เสียงดนตรีเพลง Jingle bells สลับกับ Joy to the world และ We wish you a merry Christmas ดังก้องจากโถงทางเดินเข้ามาในห้องของเธอตั้งแต่เช้า เธอลุกจากเตียงอย่างหงุดหงิดงัวเงียไปส่องตาแมวที่ประตูห้อง พบว่าเป็นเสียงจากรถเด็กเล่นคันใหม่เอี่ยมของลูกชายวัยกำลังซนห้องถัดกันไปไม่ไกลที่เจ้าตัวขับวนไปวนมาอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย

หลังจากเสียงเพลงดังกล่าวดังวนไปมาเป็นรอบที่สิบสลับกับเสียงตะโกนกรีดร้องของเจ้าของรถเป็นระยะเธอตัดสินใจเปิดประตูออกไป เดินไปหาเด็กชาย “น้องพี ไปเล่นในสนามข้างล่างดีกว่ามั้ยครับ”

“ไม่อ่ะ” เด็กชายวัยสี่ขวบตอบทันควัน เธอชักจะหมดความอดทน จ้องหน้าเด็กชาย “ทำไมถึงไม่ล่ะครับ”เจ้าเด็กแสบวิ่งหนีไปหาแม่ที่เปิดประตูห้องออกมาพอดี เธอปั้นรอยยิ้มฝืดๆส่งให้

“ขอโทษนะคะ พอดีว่าเสียงรถของเล่นของลูกคุณมันดังเข้าไปถึงในห้อง รบกวนให้น้องลงไปเล่นข้างล่างได้มั้ยคะ”

“แหม น้องยังเห่อน่ะค่ะ”ผู้เป็นแม่ตอบพร้อมเสียงหัวเราะ เธอหุบยิ้มทันควัน เดินกลับเข้าห้อง โทรหาสำนักงานนิติบุคคลอาควรชุดแจ้งเรื่องว่ามีคนทำเสียงรบกวนจากส่วนกลาง ขอให้มาช่วยจัดการ ไม่นานนักเสียงเพลงกวนประสาทก็เงียบลง ความหงุดหงิดของเธอยังไม่จางหายเธอมุดกลับเข้าที่นอน พยายามข่มตาให้หลับต่อก็ไม่สำเร็จ จึงลุกขึ้นมาเปิดโน้ตบุ้ค เตรียมจัดการสรุปบัญชีสิ้นปีของทางร้านที่ทำค้างไว้เมื่อเช้ามืดเพราะเผลอหลับไปก่อน แก้วกาแฟเย็นชืดวางอยู่บนโต๊ะ เธอหยิบแก้วมากระดกให้หมดก่อนจะไปล้างหน้าแปรงฟัน กาแฟดำยิ่งทวีรสชาติขมเปรี้ยวติดลิ้นเมื่อเย็นแล้ว

เธอกำลังชงกาแฟแก้วใหม่ให้ตัวเองเมื่อมีโทรศัพท์จากเพื่อนดังขึ้น“ตื่นแล้ว งานค้างอยู่ แค่นี้นะ” เธอวางสาย ก่อนจะเปิดโปรแกรมบัญชีขึ้นมาอีกครั้ง

...

นัทวางมือถือลงกับโต๊ะ สงสัยจะโทรไปผิดจังหวะ ฟังจากเสียงที่หงุดหงิดกว่าปกติก็แทบไม่ต้องเดาว่าเพื่อนคงโต้รุ่งลุยงานอีกแล้วทั้งๆ ที่นอนไปก่อนแล้วค่อยตื่นมาทำก็ได้ เธอหันไปมองหน้าจอโน้ตบุ้คที่เปิดหน้าเพจของร้านค้างไว้ แม้วันนี้เป็นวันหยุดสิ้นปีแต่เธอก็ยังคงเข้าไปตั้งสเตตัสส่งท้ายปีเก่าในหน้าเพจเพื่อไม่ให้เงียบเหงา ส่วนเว็บไซต์ของทางร้านนั้นเธอจัดการเปลี่ยนพื้นหลังและแบบอักษรให้เข้ากับเทศกาลไปตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว จากที่เธอได้คุยกับลูกค้าและข้อมูลจากแบบสำรวจ เธอกำลังคิดว่าจะจัดให้ทางร้านมีรายการขนมพิเศษหรือส่วนลดรับต้นปี แต่คงต้องรอให้เพื่อนของเธออารมณ์ดีก่อน เธอปิดหน้าเว็บเพจของทางร้าน เปิดซีรีส์เรื่องที่กำลังติดอยู่ดูต่อ รอช่วงเย็นค่อยโทรไปชวนเพื่อนอีกที

...

เขานอนแผ่อยู่บนเก้าอี้ เหยียดขายาวเลยออกมาถึงพื้น คิดถึงฝันเมื่อหลายวันก่อน จนตอนนี้ เขาอยู่ที่ร้านนี้มาได้สองเดือนแล้ว ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ สำหรับเรื่องของเขา มีแต่เรื่องของเจ้าของร้านที่เขาได้เรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ

นางแมวสามสีนอนกลิ้งอยู่แทบเท้า ย่ำอุ้งเท้าสลับไปมาอยู่บนเท้าของเขาสลับกับการงับข้อเท้าเบาๆเหมือนเด็กคันเหงือก นี่ก็อีกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเธอ เขาชักเท้าขึ้นมาไว้บนเก้าอี้ นางแมวร้องเหมียว ก่อนจะพุ่งขึ้นมานอนทับท้องของเขาแทน

เขานึกถึงคำพูดสุดท้ายของลุงในฝันของเขา หรือที่จริงแล้ว นั่นคือจิตใต้สำนึกของเขาเองที่กระตุ้นเตือนให้เขาออกก้าวเดินต่อไปได้แล้ว?

นาฬิกาที่ฝาผนังร้านบอกเวลาเที่ยงคืนตรงของวันใหม่