รู้ไหม เรื่องตลกร้ายคืออะไร

          ควันบุหรี่ที่ลอยคละคลุ้งจนน่าเวียนหัว 

          ฝนที่ตกลงมาแทบจะตลอดทั้งคืน ท้องฟ้าหม่นหมอง ไร้ซึ่งดวงดาวอย่างทุกวัน

          "เริ่มติดแล้วนะ"

          เป็นคำทักทายที่ดูไม่ชอบมาพากลนัก ทว่ากลับสร้างรอยยิ้มให้กับผู้ถูกกล่าวถึง หญิงสาวอัดแท่งนิโคตินที่มีอยู่ไม่ถึงครึ่ง สูบควันเขาปอดก่อนจะปล่อยมันสู่ท้องฟ้าสีหม่นเบื้องหน้า ไม่ได้หันไปมองเจ้าของเสียงข้างตัว แต่กระนั้นแล้วร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร

          "รู้น่า"

          "แต่ก็ยังสูบ"

          "ก็พี่เป็นคนสอน"

          ปฏิเสธไม่ลง－ เธอมั่นใจว่าเขาต้องปฏิเสธไม่ลงแน่ๆ และมันก็ไม่ได้ผิดคาดนัก เมื่อสุดท้ายเจ้าของห้องก็ลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าของตัวเองบ้าง
หลุดหัวเราะเบาๆ ยามที่อีกคนคาบมาร์ลโบโรคริปมิ้นท์ไว้ ควานหาซิปโป้สีเงินที่ควรจะอยู่ในกระเป๋ากางเกง แต่มันไม่มี

          จะมีได้ยังไงกัน ในเมื่อ

          "ลิน"

          "เปล๊า ใครเอาไป ไม่มี๊"

          ได้ยินเสียงหัวเราะเหอะเป็นการตอบกลับ ไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะหันหลังให้กับราวระเบียง การกระทำทุกอย่างล้วนมาจากความตั้งใจ และผู้ถูกกลั่นแกล้งก็ไม่ได้มีทีท่าหัวเสียอะไรขนาดนั้น－ คงจะชิน

          "ขอไฟหน่อย"

          ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่กลับไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าคมคาย สายตาจับจ้องไปยังบางอย่างในมือเล็ก หรือแท้จริงแล้วเขาอาจจะไม่ได้สนใจมันเลยตั้งแต่แรก

          "ก็เอาดิ"

          ถือเป็นคำเชิญชวน

          ลมหายใจร้อนคืบคลานเข้าใกล้ เพียงชั่วครู่ที่ปลายบุหรี่ทั้งสองมวนแนบชิดกัน ก่อนจะผละออกเมื่อติดไฟ

          ก็บอกแล้ว เขาคงจะชิน

          "ขอบใจ"

          "สำหรับ ?"

          "ไฟ"

          "แค่นั้นเหรอ"

          ...

          "อือฮึ"

          และอีกครั้ง ถือเป็นคำเชิญชวน เพียงแต่ครั้งนี้มันไม่ใช่แค่ปลายบุหรี่ที่แนบชิดกัน แต่เป็นสิ่งที่หวานกว่า

Faded jeans and faded room

Didn't wanna fuck it up with you

But you hit him with the, "Come through"

          รู้ไหม เรื่องตลกร้ายคืออะไร


          นาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาเที่ยงคืนกว่า

          ควันบุหรี่ที่ลอยคละคลุ้งจนน่าเวียนหัว อาร์คติกแบล็คในมือบางถูกเปลี่ยนเป็นคริปมิ้นท์อีกมวน

          ฝนที่ตกลงมาแทบจะตลอดทั้งคืน ท้องฟ้าหม่นหมอง ไร้ซึ่งดวงดาวอย่างทุกวัน

          หรือจะเรื่อง

          "เราไม่ได้เป็นอะไรกันใช่มั้ย"

          เธอเอ่ยถาม อัดควันเข้าปอดราวกับไม่ได้ใส่ใจคำถามนั้นนัก แต่ทว่าดวงตาสีเทาหม่นกลับรอคอยคำตอบ แม้จะรู้อยู่กลายๆ ว่ามัน

          "อือฮึ"

          จะออกมาในรูปแบบไหน

          เขาเด็ดขาดเสมอสิ่งที่เขาตัดสินใจก็ถูกต้องเสมอเช่นกัน

          "อืม ดีแล้ว"

          อีกครั้งที่เอ่ยคำโกหกออกไป แม้สิ่งที่เป็นอยู่จะดีแล้วก็ตาม 

          ครั้งนี้เธอไม่ใช่คนคุมเกม เขาก็ด้วย นั่นเพราะเราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใครคิดจะเล่นมัน เพราะรู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร

          "อยากให้เป็นอ่อ"

          เขาเอ่ยถาม แตกต่างกันตรงที่นัยน์ตาสีรัตติกาลจ้องมองมาอย่างเปิดเผย คนตัวเล็กสูดลมหายใจเบาๆ รับเอาควันบุหรี่และกลิ่นฝนเข้าไป ก่อนจะส่ายหน้าเป็นคำตอบ

          "ไม่"

          ไม่เชิง

          อย่างว่า เพราะรู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร

          "พี่"
          "คิดว่าเราจะรักกันได้มั้ย"

          ไม่ใช่คำถามที่น่าใส่ใจ มันเลื่อนลอย ไร้จุดหมาย ราวกับว่าคำตอบของมันจะกลายเป็นสิ่งไม่สำคัญเมื่ออีกฝ่ายเอื้อนเอ่ยมันออกมา

          "ไม่รู้เหมือนกัน"

          ไม่มีใครรู้หรอก
          แต่ที่รู้คือในตอนนี้เราไม่ได้รักกัน ไม่เลยสักนิด