เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
โรงเรียนประถมฯ ผมกับวรรณ และส่วนสูงของเราเปลวเพลิง ปะทัพพิรุณ
ป.5 (2)
  • ตอนเปิดเทอมแรก ลำดับการยืนเข้าแถวเคารพธงชาติในห้อง ป.5/1 ยังเป็นเหมือนเดิมกับเมื่อครั้ง ป.4

    ผมยังได้ยืนเป็นหัวแถวของนักเรียนชาย ตามมาด้วยบ๊อบกับพล ที่เตี้ยกว่าผมประมาณ 2-3 เซนติเมตร

    เช่นเดียวกับปอที่ยืนเป็นหัวแถวของนักเรียนหญิง ส่วนคนถัดจากนั้น ได้แก่ แจน

    ทว่า กลับมีรายละเอียดบางอย่างผิดแผกจากปีก่อน

    ข้อแรก คือ ปอเริ่มตัวสูงขยับหนีผมไปมากขึ้น โดยระยะห่างระหว่างเราถูกถ่างออกจาก 2 เป็น 3 เซนติเมตร

    จริงๆ แล้ว ปอก็ไม่ได้สูงเกินหน้าเกินตาคู่แข่งคนอื่นๆ เพราะเธอยังคงตัวสูงเท่าแป้งและวรรณจากห้อง 5/2

    เป็นผมเองต่างหากที่เริ่มมีอัตราการเจริญเติบโตเชื่องช้ากว่าพวกเธอ

    อีกข้อที่ทำให้ผมตื่นตะลึงอย่างหนัก คือ พอเปิดภาคการศึกษาใหม่ขึ้นมา แจนก็มีส่วนสูงเท่าผมเรียบร้อยแล้ว!

    ดูเหมือนแจนเองก็แปลกประหลาดใจในเรื่องนี้ไม่ต่างกัน

    “เฮ้ย! เรากับแกสูงเท่ากันแล้วเหรอวะ? เมื่อเทอมก่อน แกสูงกว่าเราตั้งเยอะนะ เรายังคิดอยู่เลยว่าต้องทำยังไงถึงจะตัวสูงเท่าๆ แกกับปอ แต่อยู่ดีๆ เราก็มาสูงทันแกซะงั้น ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย” แจนคุยกับผมในเช้าแรกๆ ของการเรียน ป.4

    หลังจากนั้น สถานะบางอย่างของผมก็เริ่มตกต่ำลง 

    จำได้ว่าสมัย ป.4 ไม่ใช่แค่แจนเท่านั้น ที่เคยเอ่ยปากว่าอยากสูงเท่าๆ ปอและผม แต่บ๊อบก็เคยพูดทำนองเดียวกันให้ผมรับฟัง

    แต่พอขึ้น ป.5 เพื่อนหลายคนกลับเริ่มไม่ยึดถือผมเป็น “ต้นแบบ” เพราะผมดันตัวเตี้ยกว่าปอเยอะขึ้นกว่าเดิม แถมยังถูกแจนไล่ตีเสมออย่างเจ็บแสบในสงครามส่วนสูง

    ครั้งหนึ่ง บ๊อบกับแจนได้พูดชื่นชมปอและนินทาผมต่อหน้าครูประจำชั้นและเพื่อนคนอื่นๆ ว่า ปอเป็น “คนที่ตัวสูงจริงๆ” ของห้อง 5/1 เพราะแม้แต่ผมที่เคยพยายามเบียดสู้กับเธอ ก็ยังถูกเธอทิ้งห่างมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนผมนั้นไม่น่าจะใช่ “คนสูงจริง” สักเท่าไหร่ เพราะเผลอแป๊บเดียวก็ตัวหดเหลือเท่าแจนแล้ว
      
    ช่วงปลายเทอมแรก ห้องพยาบาลเพิ่งจัดซื้อเครื่องชั่งน้ำหนัก-วัดส่วนสูงเข้ามาใหม่ เป็นเครื่องมือโลหะแลดูทันสมัยน่าเชื่อถือแบบที่ใช้กันตามโรงพยาบาล

    ครูประจำห้องพยาบาลจึงเชิญชวนให้บรรดาครูประจำชั้นนำนักเรียนไปทดลองใช้บริการเครื่องชั่งน้ำหนัก-วัดส่วนสูงดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ที่ได้จะไม่ถูกบันทึกลงในสมุดพก เพราะนั่นคือภาระหน้าที่ของครูพลศึกษาและเครื่องวัดส่วนสูงไม้อันเก่าที่โรงยิม 

    แล้วเครื่องวัดส่วนสูงใหม่ก็ทำเรื่อง เพราะมันบ่งชี้ว่าแจนตัวสูงกว่าผม 1 เซนติเมตร!

    ผมรู้สึกคลางแคลงใจ เพราะตนเองและเพื่อนๆ เพิ่งผ่านการวัดส่วนสูงครั้งที่สองประจำปีการศึกษาในชั่วโมงพละมาได้ไม่นาน และครั้งนั้น ผมกับแจนก็ยังตัวสูงเท่ากันอยู่

    ผมเข้าไปทักท้วงผลการวัดส่วนสูงที่ได้กับครูพยาบาลและครูประจำชั้น ท่ามกลางเสียงสนับสนุนของเพื่อนหลายคน 

    สุดท้าย ครูทั้งสองท่านจึงให้ผมขึ้นไปยืนวัดส่วนสูงใหม่ ในครั้งหลังนี้ ครูพยาบาลวัดความสูงของผมได้เท่ากับแจนพอดี

    ผมเป็นฝ่ายไล่ตีเสมอแจนอย่างหวุดหวิด ชนิดต้องขึ้นเครื่องวัดถึงสองหนจนหืดขึ้นคอ

    จากการเป็นคู่แข่งของวรรณ ดูเหมือนผมจะเริ่มลดระดับลงมาขับเคี่ยวกับแจน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in