Although the world turns 10 times or 100 times around the sun, I will make you sure that you're reason of my smile on this day. Then I would like to let you know that when you look back to this day you will meet me smile for you always.

31 ธันวา 2018

ในที่สุดวันนึ้ก็มาถึง วันที่ชีวิตผมเดินมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง

บางครั้งผมก็หวังให้เวลายืดออกไปอีกหน่อย แต่ก็นั่นแหละ ความจริงเรายืดเวลาไม่ได้ หยุดเวลาก็ไม่ได้

เมื่อกลางปีที่แล้ว จุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิตผมคือการเข้ามาเป็นสมาชิก wannaone ซึ่งจุดเปลี่ยนนั้นนำพาเรื่องราวและผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิตผม รวมถึงเขาคนนั้น

เขา คนที่บอกว่าอยากร่วมวงกับผมตั้งแต่ในรายการ

เขา คนที่ทำให้ผมมีโอกาสได้ส่องแสงมากขนาดนี้

เขา คนที่รักความสะอาดมากๆจนผมแอบคิดว่าเขาคงอยากแต่งงานกับเครื่องดูดฝุ่น

เขา คนที่ไม่ว่าจะมีกี่ตัวเลือกเขามาให้เลือก ก็ยังคงเป็นผมที่เขาจะเลือกเสมอ

เขา คนที่ผมกลัวเหลือเกินว่าในวันที่เวทมนตร์ที่ชื่อว่าสัญญาวงหมดลงแล้วเขาจะหายไปเหมือนกับรถฟักทองของซินเดอเรลล่า ที่เมื่อระฆังดังตอนเที่ยงคืนก็จะหายไป

ผมพูดเรื่องนี้ไปหลายรอบกับเขาแล้วในเดือนนี้ แต่เขาก็ยังคงยืนยันกับผมเสมอว่า มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนถ้าความรู้สึกของเราเหมือนเดิม ระยะทางทำอะไรไม่ได้หรอก

ก็คงจริงอย่างเขาว่า

แต่ผมก็ยังกังวลเรื่องเขาอยู่ดี จริงๆแล้วผมว่า ผมคงเป็นห่วงเขามาก ทั้งๆที่คนที่น่าเป็นห่วงมากกว่าคือตัวผมเอง  ไม่มีเขาคอยเตือนให้ล้างหน้า เตือนเรื่องตารางงาน เรื่องพฤติกรรมแล้ว ผมจะไม่ทำอะไรพลาดใช่ไหม

ตอนนี้ ผมว่าผมคงแพนิคหน่อยๆ

คืนนี้คงเป็นคืนสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ในฐานะ คิมแจฮวาน wannaone พอลืมตาขึ้นในวันพรุ่งนี้ ผมอาจจะกลับมาเป็นแค่คิมแจฮวานธรรมดา การได้มาซึ่งความรักมากมายขนาดนี้ทำให้ผมกลัวไปหมด

แต่เรื่องที่น่ากลัวกว่านั้นคือการที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าผมไม่ได้อยู่ที่เดียวกันกับเขาต่อไปแล้ว

เอาเป็นว่า ผมจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดในฐานะ
คิมแจฮวาน wannaone

อย่างที่เขาคอยบอกกับผมเสมอว่าให้เต็มที่กับวันนี้เพื่อในวันนึงที่ผมมองกลับมาตรงนี้ผมจะได้ไม่เสียใจกับอะไรและยิ้มได้ทุกครั้ง

ขอบคุณนะครับ พี่มินฮยอน

คิมแจฮวาน wannaone

"แจฮวาน นี่อะไรอ่ะ นายแอบเขียนไดอารี่อีกแล้วหรอ" ผู้ชายหน้าเหมือนจิ้งจอกคนนั้นเข้ามาเอะอะ ก่อนจะฉวยสมุดเล่มเล็กที่คิมแจฮวานเพิ่งปิดลงไป


"เอาคืนมาหน่า พี่มินฮยอน อย่ายุ่งกับของของผม"
คนตัวเล็กกว่าพยายามยกมือคว้าสมุดที่ผู้ชายคนนั้นยกสูงขึ้นเหนือหัว แต่ไม่รู้ทำอีท่าไหน รู้ตัวอีกทีก็โดนกักตัวไว้ในอ้อมกอดแกร่งแล้ว


"ไหน เมื่อกี้แทนตัวเองว่าอะไรนะครับ คุณคิมแจฮวาน" มินฮยอนส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับคนในอ้อมกอด จนคนตัวเล็กต้องเบือนหน้าหนี 

"เรา เอาของเราคืนมาหน่า แล้วก็ปล่อยแจนได้แล้ว" คนตัวเล็กพูดเสียงอ่อยๆไม่เหมือนกับตอนโวยวายในรายการ ก่อนก้มหน้างุดๆลงกับอกของมินฮยอน

"เอ๊ะ ไหนดูสิ ไดอารี่เล่มนี้มันไม่เหมือนกับเล่มที่นายเขียนบ่อยๆนิ" คนตัวโตกว่าพลิกสมุดสีสวยในมือไปมา



'ก็ไม่เหมือนน่ะสิ มันเขียนเฉพาะเรื่องของพี่ จะไปเหมือนได้ไง' คิมแจฮวานได้แต่คิดในใจ ก่อนเถียงออกไป



"ก็เหมือนๆกันนั่นแหละ เอาคืนมาได้แล้ว แล้วก็ปล่อยแจนด้วย!" คิมแจฮวานเงยหน้าขึ้นมาเถียงเสียงแข็งก่อนเขาจะพบว่านั้นคือสิ่งที่ผิดพลาดมาก เพราะได้สบเข้ากับสายตาของคนตัวสูงกว่าที่หวานจนทำมือไม้อ่อน


"งั้นขออ่านหน่อยนะครับ" มินฮยอนไม่พูดเปล่า ว่าแล้วก็เปิดสมุดออกทันที


เปิดออกทั้งๆที่กักตัวอีกคนไว้ในวงแขนนั่นแหละ



"เกี่ยวกับคุณคนนั้นนั่นแหละ" ทันทีที่เปิดออกก็อ่านออกเสียงทันที

"อ่านเงียบๆได้ไหมเล่า!" คนในวงแขนพูดด้วยน้ำเสียงดุๆทั้งๆที่หูทั้งสองข้างแดงแจ๋แล้ว ในความคิดมินฮยอนแบบนั้นมันโคตรน่ารักเลย

"อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้ว แต่ขออ่านหน้านึงนะ เดี๋ยวสุ่มเอา ถ้าเจอหน้าเปล่า ก็ไม่อ่านละ โอเคไหม " มินฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

ดีจนแจฮวานนึกหมั่นไส้

"โอ๊ยๆ พี่เจ็บนะ แจฮวาน"

เลยแอบหยิกพุงไปหนึ่งที

"โอเคได้ งั้นปล่อยเราก่อน"



ทันทีที่แจฮวานพูดจบ มินฮยอนก็จูงมือเจ้าของไดอารี่ไปนั่งที่เตียงข้างๆกัน ก่อนจะหลับตาสั่มเปิดหน้าหนึ่งในไดอารี่

"อ่าโชคดีจัง ได้ของวันนี้พอดี เพิ่งเขียนเสร็จพอดีเลยนะเนี่ย" มินฮยอนพูดก่อนจะเริ่มอ่านทั้งๆที่มืออีกข้างก็ลูบมือคนตัวเล็กไปเรื่อยๆ

"อ่า แจฮวานนี่กังวลขนาดนี้เลยหรอ" มินฮยอนที่ปิดสมุดลง จับหน้าคนตัวเล็กที่ทำหน้ามุ่ยให้หันเข้ามาหา

"ฟังนะแจฮวาน พี่จะพูดอีกครั้ง พี่การันตีอะไรไม่ได้หรอก ไม่มีอะไรเป็นนิรันดร์ พี่ก็ด้วย พี่ตอบเราไม่ได้เลยว่าจะรู้สึกกับเราแบบนี้อีกนานแค่ไหน อาจจะอีกสิบเดือน สิบปี หรือจนพี่ตาย แต่พี่จะไม่มีทางหายไปเพราะแค่วอนนาวันหมดสัญญาแน่นอน เข้าใจไหม

และก็อยากให้เรารู้ไว้พี่น่ะ พยายามจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ต่อให้เราจะต้องปล่อยมือกันไป ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร แต่เมื่อมองย้อนกลับมาตรงนี้ ก็จะยังมีเรา มีพี่ นั่งคุยกันตรงนี้ ตลอดไป ณ ที่ตรงนี้ เวลานี้ เราจะยังเหมือนเดิมเสมอ" น้ำเสียงใจดีพูดขึ้นก่อนจ้องหน้าคนตัวเล็ก



คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก กับคำพูดที่มินฮยอนพูดให้เขาฟังมาตลอดเดือนนี้ที่เขาเริ่มแพนิคเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา ที่อาจจะต้องจบลงตามเวทมนตร์ของ wannaone 

"แต่เรื่องหนึ่งที่พี่มั่นใจและการันตีได้ คือพี่จะไม่ยอมให้คนอื่นเขามามีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ของเราแน่นอน ถ้าเราจะต้องปล่อยมือกันจริงๆ ก็ต้องเพราะเราไม่รักกันแล้ว เข้าใจไหม แจฮวาน"

คนตัวเล็กพยักหน้ารัวๆ คางชิดอก 

"พี่จะโทรมาเตือนเราทุกเรื่อง แล้วก็นะ เรื่องระยะทางก็ไม่ต้องกังวล หอพักนิวอีสท์ก็อยู่ในโซลนะ ไม่ใช่ว่าขึ้นไปอยู่อลาสก้าสักหน่อย"

เพราะประโยคท้ายทำให้คนที่ก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมาก่อนชกเข้าที่ไหล่ซ้ายของคนพูด

"หยุดแซวได้แล้ว พี่มินฮยอน ไปเตรียมตัวออกไปงานกาโยกันได้แล่ว"

ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ตั้งท่าจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ไม่ทันได้ยืนเต็มความสูงก็โดนผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้นดึงตัวไว้จนเซลงมานั่งบนตักของคนที่เตรียมตัวมาอย่างดี

หมาจิ้งจอกได้โอกาสก็กอดเอวแพะตัวเล็กแน่น ทำเอาแพัตัวเล็กหน้าขึ้นสี

‘ให้ตายเหอะ พี่มินฮยอนนี่มันพี่มินฮยอนจริงๆ’

แจฮวานได้แต่กล่าวว่ามินฮยอนในใจ แต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆให้คนตัวโตกอดจนพอใจ

"ขอพี่อยู่อย่างนี้สักห้านาทีสิ พี่เมเนยังไม่มาเลย"

ว่าแล้วก็เอาคางเกยไหล่คนน้องสักพัก ก่อนจะหมุนหน้าคนบนตักให้ก้มลงมารับจุมพิตแสนหวานจากคุณคนนั้นของเขา ราวกับเป็นคำสัญญาณว่าหลังจากจบวันนี้ไปเขาก็ยังอยู่ข้างคนตัวเล็กเสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะไหนก็ตาม

แถมๆ

"อูจิน ไปตามมินฮยอนกับแจฮวานมารอพี่เมเนด้วยกันสิ" ยุนจีซองที่กำลังง่วนกับการเก็บของในครัว ตะโกนบอก พัคอูจิน เจ้าของเขี้ยวสวยให้ไปตามโวคอลสองคนของวง

"ครับ พี่"

ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินไปยังห้องที่เห็นพี่มินฮยอนเข้าไปสักพักแล้วยังไม่ออกมาสักที

ทันทีที่เปิดประตูก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งที่ต้องมาเจอฉากพลอดรักของคนคู่นี้อีกแล้ว และดูสายตาของพี่จิ้งจอกนั่นสิ  จ้องราวกับจะเคี้ยวพี่แจฮวานเข้าไปในท้อง และในที่สุดเจ้าจิ้งจอกนั่นก็รู้สักทีว่ามีพยานรู้เห็นหนึ่งคน แทนที่จะหยุดทำ กลับทำมือเป็นท่าทางว่าขอเวลาอีกห้านาที ทำเอาเจ้าเขี้ยวได้แต่ส่งสายตาเห็นใจให้พี่แจฮวานที่ได้แฟนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้

ก็นั่นแหละ พี่มินฮยอนรู้เรื่องสมุดเล่มนั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว เพราะพี่มันนี่แหละใช้เขาให้แอบเอาไปให้อ่าน เพราะอยากรู้ว่าพี่แจฮวานเขียนอะไรถึงตัวเองบ้าง วันนี้ก็แอบยืนดูพี่แจฮวานเขียนตั้งนานก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่แจฮวานน่ะ

ก็เข้าใจว่าวันนี้วันสุดท้ายของการเป็น wannaone แล้ว แต่ก็หมั่นไส้นิดนึงได้รึเปล่า ในฐานะลูกสมมติของคนสองคนนี้ก็ได้

“พี่มินฮยอนบอกว่าขอเวลาห้านาทีครับ พี่จีซอง”

ขอบคุณมากค่ะ ที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ เรื่องอาจจะมึนๆบ้าง เราเขียนบนเครื่อง 55555

ขอบคุณชาวเรือนยอนแจนที่อยู่ด้วยกันมานะคะ

ขอบคุณคนเขียนฟิคทุกคนที่เราได้อ่านบ่อยๆ ขอบคุณทึ่กำไม้พายกันแน่นขนาดนี้

สุดท้ายขอบคุณฮวังมินฮยอน และคิมแจฮวาน ที่เขามาเป็นความสุขให้เราตลอดปีกว่าๆที่ผ่านมา

ดูแลตัวเองดีๆนะ

ไม่ว่าจะเป็นยังไง  wannaone จะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่สวยงามมากๆอีกหนึ่งความทรงจำของเรา