'จบไปทำอะไรอ่ะ ครูสอนภาษาไทยเหรอ'

สิ่งเหล่านี้มักเป็นคำถามที่เราเจอบ่อยๆหลังจากป่าวประกาศว่าตัวเองเป็นเด็กเอกไทย 

คือจริงๆคำถามพวกนั้นยังเบๆนะ ต้องมาเจอสายตาผู้ใหญ่เวลาเราแนะนำสิ่งที่เราเรียนซะก่อน อย่างเช่น

"เรียนอักษรเหรอลูก เรียนภาษาอะไรล่ะ?"

"เอกไทย โทญี่ปุ่นค่ะ"

จากที่ยิ้มกว้างๆจะเหลือเป็นยิ้มแห้งๆ เพราะพยักหน้าเบาๆ

"อ้อเหรอ ดีๆ ญี่ปุ่นจบไปเงินเดือนสูงนะ"

เฮนโหลวววววว คือทุกคนชอบมองข้ามเอกไทยไป เพราะคิดว่ามันง่าย และเป็นภาษาบ้านเกิด ใครๆก็เรียนได้ แต่เราอยากบอกว่าคำว่าใครๆก็เรียนได้น่ะใช่ แต่จะเรียนรอดมั้ยก็อีกเรื่องนะคะ 

ก่อนจะเข้าเอกไทยที่ศิลปากรต้องเก็บสองวิชาคือ พื้นฐานวรรณคดีไทย กับลักษณะภาษาไทย 

พื้นฐานวรรณคดีไทยนี่คือก็ต้องรู้ว่าในแต่ละสมัยมีวรรณคดีอะไรบ้าง ลักษณะเด่นเป็นยังไง ซึ่งตอนเราเรียนต้องทำรายงานในแต่ละยุคเลยค่ะ ยืมหนังสือในห้องสมุดเป็นว่าเล่น โควต้ายืมเต็มก็ยืมรหัสเพื่อนมาใช้ 

ลักษณะภาษาไทย ก็เป็นเรื่องพื้นฐานของการสร้างคำ ประโยค ความหมาย แต่วิชานี้ไม่ยากเท่าไหร่ถ้าเข้าใจมัน สิ่งที่ยากคือการทำความเข้าใจมันนั่นแหละค่ะ (สรุปแกจะบอกว่ายากหรือไม่ยากห๊ะ 555555)

ผ่านการเก็บขาไทยไปแล้ว พอปีสองเทอมสองได้ก้าวเข้ามาเป็นเด็กเอกไทย สิ่งเราเจอในเทอมนี้คือ

วิชาภาษาศาสตร์ มันเป็นวิชาที่เรียกว่าขั้นกว่าของลักษณะภาษาไทยค่ะ โหดกว่า ลึกกว่า แต่ถ้าพื้นจากลักษณะภาษาไทยดี ก็มีชัยไป25% ฮ่าๆๆๆ คือวิชานี้จะต้องมานั่งท่องตารางIPA ทำแผนภูมิต้นไม้ แยกคำ บลาๆๆ ซึ่งตัวภาษาศาสตร์ไปเรียนเอกไหนก็เจอค่ะ มันเป็นพื้นฐานของการเรียนภาษาน่ะ

Art of reading เป็นวิชาที่จะว่าสนุกก็สนุกนะ จะเหนื่อยก็เหนื่อย คือช่วงแรกๆจะเจอให้อ่านออกเสียง ซึ่งเราอ่ะมีปัญกับร.เรือ ก็เลยแย่นิดนึง 5555555 แต่พ้นช่วงนี้ไปก็จะเป็นเรื่องการวิเคราะห์สารในแบบต่างๆ ซึ่งอันนี้สนุกดีนะ เราชอบ มีอยู่ครั้งนึง อาจารย์เปิดกระทู้พันทิปแล้วให้เราสรุปประเด็นจากกระทู้พันทิปว่าในกระทู้มีการแสดงความคิดเห็นยังไง สนุกสนานมาก มีเปิดหนังให้ดู เรื่อง Trash (ลองไปหาดูได้นะ สนุกมาก) เรื่องนี้อิงมาจากหนังสือ Trash ของ Andy Mulligan สนุกเช่นกัน แล้วตอนปลายภาคก็สอบเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ แต่อาจารย์ชอบอารมณ์ขึ้นๆลงๆหนูปรับตัวไม่ทัน TwT

วิชาสุดท้ายที่เจอ คือ พัฒนาการวรรณกรรมไทย สำหรับคนที่ขี้เกียจอ่านหนังสือคงถือว่าวิชานี้นรกมาก แต่สำหรับเราที่ชอบอ่านหนังสือ มันเปิดโลกเรามากเลยนะ เรารักวิชานี้มากกกกกกกกกกกกก คุณจะได้อ่าน เรื่องสั้น18เรื่อง กวีนิพนธ์ 15บทกับอีก 3เล่ม non-fictionหรือสารคดี 10เรื่องขนาดสั้นกับอีก 2 เล่ม และนิยายอีก12เล่ม  จะได้อ่านงานเขียนตั้งแต่ปี2430 จะได้เจอ ศรีบูรพา เสนีย์ เสาวพงศ์ ม.จ.อากาศดำเกิง มาจนถึง วินทร์ เลียววาริณ(กับงานเขียนแบบแปลกๆ : เขาเรียกกันว่าแนวทดลอง) วิมล ไทรนิ่มนวล จนกระทั่งหนังสือซีไรต์ล่าสุดก็ได้อ่าน  คือนอกจากจะนั่งฟังอาจารย์แล้ว ก็ต้องตอบคำถามอาจารย์ ต้องตีความ ต้องวิเคราะห์ ต้องทำเล่มรายงานโดยเลือกเรื่องที่อยากวิเคราะห์มาหนึ่งเรื่อง ตอนนั้นกลุ่มเราทำเรื่อง งู ของวิมล ไทรนิ่มนวล สนุกมากและปวดหัวมาก แต่ฝึกสกิลได้เยอะมากนะ ใครชอบอ่านหนังสือคิดว่าไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง แต่ขอบอกว่าไฟนอล โหดมากกกกกกกกก วันสอบก่อนลงมือทำอาจารย์ใจดีแจกคุกกี้แบ่งให้กินกันทั้งคลาส มีความสุขลั่ลล้ามากค่ะ พอเจอข้อสอบแล้วแบบขอช๊อคตายเหอะ 5555555 ข้อสอบจะเป็นให้เรื่องสั้นมา แล้วให้เราวิเคราะห์ เรื่องที่สอบคือ 'เด็กสาวกับชุดนักเรียน' ให้เวลาสอบสามชั่วโมง แต่นี่อยากจะขอเวลาสักหนึ่งวัน T_____T

ประมาณนี้ กับวิชาที่เราเจอหลังจากกลายมาเป็นเอกไทย เทอมหน้าเราต้องเจอ ภาษาเขมรในภาษาไทย Art of writing วรรณคดีวิจารณ์ วรรณคดีสมัยร.6 สี่ตัว กับตัวเลือก ซึ่งเล็งๆไว้คือ เรื่องสั้นกับนวนิยายไทย ถ้าจบเทอมจะมาเล่าให้ฟังนะ

จะบอกว่าเอกไทยคือทางของเราก็คงจะไม่ถึงขนาดนั้น ต้องบอกว่างานวรรณกรรมคือทางของเราน่าจะถูกกว่า และเอกไทยก็ให้สิ่งนี้แก่เราได้ เราเลยมีความสุขกับมัน 

อย่ากลัวเลยค่ะ ถ้าเจอสิ่งที่ชอบแล้ว พุ่งเข้าหามันซะ การเรียนอย่างมีความสุข เรียนในสิ่งที่ชอบ มันทำให้สุขภาพจิตเราดีจริงๆนะ อันนี้สำคัญจริงๆ เพราะถ้าเราทนเรียนให้กับสิ่งที่เราไม่ชอบมันจะเข็ดขยาดกับการเรียนรู้ไปเลย ซึ่งเราว่าน่าเสียดายนะ โลกนี้มีอะไรให้เราเรียนรู้อีกเยอะ 

อยากให้ทุกคนได้เจอตัวเองเร็วๆ และได้เรียนกับสิ่งที่ตัวเองชอบนะ 

แต่สำหรับการเรียนอย่างมีความสุขของเรายังไม่จบแค่นี้นะ เพราะมันยังมีสิ่งที่เติมความสุขของเราให้มากยิ่งขึ้นไปกว่านี้ได้ ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ :)