นี่เป็นหน้าตาของรถหวานเย็นค่ะ 

      กว่าเราจะถึงสังขละก็ปาเข้าไปบ่ายสามกว่าๆแล้วค่ะ เมื่อรถตู้มาส่ง เราก็ต้องนั่งพี่วินต่อเพื่อไปยังที่พักของเรา สำหรับทริปนี้เราพักที่ P. Guest house  เราจองห้องพัดลม แบบห้องน้ำรวม ค่อนข้างประทับใจค่ะ เพราะบริการดีมาก เป็นกันเอง ให้คำแนะนำเราตลอดทริป วิวสวย และที่สำคัญคืออาหารอร่อยค่ะ:)  (ทางที่พักมีบริการเช้ารถมอเตอร์ไซต์ด้วยนะ) แต่เนื่องด้วยพวกเราสองคนขับมอเตอร์ไซต์ไม่เป็น  พวกเราจึงใช้สกิลการเอาตัวรอดด้วยการขอเบอร์พี่วินที่มาส่งเราที่เกสเฮ้าเผื่อให้พี่เค้ามารับ

เมื่อเรามาถึงก็เอาข้าวของสัมภาระเข้าไปเก็บที่ห้อง วันนี้เรามีแพลนจะไปถนนคนเดินค่ะซึ่งจะเปิดประมาณหนึ่งทุ่ม แต่ด้วยความหิวจัด เพราะไม่ได้กินข้าวเที่ยง เราสองคนจึงจัดข้าวผัดแหนมของทางเกสเฮ้าท์ไปคนละจานค่ะ ราคาจานละ 60 บาท ถ้าเทียบกับปริมาณและรสชาติถือว่าไม่แพงเลย 

      หลังจากทานอาหารเรียบร้อย อิ่มหนำกันถ้วนหน้าแล้ว พวกเราก็สังเกตเห็นแสงอาทิตย์ยามเย็นสวยมาก  พวกเราจึงทนไม่ไหวที่จะหยิบกล้องมาถ่ายรูปซักสองสามช้อต (ลืมบอกไปเราสองคนเป็นพวกบ้ากล้องเอามากๆ) รวมๆเวลาถ่ายรูปก็ปาไปเป็นชั่วโมงค่ะ 555 

ข้าวผัดแหนมที่ พี เก้สเฮ้าท์

      และแล้วก็ได้เวลาไปเดินถนนคนเดิน เราจัดแจงโทรหาพี่วินคนเดิมให้มารับเราที่เกสเฮ้าท์ ปลายทางคือถนนคนเดินค่ะ แต่เดี๋ยวก่อน ท้องฟ้าก็ยังไม่มืดมาก ถนนคนดินก็เปิดจนดึกด้วย 

เพราะความอยากของเราจึงบอกพี่วินว่า "พี่ๆตอนนี้ยังไปสะพานมอญได้ไหมคะ?" 

พี่วินตอบกลับว่า "ได้น้อง จะแวะก่อนไหมล่ะ อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่"

 เรา "จัดเลยค่ะพี่"

แล้วเราก็วาปมาที่สะพานมอญ.... ขนาดเย็นแล้วยังมีคนเดินเต็มเลย เรากับเพื่อนลงจากมอไซต์ แล้วเดินไปยังต้นสะพานฝั่งไทย (อีกฟากของสะพานเป็นหมู่บ้านมอญ ซึ่งมีชาวมอญอาศัยอยู่ค่ะ) เมื่อเราเห็นความใหญ่และยาวของสะพาน ก็ทำให้เราอึ้งไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะตระหนักได้ว่าต้องรีบเดิน ก่อนที่ฟ้าจะมืดซะก่อน เราสองคนค่อยๆเดินตามสะพานที่ทอดยาวออกไปเรื่อยๆ  ขณะที่เรายังอยู่กลางสะพานนั้นฟ้าก็มืดซะแล้ว เราจึงเดินต่ออีกนิดหน่อย แล้วค่อยเดินย้อนกลับมาที่ต้นสะพานฝั่งไทยเพื่อนั่งวินไปที่ถนนคนเดินค่ะ  ที่ต้นสะพานจะมีพี่วินรออยู่เยอะมาก เพราะฉะนั้นไม่ตองกลัวจะกลับไม่ได้นะคะ 

      มาถึงถนนคนเดิน...     ของที่เห็นคนมาทานกันเยอะเลยก็เห็นจะเป็น จิ้มจุ่มของพม่า  มีลักษณะเป็นไม้ๆค่ะ ส่วนตัวเนื้อก็จะเป็นพวกเครื่องในหมู พวกตับหมู ไส้หมู ลิ้นหมู ทานกับน้ำจิ้มของเค้า ถ้าใครชอบทานเครื่องในก็จัดว่าเด็ด แต่ถ้าใครไม่ชอบทานเหมือนเรา ก็คงไม้เดียวจอดค่ะ 555 

หมูจุ่มพม่า (น้องเค้าทานดูอร่อยกันมากๆ)

      ในตลาดส่วนใหญ่จะขายของกินค่ะ มีทั้ง หอยทอด พิซซ่า หมูจุ่มพม่า(มีหลายร้าน) ลูกชิ้นทอด และอีกหลายอย่างเลย มีของที่ระลึกขายด้วยเป็นพวก พวงกุญแจ สร้อยข้อมือ น่ารักมาก เหมือนจะเป็นงานแฮนเมดด้วยนะ ถ้าใครอยากได้ของฝากติดไม้ติดมือกลับไปฝากคนที่บ้านก็ช้อปกันได้สบายเลย  

เดินได้ซักพักก็เริ่มมีฝนปรอยลงมา พวกเราจึงรีบไปซื้อขนมกลับไปกินที่ที่พักเผื่อหิว แล้วเราก็เดินไปขึ้นพี่วิน แค่15 นาทีก็ถึงที่พักแล้ว เวลาก็ประมาณสามทุ่มแล้ววว พวกเราจึงแยกย้ายกันอาบน้ำแล้วมานั่งวางแผนสำหรับการเที่ยวในวันพรุ่งนี้ ก่อนจะเข้านอน

วัดเสาร้อยต้น (แต่พี่เค้าบอกว่ามีเกินแล้ว ทำเพิ่ม)

น้องๆที่มาถ่ายรูปให้เราค่ะ

วัดวังก์วิเวการาม(เก่า) หรือ วัดจมน้ำ

น้องลูกสาวของคุณลุงที่มารับเราค่ะ

โจ้กมอญ