เมื่อ 8 ปีก่อนคือครั้งแรกที่เราได้ดูหนังเรื่องนี้ ไม่นึกว่ามันจะนานขนาดนี้เลย แต่มันก็นานจนเราลืมไปแล้วว่าได้ดูหนังเรื่องนี้ที่ไหน สมัยที่ยังไม่มีแหล่งหนังออนไลน์แพร่หลายขนาดนี้ ถ้าไม่ได้ดูในโรง ก็คงจะได้ดูตามทีวีที่เขาเอามาฉาย แต่ถึงอย่างนั้น เรากลับยังจำความรู้สึกตัวเองต่อหนังเรื่องนี้ได้แม่น เพราะมันเป็นหนังวัยรุ่นที่บ้าและดีเอามาก ๆ จนลืมไม่ลง 

         ถ้าใครอายุ 20+ แบบเราคงจะพอคุ้นกับหนังเรื่องนี้แหละ หนังมีตัวละครหลักคือเป็ด (เก้า จิรายุ) และคุ้ง (พีช พชร) สองเพื่อนซี้ที่สนิทกันตั้งแต่ประถม เรื่องคือจู่ ๆ ตอนม. 6 คุ้งที่ชอบสรรหากิจกรรมมาทำเป็นว่าเล่นก็อยากจะตั้งวงดนตรีของตัวเองขึ้นมา เลยชวนเอ็กซ์ (เอิร์ธ ธวัช) เพื่อนร่วมรุ่นบ้าพลังมาร่วมวงด้วยกันกับตัวเองและเป็ด ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เอิร์น (แนท ณัฐชา) เพื่อนสมัยประถมของคุ้งและเป็ดย้ายมาโรงเรียนเดียวกันพอดี และทั้งสามคนก็มีเรื่องราวที่ไม่เข้าใจกันในอดีต พอกลับมาเจอกันก็เลยเกิดเรื่องขึ้นอย่างในหนัง

        จริง ๆ แล้วนี่คือการเขียนถึงหนังแบบมีสปอย เพราะเราอยากเล่าถึงความรู้สึกที่มีต่อหนัง เรารู้สึกว่าหนังเรื่องนี้โดน underrate เหมือนกันนะ เพราะฟีลของหนังมันเหมือนหนังต่างประเทศเลย มันแค่เล่าเรื่องด้วยภาษาไทย โลเคชั่นในไทย นักแสดงไทย และกำกับโดยคนไทย 

         

        เรามองว่าหนังเรื่องนี้คือหนังวัยรุ่น แนว coming of age เรื่องหนึ่ง หนังสื่อสารถึงความเป็นวัยรุ่น การค้นหาอัตลักษณ์และนิยามตัวตน รวมไปถึงสิ่งที่ขาดไม่ได้ของชีวิตวัยละอ่อนคือ ความรักและมิตรภาพ 

        เราชอบการเอาคอนเซปต์ 'ความห่วย' มาเล่น เป็ด คุ้ง และเอ็กซ์ เป็นตัวแทนของวัยรุ่นที่ถูกมองว่าห่วย จีบหญิงไม่เป็น โดนหักอก เล่นดนตรีก็ไม่ได้เรื่อง ทำอะไรก็ไม่ได้ราว มันเป็นการหยิบเอาความรู้สึกที่มักเกิดขึ้นในช่วงวัยรุ่นมาเล่าได้ดี อย่างเราเองถึงจะใกล้พ้นวัยรุ่นแล้ว แต่เราก็ยังคงติดอยู่กับวังวนการค้นหาตนเอง ยังตื่นเต้นกับความรัก ยังเชื่อมั่นในมิตรภาพ

        หนังใส่เรื่องดนตรีเข้ามาทำให้ไม่น่าเบื่อ มีการเอาวงร็อคไทยในตำนานมาเข้าฉากด้วย มันทำให้เด็กวัยเรารู้สึกอินกว่าเดิม และการหยิบเรื่องการทำวงดนตรีมาเป็นประเด็นหลักก็ทำให้เราเห็นภาพของชีวิตวัยรุ่นได้มากขึ้นอีก อย่างการฝึกเล่นกีต้าร์เล่นดนตรีเพราะคิดว่าสาวจะชอบเนี่ย อะไรแบบนี้มันก็มักเกิดในวัยคึกคะนองตอนมัธยมของเราถูกมั้ย

         พูดถึงตัวละครก็เป็นตัวละครที่มีมิติ ไม่แบนไปหมด และมีพัฒนาการ อย่างตัวละคร เป็ด นี่เห็นได้ชัด จากเด็กที่แทบไม่ฟังเพลง กลายเป็นมาอยู่ในวงดนตรีซะได้ เพราะหลงรักสาว ก็เลยกล้าขึ้นมาทันที

        สุดท้าย สิ่งที่เราประทับใจที่สุดคือเรื่องมิตรภาพ จริง ๆ ต้องเรียกว่าเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครในหนังมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นการเล่าถึงความเป็นเพื่อนกันของเด็กมัธยม ฉากและบรรยากาศงานเลี้ยงรุ่นในตอนท้ายทำได้ดีจนเราคิดถึงเพื่อนตัวเอง หรือความสัมพันธ์ระหว่างเป็ดกับเอิร์นที่มันไม่มากไม่น้อยไป

        แต่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือมิตรภาพของพวกซักซี๊ด คือ เป็ด คุ้ง เอ็กซ์ โดยเฉพาะเป็ดกับคุ้งที่ดันมาทะเลาะกันตอนวงกำลังไปได้สวยจนเลิกคบกัน แต่สุดท้าย หนังก็หาทางพาเรากลับมาศรัทธาต่อมิตรภาพจนได้ และทำได้ดีด้วยสำหรับเรา เก้าและพีชแสดงดีจนเราน้ำตาไหล ซีนอารมณ์กินใจมาก

               

ไม่ว่าเส้นทางที่เราเดินไปจะเป็นยังไง ขอแค่มีเพื่อนร่วมทางเดินก็โอเค

เหมือนกับเนื้อเพลงที่เป็ดกับคุ้งตะโกนแหกปากร้องด้วยกันว่า

นั่นแหละ ถ้าวันไหนรู้สึกตัวเองห่วยแตกไม่ได้เรื่องโหลยโท่ยทำไรก็แป้ก ให้นึกซะว่ามีเราห่วยเป็นเพื่อนแล้วกัน และอย่างน้อยเราก็ห่วยกันเก่ง จำเอาไว้เลย

_______________