บทสนทนาจบลงเพียงแค่นั้น